#توحید #نقد_فلسفه #نقد_تصوف 🚨یکی از روایات صادره از وجود مبارک #امام_جواد سلام الله علیه که آیت صدق حقانیت آن وجود نورانی است اين روایت معجز نظام است: " ان ما سوی الواحد متجزئ او متوهم بالقلة و الکثرة و الله واحد لا متجزئ و لا متوهم بالقلة و الکثرة و کل متجزی او متوهم بالقلة و الکثرة مخلوق دال علی خالق له" . ❤️امام جواد :: قطعا هرچه غیر خدا باشد دارای اجزا است یا کم و زیاد شدن برای آن فرض میشود ولی خداوند واحد است، نه متجزی است و نه حتی فرض زیاده و نقصان در او راه دارد . و مخلوق دلالت دارد براینکه خالقی دارد. 📚اصول کافی کلینی جلد 1 صفحه 116 ✍از این روایت، اصول فراوان توحیدی قابل اصطیاد است که در حد وسع به برخی از آنها اشاره میشود :: 1⃣ بینونت بین حق و خلق بینونت وصفی است. بینونت میان واحد و متجزی است 2⃣ سنخیتی میان خالق و مخلوق نیست. چون بین واحد و متجزی سنخیتی نیست. واحد یعنی حقیقت مجرد لاینقسم و متجزی یعنی حقیقت محدود ممتد تقسیم پذیر. 3⃣ تنها ذات مجرد از حد و عد و اجزاء و ابعاض، خداوند سبحان است و سوای او مطلقا محقق در اجزاء و ابعاض اند. 4⃣ انفصال میان واحد و متجزی، انفصال حقیقی است یعنی الشئ یا واحد و یل متجزی و محال است موجودی نه واحد و نه متجزی باشد. چون الشئ اما ینقسم و اما لا ینقسم. 5⃣ کثرت در ماسوا حقیقی و وحدت اعتباری است، چون محال است شئی هم واحد و هم متجزی باشد و در خداوند سبحان وحدت حقیقی و کثرت اعتباری خواهد بود. 6⃣ کثرت فرع بر تجزی است و موجود واحد دو پذیر از سنخ خود نخواهد بود. اگر موجودی حقیقتا واحد بود، همان واحد بودن دلیل بر دوپذیر نبودن آن است؛ چرا که واحد لا یتوهم بالقلة و الکثرة بر خلاف متجزی. 7⃣ اگر الموجود اما واحد و اما متجزی پس واحد چون زیاده و نقصان پذیر نیست، قهرا ازلی و قدیم خواهد بود و متجزی هم چون زیاده و نقصان پذیر است، حتما حادث و وجودش مسبوق به عدم حقیقی است. 8⃣ زمان و مکان بی نهایت، مفهومی موهوم و ممتنع الوجود است؛ چرا که ذات زیاده و نقصان پذیر محال است مصداق بی نهایت بالفعل باشد. 9⃣ واحد حقیقی منزه از قوه و استعداد و جسمانیت و حرکت و دیگر اوصافی است که همگی مناط امکان است، چون هر حرکتی فرع بر قوه و هر موجود بالقوه ای، بالضروره وجودش امتدادی خواهد بود؛ چرا که زیاده و نقصان و قلت و کثرت پذیری فرع بر مقدار و کمیت حقیقی است. 🔟 تمام اوصاف حق در وحدت محقق اند در مقابل تمامی اوصاف ماسوا در کثرت و تجزی.در حق متعال هیچ نحوه تغایر و امتیاز نیست، ولی ماسوا در متن غیریت و امتیاز محقق اند. *⃣ واحد به دلیل وحدت هیچ تزاحم وجودی با متجزی نخواهد داشت، چون ممتد نیست، فلذا واحد هیچ موطنی از مواطن هستی را پر یا خالی نمیکند تا گفته شود او جا برای غیر میگذارد یا نمیگذارد. *⃣ مناط مخلوقیت، تجزی و زیاده و نقصان پذیری است و مناط غنای از خالق وحدت است. هر آنچه متجزی است چون قابل زیاده و نقصان است قهرا نبود و به وجود آمد و چون محدود است، حاد او حتما منزه از حد و لاجرم واحد خواهد بود. *⃣ قاعده الواحد باطل است، چون وجود دو واحد عقلا محال است، واحد هم غیر متوهم بالقلة و الکثرة. *⃣ تشکیک در وجود باطل است، چون هر وجودی به نحو لا یقفی قابل ازدیاد است و محال است وجود بی نهایت بالفعل شدة، مدة و عدة( خدای فلاسفه) وجود خارجی یابد. وجود حق متعال به دلیل بینونت وجودی با موجود متجزی، مرتبه وجودی اش- ان صح التعبیر- مرتبه وجود واحد است که خالق ماسواست نه مرتبه عالیه آنها؛ چون متجزی در هر درجه وجودی که باشد بالاتر یا پایین تر از آن نیز متصور خواهد بود. متوهم بالقلة و الکثرة. 🚨👈 ملاحظه شد که این روایتِ از جهت الفاظ کوتاه و از جهت معنا بلند در اوج عرش، چگونه تمام مبانی فلسفی را ابطال و در مقابل و در مقام اثبات روشن ترین و عقلانی ترین مبانی توحید اسلامی را با آن بیان موجز و معجز اثبات نمود. 🆔@samsaamakbar