اگرچه نشانی از یادداشتهای امیل دوهوسه از ایران عهد ناصری از دست نیست و به گمان بسیار شماری از نقاشیهای او مفقود گشتهاند اما همان طرحهایی که باقی ماندهاند هم دارای ارزش بسیاری از بعد جامعهشناختی، روانشناختی و زیباشناختی هستند خاصه در آنجا که با پرتره زنان مواجهیم و دشواریهایی که دو هوسه برای ترسیم صورت ایشان داشته.