🌐نامه‌ای به تو (۱) ✍طیبه رادوزهی خیلی از آن افکاری که مغزت هزاران بار در طول روز می‌سازد قرار است اتفاق بیفتد و خیلی‌ها هم نه. تجربه‌ هم کرده‌ای هر دویشان را. وقتی اتفاق بدی می‌افتاد و ذهنت بارها زیر گوشت زمزمه می‌کرد؛ می‌دانستم که این‌طور می‌شود و یا دیدی آن‌طور که فکر می‌کردی نبود. با همهٔ این شدن‌ها و نشدن‌ها باید بدانی که نباید مدت‌ها بمانی پای افکار منفی. این مدام ماندن خسته‌ات می‌کند. این مدام شنیدن هزاران فکر منفی، ناامیدت می‌کند. این تکرار بی‌وقفه، پای رفتن را از تو می‌گیرد. مغزش کارش همین است فکر و فکر. و تو قرار نیست بردهٔ افکار باشی. افکار منفی که به سراغت می‌آیند تو فقط تماشاگر باش. تماشاگری ساکت روی سکوها. تماشاگری که فقط رفت‌وآمدها را می‌بیند و نهایت هم بلند می‌شود و می‌رود. بی آن‌که بداند نتیجه چه شد. تماشاگر که باشی فکرها آن‌قدر بزرگ نمی‌شوند که زندگیت را مختل کنند. می‌دانند آمده‌اند چون باید بیایند ولی رفتن‌شان نزدیک است. چون کسی نیست که دلیل ماندن به آن‌ها بدهد. این‌گونه اگر باشی شاید آسوده‌تر زندگی کنی. شاید استرس و اضطراب‌ها از بین بروند. شاید باز پای رفتن، پای رفتن شود و بداند اینجا جای زندگی‌کردن است حتی با وجود بدترین افکار. حتی با وجود بدترین اتفاقات. باز باید نوری پیدا کرد در میان تاریکی‌ها و ادامه داد. #نامه #صبح_تفتان 🆔@sobhetaftan_ir |تلگرام 🌐http://sobhetaftan.ir |وب‌سایت 📮taftankhabar@gmail.com |ایمیل