شب که جامِ دلِ مهتاب ، ترک بردارد
کاسه ی چشمِ پر از آب ، ترک بردارد
عکسِ ماهی که فتاده ست در آغوشِ سکوت
وسطِ سینه ی مرداب ، ترک بردارد
باز مهتاب شب از کوچه ی معشوق نرو
قلبِ یک عابرِ بی خواب ، ترک بردارد
شوقِ دیدار ، که لبریز شد از جامِ وجود
بی سبب ، آینه در قاب ترک بردارد
نرم و آهسته و تنها به سراغش بروید
چینیِ نازکِ سهراب ، ترک بردارد
گاه این باغ ، درَش گم بشود گاهی هم
شیشه ... عطرِ غزلِ ناب ، ترک بردارد
قایقی کز طلبِ موج ، به دریا بزند
شبِ طوفانی گرداب ، ترک بردارد
می توان سینه ی ارزنده گهر داشت اگر
صدفِ گوهرِ نایاب ، ترک بردارد
نیتی شیخ نکن ، رشته ی تسبیح گسست
منبر از واعظِ ناباب ، ترک بردارد
آبرو داری زاهد که به جایی نرسید !
وقت آن است که محراب ، ترک بردارد
شعر :
#نساء_کرباسیان "نجوا"
⚜ کانال فرهنگی هنری سنقر ⚜