پدیده ی تاسف آور دیگری که بویژه در ده پانزده سال اخیر در ایران بسیار رواج پیدا کرده ترجمه و تألیف کتابهای روانشناسی برای عامه ی مردم است. این کتابها تا جایی که اصول بنیادی روانشناسی را به زبانی ساده برای مردم توضیح میدهند مفیدند اما وقتی در آنها از شیوه های رواندرمانی، مشاوره ی خانواده تربیت کودک جنبه های روانی مدیریت سازمانی یا صنعتی و مطالب مشابه دیگر صحبت می شود، به نظر میرسد زیان آنها بیش از سود آنها باشد. آنچه در این زمینه به عنوان تألیف به فارسی زبانان عرضه می شود عمدتاً نوشته ی کسانی است که تحصیلات دانشگاهی در روانشناسی ندارند. در مورد ترجمه ی کتابهای عامیانه از زبانهای دیگر نیز مشکل اینجاست که متن اصلی این قبیل کتابها برای مردمان سرزمینی خاص و احتمالاً با مشکلات روانی فرهنگی - اجتماعی و آداب و رسوم و حتی باورهای خرافی خاصی نوشته شده و بر همین مبنا راه حلهایی برای کمک به افراد همان گروهها پیشنهاد شده است. با توجه به این نکته ی مهم مطالعه ی نسخه ی ترجمه شده ی این قبیل کتابها در سایر کشورها ممکن است یا بیفایده باشد و یا نوعی راه و رسم بیگانه با فرهنگ خودی رواج دهد که بی سامانی روانی بیشتری در پی داشته باشد. این قبیل کتابها را باید روانشناسان بومی هر کشور برای مردمان جامعه ی خود بنویسند. زنده یاد دکتر محمد نقی براهنی ۱۳۸۷