شورای بازنشستگان ایران

پل لافارگ
حق تن آسایی

هنگامی که طبقه کارگر بگوید: «من چنین می خواهم.» اما برای آن که به آگاهی از نیروی خود دست یابد، باید پیش داوری های اخلاق مسیحی، اقتصادی، آزادنظری، را زیر پا بگذارد، باید به غرایز طبیعی خودش باز گردد، حقوق تن آسایی را اعلام کند، که هزاران برابر شرافتمندتر و مقدس تر از مفهوم مسلول حقوق بشر است که توسط وکلای متافیزیک گرای انقلاب بورژوایی سرهم بندی شده است؛ طبقه کارگر باید خود را موظف بداند که در روز بیش از سه ساعت کار نکند، و بقیه ی اوقات روز و شب را به فراغت و سوروسات بگذراند.
تا اینجای کار من آسان بود. فقط باید مرارت های واقعی را، که متأسفانه همه به خوبی با آن آشنایند! توضیح میدادم. اما آنچه دشوار و فراتر از توان من است مجاب کردن طبقه کارگر به این که حرفی که به او حقنه کرده اند یک کژروی و انحراف است، که کار لگام گسیخته یی که از آغاز این قرن به آن تن داده است وحشتناک ترین بلایی است که تا کنون بر سر بشریت آمده، که کار فقط هنگامی چاشنی لذت تن آسایی، عملی سودمند برای اندامه ی انسانی، شوری مفید برای اندامه ی اجتماعی، خواهد بود که عاقلانه به حداکثر سه ساعت در روز مقرر و محدود گردد؛ چنین مجاب کردنی فقط از عهده ی زیست شناسان، بهداشت شناسان، اقتصادشناسان این طبقه برمی آید.
پل لافارگ( ژانویه ۱۸۴۲ - نوامبر ۱۹۱۱)

پانوشت:
رویکرد  " حق تن آسائی"  مطالبه ی طبقه ای ست که بویژه در دنیای امروز با این درجه از رشد شگفت انگیز علم و تکنولوژی و عصر دیجیتال بیش از هر زمان دیگری برای بشریت ممکن و آماده است.
خواست راحتی و آسایش با مطالبه سه ساعت کار در روز در تنها فرصتی که بنام زندگی در اختیار ماست، هزاران برابر شرافتمندانه تر از تبلیغات صاحبان سرمایه است که نیروی کار را با شعار "برو کار میکن، مگو چیست کار"  ترغیب میکنند.

در حالیکه "تن آسائی" در فرهنگ و سنت مبارزاتی و مطالبه گری با تعبیر "تن پروری" ضدارزش تلقی میشد، اما امروز در کنار حقوقی دیگر از جمله #حق_بر_تن و #حق_بر_شهر میتواند رویکرد اصلی ما باشد و به خرسندی از زندگی معنا دهد.

" حق تن آسائی" محصول رفاه است!
در دنیایی با مناسبات  طبقاتی،  این حق هم فعلا" طبقاتی و فقط شامل یکدرصدیها ست.

#سه_ساعت_کار_در_روز
#حق_تن_آسائی
#رفاه_برابری

شورای بازنشستگان ایران


@Shbazneshasteganir

پل لافارگ
حق تن آسایی

هنگامی که طبقه کارگر بگوید: «من چنین می خواهم.» اما برای آن که به آگاهی از نیروی خود دست یابد، باید پیش داوری های اخلاق مسیحی، اقتصادی، آزادنظری، را زیر پا بگذارد، باید به غرایز طبیعی خودش باز گردد، حقوق تن آسایی را اعلام کند، که هزاران برابر شرافتمندتر و مقدس تر از مفهوم مسلول حقوق بشر است که توسط وکلای متافیزیک گرای انقلاب بورژوایی سرهم بندی شده است؛ طبقه کارگر باید خود را موظف بداند که در روز بیش از سه ساعت کار نکند، و بقیه ی اوقات روز و شب را به فراغت و سوروسات بگذراند.
تا اینجای کار من آسان بود. فقط باید مرارت های واقعی را، که متأسفانه همه به خوبی با آن آشنایند! توضیح میدادم. اما آنچه دشوار و فراتر از توان من است مجاب کردن طبقه کارگر به این که حرفی که به او حقنه کرده اند یک کژروی و انحراف است، که کار لگام گسیخته یی که از آغاز این قرن به آن تن داده است وحشتناک ترین بلایی است که تا کنون بر سر بشریت آمده، که کار فقط هنگامی چاشنی لذت تن آسایی، عملی سودمند برای اندامه ی انسانی، شوری مفید برای اندامه ی اجتماعی، خواهد بود که عاقلانه به حداکثر سه ساعت در روز مقرر و محدود گردد؛ چنین مجاب کردنی فقط از عهده ی زیست شناسان، بهداشت شناسان، اقتصادشناسان این طبقه برمی آید.
پل لافارگ( ژانویه ۱۸۴۲ - نوامبر ۱۹۱۱)

پانوشت:
رویکرد " حق تن آسائی" مطالبه ی طبقه ای ست که بویژه در دنیای امروز با این درجه از رشد شگفت انگیز علم و تکنولوژی و عصر دیجیتال بیش از هر زمان دیگری برای بشریت ممکن و آماده است.
خواست راحتی و آسایش با مطالبه سه ساعت کار در روز در تنها فرصتی که بنام زندگی در اختیار ماست، هزاران برابر شرافتمندانه تر از تبلیغات صاحبان سرمایه است که نیروی کار را با شعار "برو کار میکن، مگو چیست کار" ترغیب میکنند.

در حالیکه "تن آسائی" در فرهنگ و سنت مبارزاتی و مطالبه گری با تعبیر "تن پروری" ضدارزش تلقی میشد، اما امروز در کنار حقوقی دیگر از جمله #حق_بر_تن و #حق_بر_شهر میتواند رویکرد اصلی ما باشد و به خرسندی از زندگی معنا دهد.

" حق تن آسائی" محصول رفاه است!
در دنیایی با مناسبات  طبقاتی، این حق هم فعلا" طبقاتی و فقط شامل یکدرصدیها ست.

#سه_ساعت_کار_در_روز
#حق_تن_آسائی
#رفاه_برابری

شورای بازنشستگان ایران


@Shbazneshasteganir