🚩 از بایکوت تا تکرار دروغهای حکومت: واکنش اکثر رسانههای جریان اصلی به قتل حکومتی #سیدمصطفی_احمدپور، مبارز انقلاب
از صفحهی «صدای شهریور»نامش سیدمصطفی احمدپور بود، رفیقِ زندهیاد
#حسین_سعیدی و از مبارزان ایذه.
روز ۲۹ تیر ۱۴۰۲، طی درگیری مسلحانه در جاده یاسوج-اصفهان توسط نیروهای جمهوری اسلامی به قتل رسید.
در روزهای اوج قیام در آبان ۱۴۰۱ در خیابانهای ایذه، همراه با مبارزانی همچون حسین سعیدی، در کنار مردم بود. او تا لحظهی مرگش هم از ایستادگی در برابر دستگاه سرکوب و کشتار دست نکشید.
سیدمصطفی احمدپور مبارز انقلاب بود و جانش را برای آزادی مردمش داد. جمهوری اسلامی مصطفی را کشت. اما رسانهها دارند نام و یادش را سلاخی میکنند.
بیبیسی فارسی در گزارشی دروغهای وقیحانهی رسانههای وابسته به سپاه را تکرار کرده و با گفتن اینکه پلیس با قاچاقچیان مواد مخدر درگیر شده بوده، مصطفی را قاچاقچی معرفی کرده است.
بعد از دیدن همراهی بیبیسی با دستگاه سرکوب، سراغ بقیهی رسانهها و صفحات پرمخاطب رفتیم تا نحوهی پوشش آنها را بررسی کنیم. با قلبی پر از درد و خشم متوجه شدیم که اکثر این صفحات و رسانهها حتی نامی از مصطفی نبردهاند - گویا مصطفی هرگز وجود نداشته، هیچ وقت کنار مردم در خیابانها خونین ایذه نایستاده، هیچ وقت رفیقش حسین سعیدی را پیش چشمش نکشتهاند، هیچ وقت در کوه و بیابان مخفی نشده، و هیچ وقت در راه انقلاب کشته نشده است.
یاد زمانی افتادیم جمهوری اسلامی با سناریوسازیهای جعلی حملهی شاهچراغ را گردن
#محمد_رامز_رشیدی و
#نعیم_هاشم_قتالی، کارگران افغانستانی، انداخته بود و برایشان اعدام بریده بود، اما رسانهها حاضر به حمایت کردن از آنها نبودند. بعضی سکوت کردند و بسیاری هم صرفاً اتهامات جعلیای که حکومت وارد کرده بود را تکرار کردند. با کمک کاربران عادی تا جایی که میشد از آنها نوشتیم. اما آنهایی که تریبون بسیار بزرگتری داشتند سکوت کردند و
محمد و نعیم در سکوت نسبی اعدام شدند.
یاد خانوادههای دادخواه کوردستان افتادیم که در بازداشت به وحشیانهترین شکلها شکنجه شدهاند اما جز رسانههای کوردستان و چند رسانهی حقوق بشری کسی از آنها ننوشت. یاد
#صادق_فولادیوندا، کارگر مبارز قشقایی افتادیم که سرکوبگران تن بیجان شکنجه شدهاش را در کانالهای شهر گچساران رها کردند و چون روی دیوار نوشته بود «زنده باد سوسیالیسم» توسط رسانههای جریان اصلی بایکوت شد.
یاد
#حسن_عبیات، زندانی سیاسی عرب، افتادیم که ۱ اسفند ۱۴۰۱ در سکوت مطلق اعدام شد. جز چند فعال عرب و چند نفر از دوستانش کسی داستان حسن را روایت نکرد. حسن که از کودکی ترک تحصیل کرده بود و کودک کار شده بود تا زنده بماند؛ حسن که پدر بود؛ که همیشه میخندید. همبستگی چطور ممکن است وقتی در سکوت رسانهای، یک آزادیخواه در مشهد حتی از قتل همسنگر عربش باخبر نمیشود؟ وقتی در سکوت رسانهای، حتی از ستمهایی که شهروندان عرب تجربه میکنند را نمیشناسد؟
و این سکوت رسانهای در کنار هیاهوی پیرامون سلبریتیهای سیاسی خارج و داخل مهلکتر هم میشود. این وضعیت هر روز به مردم مبارز در حاشیه یادآوری میکند که جانشان از جان برخی دیگر کمارزشتر است.
قبلاً گفتهایم و باز هم تکرار میکنیم. ما راه حل نهاییای برای حل مشکلی که در سطح رسانه پیش رویمان است نداریم، اما باور داریم که بهبود این وضع با همفکری و تلاش افراد و گروههای مستقل هم ممکن است و هم لازم.
#ما_اهل_عقب_نشینی_نیستیم#زندانی_سیاسی_آزادی_باید_گردد✌🏽 #جوخه_های_رزمیتشکل فراگیر صدای آزادی و برابری از
#گیلان@tashakolefaragir1🔥#زن_زيويش_أزأیي#گیلان_گورستان_پاسدارن_رژیم_جمهوری_اسلامی