زن و جامعه (زن کارگر)

بیانیه ی جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجایی‌شهر در اعتراض به قتل #بکتاش_آبتین

«ملت بزرگ ایران
بار دیگر لوکوموتیو قتل‌های زنجیره‌ای، در ایستگاه اوین، یکی دیگر از نویسندگان را در بند و  زنجیر به کام مرگ کشانید تا به جای آوردن اوجب واجبات را رکورد بزند.
آری، در مسیر مبارزه با سانسور و اجبار و جهالت هزینه جبران ناپذیر دیگری بر جامعه دگراندیش و آزادیخواه وارد آمد. بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، جان خود را در راه آزادی بیان فدا کرد تا شاهدی بر خودکامگی حاکمان، سلطه بازجوها و بی کفایتی مقامات قضایی جمهوری اسلامی باشد.
جرم آبتین گفتن و نوشتن بود و گناه‌اش پرسش و روشنگری؛ حبسِ دل‌سوزانی چون او، آن هم در شرایط همه گیری کرونا، چه مبنایی جز بی‌خردی مسئولین و ترس حاکمان از سرمایه‌های این مرز و بوم دارد.
ما زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر، ضمن ابراز هم‌دردی با بازماندگان آن عزیز بزرگوار، جمهوری اسلامی را مسئول مرگ او میدانیم و باورمندیم که تنها با حضور مسئولانه در کارزارهای #دادخواهی و به چالش کشیدن حاکمیت در رابطه با جنایاتی از این دست میتوان مانع از تکرار چنین فجایعی شد.
اسامی امضاء کنندگان:
سعید اقبالی، مطلب احمدیان، احد برزگر، ایرج حاتمی، حمزه سواری، حسن صادقی، پیروز منصوری، عبدالرسول مرتضوی، علی موسی نژاد فرکوش، مهدی مسکین نواز، فرهاد میثمی و نصرالله لشنی.»

#علیه_حاکمیت_سرکوب
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

#بکتاش_آبتین

🖍مینا خانی

می‌خواهم از پیوندی که امثال من با #بکتاش_آبتین داریم به صورت عینی بنویسم، شاید عده‌ای بپرسند چرا بکتاش آبتین این همه داغدار دارد، من با ارجاع به یک گفتگوی بسیار مهم برای خودم (که با او داشتم) از منظر خودم ‌توضیح‌ می‌دهم چرا:

بکتاش آبتین در اوج حمله طرفداران نامجو به من، در سپتامبر ۲۰۲۰، سه ویس به من داد، در یکی از این‌ ویسها گفت که فعالیت‌های مرا دنبال میکند، در ویس دیگری گفت کامنت‌هایت را به روی حمله کنندگان نبند، بگذار دیگران ببنید اینها چه میگویند و چطور هستند، مكالمه ادامه یافت توضیح داد: «حقیقت گاهی پس از خوابیدن جنجال روشن می‌شود» در نظر بگیرید که تمام این حرف‌ها مربوط به جنبش می‌تو، مشخصا مورد محسن نامجو و حمله‌هاییست که ما و‌ (در اینجا مشخصا من) مورد آن هستیم.

بکتاش ادامه داد: «اين جنبش (می‌تو) برای خود من آموزه‌های بسیاری داشته، الان فعلا نوپاست، قضاوت‌ها در موردش درست نیست و من شخصا دارم سعی میکنم از آموزه‌های این جنبش برای انسان بهتر بودن استفاده کنم» (نقل قول تقریبا عینی)

این‌ واکنش به من و‌ این‌ جنبش و در این‌ مورد خاص(نامجو) تقریبا از طرف هیچ مرد روشنفکری در داخل ایران‌ تکرار نشد. پیامی که حمله‌ها را ببیند، انها را غیرمنصفانه بخواند، بخواهد که کامنت‌هایم‌باز باشد تا سیرت حمله کنندگان روشن شود، دعوتم کند به صبر برای قضاوت تاریخی و بعد هم بگوید که از این جنبش یاد گرفته است.

ما داغداریم، داغدار، که چنین شرافتی را در قامت انسان از ما گرفتند این جانیان!

بکتاش ان روز مرا دعوت به محکم بودن کرد و چیزهایی گفت که خب از سر بزرگواری‌اش است. مدتی بعد از این مکالمه باید بر می‌گشت زندان، سعی میکردم به روی خودم نیاورم که خیلی خیلی برایم مهم است، چون صمیمیت خیلی نزدیکی نداشتیم و من در این جور موارد حفظ فاصله میکنم، اما خب او به من‌ میگفت رفیق، من هم به او، همین که او جز آن دایره از مردان‌ چپی نبود که به خاطر «زیادی لیبرال بودن من در یک سری مسائل» این کلمه «رفیق» را از من دریغ کند برایم آنقدر ارزش داشت که نمیدانم چطور توصیفش کنم.

در کلام بکتاش ذره‌ای خود بزرگ‌بینی و منم منم وجود نداشت، هیچ اثری از مرضیح‌های معمول مردان منتسب به روشنفکر در رابطه با می‌تو در حرفش دیده نمی‌شد، لحنش سراپا احترام بود، نه فقط به من، به راویان و خود این جنبش در درجه اول، اخ که چقدر این‌ واکنش‌ها را کم داشتیم و داریم.

منتظر بودم برگردد، واقعا و‌ عمیقا منتظر بودم برگردد، باور نمی‌کردم، سخت است باور اینکه بکتاش را به این شکل پلید از ما گرفتند…
از اینستاگرام مینا خانی

#علیه_تبعیض_جنسیتی
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j