" #علم‌غیب_اهل‌بیت " 🔹مفهوم غیب و شهود: 🔹در آیات قرآن، به این موضوع تکیه شده که: غیب و شهود در پیشگاه خدا روشن است، اساساً غیب و شهود دو مفهوم نسبى است که در مورد موجودى که علم و هستى اش محدود است، به کار مى رود، فى المثل، ما داراى حواسى هستیم، آنچه در شعاع دید و شنوائى و سایر حواس ما قرار دارد، براى ما «شهود» است، و آنچه از حوزه دید و شنید ما بیرون است نسبت به ما «غیب» محسوب مى شود. و اگر فرضاً قدرت دید ما نامحدود بود، و به داخل و باطن اشیاء و ذرات عالم نفوذ مى کرد، همه چیز براى ما «شهود» بود. و از آنجا که همه چیز، غیر از ذات پاک خداوند محدود است، براى همه آنها «غیب و شهود» وجود دارد، ولى ذات خدا چون نامحدود است و همه جا حضور دارد، بنابراین همه چیز، براى او «شهود» است و «غیب» درباره ذات پاکش، مفهوم ندارد. و اگر مى گوئیم خداوند «عالِمُ الْغَیْب وَ الشَّهادَةِ»، مى باشد، معنی اش این است آنچه براى ما غیب یا شهادت محسوب مى شود، براى او یکسان و شهادت است. 🔹فرض کنید: ما به کف دست خود در روشنائى نگاه کنیم، آیا ممکن است از آنچه در آن است بى خبر باشیم؟ عالم هستى در برابر علم خداوند، به مراتب از این واضح و آشکارتر است. 🆔 @samsaamakbar