والا پیامدار محمد، ما شرمسار تو هستیم
علی صارمیان:
ای رحمت بیمنت خدا که آنچنان بر نجات مردم حریص بودی که عتاب خدا را داشت که نزدیک است جان نازنین بدهی، بر ما نظر کن. توشانهات را لخت میکردی که حق الناس را بر تو تازیانه برنند و ما کجاییم که مردم را از تو دور کردیم از بس که به نام تو، ظلم کردیم. سبحه بر لب و دل در شوق تصاحب قدرت دنیا و نگران که مبادا مرگمان برسد و لذت قدرت نبرده باشیم.
ای محمد، ای یتیمی که خدایت سرپرست ما کرد، ما شرمسار توایم. تو آنچنان در آن خُلق زیبا و چهره شادی بخش غرق بودی که میگفتند خدایش بکشد اینهمه زیباست و هرکس او را ببیند مسلمان میشود، ما آنچنان عبوس و خشمگین و تند و بیانصافیم که مسلمان زادگان زما گریراناند.
ای حضرت رسالت پناه، صراف سکههای بدل و سیاه ما به هر بهشتی که در تصور هرکس تصوری از آن دارد، ای آنکه دشمن را آنچنان غرق تدبیر و مهر خویش کردی که سعی کرد چون تو شود.. چون تو که نیمی عطر و محبت و نیمی لبخند بودی و بر کسی که زباله بر سرت میریخت، به عیادت میرفتی...ای محمد که عطرت، نام تمام عطرهاست.. گلها به بوی تو خوش و زیبا هستند..ای آنکه عرش در برابرت خضوع میکرد و جبرییل توان پریدن تا سدره منتهی با تو نداشت اما در جمع طوری مینشستی که کسی نداند شاه خوبان تویی... ما را ببخش و آنگاه هدایت کن که مردم را پشیمان ز مسلمانی کردهایم...
ای سوره حمد، خلاصه وحی در رفتارت، آنکه کودکان برشانهاش را به فاصلهای، مسلمانان روزه دار در کربلا سر بریدند و خلاصه زنانگی آل خدا را به اسارت بردند، در حالیکه حجاب بر سر نداشت و موی خود حجاب صورت میکرد..ای محمد. ما نیز مزد رسالت تو را خوب دادیم!
ما پیروانت هستیم یا نفس ما میخواست از تو نیز بهره دنیا ببرد؟
ما در کشوری زندگی میکنیم که هزاران سال پرچم توحید برقرار بوده است. آنچه برگزیدهایم ندای محمد ص است که در خطبه شهادت حضرتامیر ع به دو نشان مشخص شده است. قران و سیره محمدص. حضرت رسول رفتاری داشت که گاهی ازخود میپرسید چگونه است که من حتی بر دشمن کینه توز خود سلام و اسلام عرضه میکنم و بر زخمشان مرحم میگذارم و باز لجاجت میکنند.
محمد ص رسالتی بر دوش پیروانش گذاشت به نام اخلاق. بسیاری پیامبر راندیدند، ولی اخلاق محمدیه به آنها رسید و اسلام آوردند.
شمشیر مهاجم ایرانیان رامسلمان نکرد. قبل از آن مهاجمانی با ادیان دیگری بر این کشور قرن هامسلط شده بودند. آنچه که ایرانیان پذیرفتند؛ اخلاق محمدیه بود و کانون این اخلاق نه سیلی مهاجمان تازی؛ که همدردی با کانون اسلام اخلاقی یعنی اهل بیت بود. اهل بیتی که خوددر بیابان نینوا از تیغ کین عرب بیسر و دست به خون غلتیدند.
این کانون بعد از شهادت علی ع؛ حکومت را وانهاد و تربیت و آموزگاری دین را در سختترین شرایط و با زندانها و شهادت هابه عهده گرفت.
وصایات محمدو علی سلام اله پیش چشم ماست.
قرانی که میگوید به بتهایشان دشنام نگویید و سیره محمدیه که با وحشی قاتل حمزه سید الشهداآنگونه به نرمی رفتار کرد.
اسلام علی و اسلام اموی تفاوتشان در اخلاق است. در جهتگیری به سمت قدرت و اخلاق است.
هزاران خطیب بر منابر جمعه، علی بن ابی طالب را بینماز خطاب کردند. هزاران منبر؛ حسین ع را خارج از دین معرفی کردند.
اما علی و حسین ع کجا هستند و دشنام گویان اهل زوال کجا؟
برادرم میثم؛ تو و من باید در لحطه دعا و دشنام بدانی که بر چه دینی وچه آیینی.
مولایت محمد و علی و حسین است یا بر هدف، وسیله را توجیه میکند هستی، که روشی اموی است.
وقتی موالی حسینی باشی که یک دشنام از او در گرماگرم کربلا به ثبت نرسیده؛ چگونه دهان باید بگشایی.
تو در کشوری هستی که نظامی پیرو مکتب اهل بیت مدعی استقرار حکومت است.
اگر هم نبود و تورا به مدح اهل بیت نمیشناختند؛ میبایست اشدا علی الکفار میبودی و رحما بر بینکم.
همه ما موظفیم جامعهای بهتر و ضمیر سالمتر از خود بسازیم.
این آیین اهل بیت است.
وگرنه خسران زدهایم.
به یکتایی خدا فکر کن که حتی فکر و ریباش را هم میداند و وعده داده است که محسنین در نهایت سرافرازند.
میلاد حضرت رسالت پناه محمد برگزیده حق و پیامبر رحمت بر آنان که در راه او، محتاج ابر هدایتاند، مبارکباد..
⭕️مارا در خواری جهل و نفسانیت و عصبیت مخواهای محمد، برما مبارک باش که روز میلاد توست. روز عطر توست. ما نیازمند آن نگاه لطفایم. روی برمگردان که محتاحیم. ما جز توامینی نداریم..ای محمد با اخلاق محمدیه که از عرب جاهلی، حکیم میساختی.. نگذار زنده بگور شویم.. عطر روز توست.. روزگار تلخ مسلمانان را شیرین کن به آن آیه هدایت که تویی...ای رهنما.
https://yaftenews.ir/news/social/46974-mmohamed.html