5)- #رستاخیر_انرژی‌هـا 🔻در اواخر سوره «یس» بحث هاى جامع، متنوع و عمیقى درباره معاد دیده مى شود که یکى از آنها بحث رستاخیز انرژى هاست. 🔻 قرآن در پاسخ کسانى که تعجب مى کردند چگونه استخوان پوسیده بار دیگر زنده می شود؟ چندین جواب مى دهد. 🔻 از جمله این که مى فرماید: (بگو کسى که آن را در آغاز آفرید و از هر مخلوقى آگاه است او را زنده مى کند)؛ «قُلْ یُحْیِیهَا الَّذى اَنْشَأَها اَوَّلَ مَرَّة وَ هُوَ بِکُلِّ خَلْق عَلِیْمٌ». این قسمت مربوط به مقایسه معاد با آفرینش نخستین است. سپس مى افزاید: (همان کسى که براى شما از درخت سبز آتش آفرید و شما به وسیله آن آتش مى افروزید)؛ «اَلَّذى جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الاْخْضَرِ ناراً فَاِذا اَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ». 🔻مسلّماً این توصیف اشاره اى به مسأله معاد است و پاسخ دیگرى است در برابر منکران امّا چگونه و با چه بیان؟ 🔸مفسّران در این جا تفسیرهاى گوناگونى دارند، از جمله: ۱)- بسیارى از آنها آیه را اشاره به دو درخت مخصوصى دانسته که در میان عرب به نام «مَرْخ» و «عفار» شناخته مى شد و براى آتش افروزى به جاى کبریت از آنها استفاده مى کردند، یکى را محکم بر دیگرى مى کوبیدند تا جرقه آتش از آن ظاهر شود و در حقیقت به جاى سنگ آتش زنه که در قدیم معمول بود از آن استفاده مى کردند. قرآن مى فرماید: آن خدایى که مى تواند از این دو چوب سبز آتش بیرون بفرستد قدرت بر احیاى مردگان دارد، کسى که آب و آتش را با هم جمع کرده، چگونه نمى تواند حیات را بعد از مرگ بیافریند؟ آیا تضاد «حیات» و «مرگ» شبیه تضاد آب و آتش نیست؟ ۲)- جمعى قدم را از این فراتر نهاده و گفته اند: خاصیت آتش افروزى به وسیله چوب درختان منحصر به آن دو چوب مخصوص (مَرْخ و عَفار) نیست؛ بلکه این خاصیت در تمام درختان وجود دارد، منتهی در آن دو چوب مخصوص بهتر و سریع تر ظاهر مى شود و لذا ضرب المثلى است در میان عرب که از قدیم گفته اند: «فى کُلِّ شَجَر نارٌ»؛ (در هر درختى آتش است!). 🔹خلاصه این که هنگامى که چوب هاى درختان محکم به هم بخورند جرقه مى دهند، حتى چوب درختان سبز! و لذا بسیار اتفاق مى افتد که در جنگل ها آتش سوزى هاى وسیع و وحشتناکى رخ مى دهد، بى آن که دست هیچ انسان خرابکارى در کار باشد. 🔹این به خاطر آن است که بادهاى سخت، شاخه ها را محکم به هم مى کوبند و گاهى جرقه حاصل از آن در میان برگ هاى خشک مى افتد و آن را شعله ور مى سازد، سپس وزش بادها به این آتش دامن مى زند، ناگهان مى بینیم مناطق وسیعى از جنگل و چوب هاى خشکِ آن، در آتش مى سوزند. 🔹توجیه این مسأله از نظر علم امروز روشن است؛ زیرا مى دانیم نه فقط درختان بلکه هر دو جسم در اثر اصطکاک شدید، جرقه الکتریسته بیرون مى دهند، این همان آتشى است که در دل تمام ذرات جهان ماده حتى در دل درختان سبز نهفته است. 🔹راستى عجیب است، این چه قدرتى است که آتش را در دل آب پنهان ساخته؟ و این دو دشمن معروف که به تعبیر قدما طبع یکى سرد و تر است و دیگرى گرم و خشک است، با هم آشتى داده؟ آیا از چنین قدرتى آشتى دادن مرگ و حیات یا جانشین نمودن یکى را بعد از دیگرى، بعید به نظر مى رسد؟! 🔹 به تعبیر دیگر: آیا کسى که مى تواند آب و آتش را یکجا جمع کند، نه آب آتش را خاموش کند و نه آتش درخت را بسوزاند، آیا نمى تواند درخت خشکیده اى را بار دیگر حیات بخشد؟! 🆔 @samsaamakbar