♦️غرب چه چیزی را دربارهی دموکراسی فراموش کرد
🔻 در سال ۲۰۲۴، مردم در کشورهایی که تقریباً نیمی از جمعیتِ دنیا را تشکیل میدهند به پای صندوقهای رأی خواهند رفت. اما حتی در جاهایی که انتخابات صرفاً نوعی صحنهآرایی برای حکومتی خودکامه نیست، رأیدهندگان نگراناند که اطلاعاتِ گمراهکنندهی جعلی، دستکاری در روند انتخابات یا تقلبِ تمامعیار صدای ضعیفِ آنها را خاموش کند. حتی وقتی که نامزدهای خودکامه در انتخاباتی آزاد و منصفانه شکست میخورند بیش از همیشه این نگرانی وجود دارد که خود و حامیانشان نتیجهی انتخابات را نپذیرند ــ مثال بارزش قدرتمندترین دموکراسی دنیا، آمریکا، است.
🔻 دموکراسیهای لیبرالِ قدیمیتر با شعارهای بلندپروازانه متولد شدند و قدرت جهانیِ چشمگیرشان به اعتمادبهنفس مفرط انجامید. اما مردمی که به زحمت میکوشند تا دموکراسیهای جدیدی را به وجود آورند یا حفظ کنند چنین اعتمادبهنفسی ندارند. در ۲۵۰ سال گذشته، تعداد اندکی از کشورهای اروپای غربی و انگلیسیزبان دربارهی محاسن دموکراسیِ لیبرال برای بقیهی دنیا سخنسرایی کردهاند. اکنون باید دموکراسیهای ناموفق جدید دربارهی معایب دموکراسیِ لیبرال با ما سخن بگویند. اهالیِ این کشورها اغلب درک روشنی از مزایای مهم دموکراسی دارند، اما در عین حال از موانعی که میتواند ایجاد شود و حتی نهادهای خوشساخت را هم تضعیف کند به خوبی آگاهاند. این موانع عبارتاند از نابرابریهای مادی، کشمکش میان سنت و ترقیخواهیِ شدید، و شکاف میان نخبگانِ حاکم و بقیهی مردم.
🔻 شهروندانِ دموکراسیهای جدیدتر اغلب به روشنی میبینند که عدم توازن قدرت و ترس از دست دادن فرصتها در جامعهای فوقالعاده رقابتی و بیبهره از نظارتِ مناسب چگونه میتواند به کاهش احترام به نهادهایی بینجامد که قرار است به قدرتِ مردم جهت دهند و از آن حفاظت کنند. برای درک این امر فقط کافی است که به تنزل شأن و منزلتِ انتخابات، رسانهها و احزاب سنتی، نظامهای قضائی و مجالس نمایندگی توجه کنیم. اما شهروندانِ دموکراسیهای جدیدتر هنوز خواهان دستیابی به منافعی هستند که فقط دموکراسی میتواند آنها را تأمین کند، و این شهروندان اغلب دیدگاه روشنتری دربارهی ماهیت این منافع دارند. تلوتلو خوردن در وضعیتی متزلزل میان استبداد و دموکراسی به آنها فهمانده است که بهترین راه برای حل مشکلات عبارت است از توزیع فراگیرتر و مساویتر قدرت سیاسی، و نه افزایش تمرکز آن در دست رهبرانی که ممکن است به بهروزیِ شخصی و آیندهی مشترکِ ما بها دهند یا ندهند. از سر گذراندن تجربهی هولناک جنگهای داخلیِ اخیر و مشاهدهی صلح و آرامش نسبی در برخی از دموکراسیها سبب شده است که شهروندانِ دموکراسیهای جدیدتر دریابند که در مقایسه با اندکسالاری، همکاری میان تودههای مردم میتواند به موفقیتهای ماندگارتری بینجامد، کیفیتِ زندگیِ همه را بهبود بخشد و احساس امنیتِ بسیار عمیقتری را برای تکتک افراد به ارمغان بیاورد.
#آسو
🆔️@tahkimmelat