این وابستگی، به آمریکا امکان میدهد تا از دسترسی یا عدم دسترسی به اطلاعات به عنوان ابزاری برای اعمال فشار و بازگشت به قدرت خود استفاده کند.
در بخش تجاری آمریکا میتواند با این ابزار دوباره یک سیستم تجاری جهانی بر پایه دلار را راه اندازی کند. چیزی شبیه پترودلار!
درواقع در پترودلار آمریکا با استفاده از ابزار نفت توانسته سلطه جهانی دلار خود را تثبیت کند و امروز همان آمریکا میتواند با استفاده از اينترنت بجای نفت سیستم پترودلار خود را احیا کند. در این مبحث بحث های تخصصی زیادی باید مطرح شود که فعلا مجال بیان آن وجود ندارد.
در این طرح نیز آمریکا و انگلستان با قطع کابل فیبرنوری که درواقع بستر انتقال داده های اینترنت بین قاره ای است، در کف اقیانوس ها و خرابکاری های متعدد در نقاط اتصال مشابه زمینی باعث از کار افتادن دسترسی کشورها به شبکه اينترنت جهانی بشوند ولی پیش از آن باید برای عموم دنیا دسترسی آزاد به اینترنت ماهواره ای را فراهم کرده باشند.
این کار آمریکا و انگلستان دقیقا مشابه انفجار خطوط نورداستریم ١.٢ است که بعد از جنگ روسیه و اوکراین انجام دادند و با اینکار دسترسی کشورهای اروپایی به گاز ارزانقیمت روسیه را از بین بروند و بعد از مدتی این کشور های اروپایی مجبور شدند گاز مورد نیاز خود را چند برابر قیمت از آمریکا بخرند و به صورت کامل به آمریکا محتاج شوند
آمریکا و انگلستان قصد دارند همین کار را با کابل های فیبر نوری در بستر اقیانوس ها انجام بدهند.
اما تاثیر این اقدام تهاجمی آمریکا بر روی کشورهای محور شرق خصوصا ایران عزیز ما چیست؟
ایران و سایر کشورهای مخالف سیاستهای آمریکا، باید این اقدامات را تهدیدی مستقیم علیه امنیت ملی و اقتصادی خود ببینند.
از آنجا که ایران تحت تحریمهای شدید آمریکا قرار دارد، قطع اینترنت جهانی و جایگزینی آن با اینترنت ماهوارهای به معنای وابستگی بیشتر ایرات به زیرساختهای تکنولوژیک آمریکا است.
در این شرایط، ایران باید به دنبال توسعه و تقویت شبکههای اینترانت مستقل داخلی باشد و راهکارهای جایگزینی برای کاهش وابستگی خود به اینترنت جهانی بیابد. .
در صورت قطع دسترسی به اینترنت جهانی، همکاری ایران، چین و روسیه میتواند به ایجاد شبکههای ارتباطی موازی و مستقل منجر شود که به آنها اجازه میدهد در برابر سیاستهای آمریکا مقاومت کنند.
ایران به عنوان یکی از اعضای محور مقاومت و با تجربهای طولانی در مقابله با تحریمها و فشارهای بینالمللی، میبایست نقش کلیدی در شکلدهی به این شبکههای جایگزین در منطقه داشته باشد.
ایران با استفاده از نفوذ یاران خود در محور مقاومت، میتواند بر کشورهای منطقه جهت اتصال شبکه های داخلی این کشورها به شبکههای اينترانت ایران اثر گذاری بیشتری بگذارد.
این کار نهتنها برای انتقال امن اطلاعات بلکه برای تقویت توانمندیهای اقتصادی و نظامی بین ایران و متحدانش ضروری خواهد بود . چین و روسیه نیز به دلیل فشارهای مشابه، انگیزه و منابع کافی برای همکاری در این زمینه را دارند.
چنین ائتلافی میتواند به تدریج ایجاد یک شبکه منطقه منجر شود که به تدریج از اینترنت جهانی کنونی مستقل شده و یک زیرساخت موازی ایجاد کند.
نکته اصلی این کار این است که این شبکه باید برای مقابله با سیاستهای تهاجمی آمریکا و متحدانش طراحی شده باشد.
اما در انتها باید تاکید کنم که سناریوی کنونی آمریکا و انگلستان جهت قطع اینترنت کنونی و ارائه اینترنت ماهواره ای، میتواند نقطه شروع یک جنگ سایبری جهانی باشد که بعدا به جنگ جهانی سوم منتهی میشود .
آمریکا میخواهد از اینترنت به عنوان یک سلاح استفاده کند و اگر اینترنت به عنوان یک سلاح در خدمت سیاستهای قدرتهای بزرگ قرار گیرد، کشورهای مختلف برای دفاع از منافع خود وارد یک رقابت تهاجمی و پرتنش خواهند شد. آمریکا و متحدانش از طریق قطع اینترنت و کنترل اطلاعات، به دنبال ایجاد اختلال در جوامع و اقتصادهای کشورهای رقیب هستند.
در پاسخ، کشورهایی نظیر ایران، روسیه و چین ممکن است با تکیه بر توانمندیهای سایبری و شبکههای مستقل، اقدام به دفاع و حتی حمله سایبری کنند.
جنگ سایبری جهانی که در آن کشورها برای دسترسی به اطلاعات، منابع دیجیتال و ارتباطات رقابت میکنند، میتواند تأثیرات ویرانگری بر امنیت و اقتصاد جهانی داشته باشد. این سناریو شبیه به سناریو های انجام شده در سالهای پیش از جنگ جهانی اول و دوم است؛ جایی که انباشت سلاحها و افزایش تنشها در بستر تکنولوژی برتر روز، در نهایت به یک درگیری بزرگ و جهانی منجر شدند.
یاعلی
آبان ١۴٠٣
میلاد رضایی
درصورت انتشار حتما نام نویسنده و لینک زیر را به عنوان لینک منبع ذکر نمایید.
https://t.center/iran_cityofsunhttps://eitaa.com/cityofsun