ديده‌بانِ زنان

📍از #دانشگاه_کابل برای نخستین بار گروهی از دانشجویان « #مطالعات #زنان و #جنسیت» فارغ التحصیل شدند.

🔻 از دانشگاه کابل برای نخستین بار ۲۲ نفر از دانشجویان رشته «مطالعات زنان و جنسیت» فارغ التحصیل شدند که از میان این دانش آموختگان ۷ نفر را مردان شامل می‌شدند

🔻این دانش آموختگان درمدت دوسال درباره نظریه های #فمینیستی ، رسانه ها، #جامعه_مدنی و حل مناقشات از جمله موضوعات گسترده در زمینه زنان، آموزش دیده اند.

🔻مجتبی عارفی، یکی از فارغ‌تحصیلان گفت که این آغاز یک تغییر است. عارفی افزود:"با این برنامه ما می توانیم جایگاه و وضعیت زنان را در جامعه مان بشناسیم. اینجا امکانش هست که ما به سطحی از #برابری_جنسیتی برسیم که در غرب است." سجیه صدیقی از دانش آموختگان زن، درباره این برنامه دانشگاه کابل گفت، که امیدوار است که هم صنفی هایش بتوانند از توانمندی هایشان برای بهبود وضعیت زنان افغانستان استفاده کنند. او افزود: "در یک مدت زمان کوتاه ما نمی توانیم تغییری بزرگ به وجود آوریم، اما با تحصیلات عالی مان می توانیم به تغییر در جامعه مان کمک کنیم و به مردم مان خدمت نماییم، مخصوصا به زنان کشورمان".

🔻دوره دانشگاهی رشته «تساوی جنسیتی و مطالعات زنان»، برای نخستین بار در سال ۱۳۹۴ در دانشگاه مرکزی کابل رسما آغاز شد‌ و این دوره، از سوی کوریای جنوبی و برنامه توسعه‎ای سازمان ملل متحد #UNDP ، حمایت شده است/ اسپوتنیک
#زنان_افغانستان
@womenwatcher

🔆 رویکرد #جرم‌شناسانه باید رویکرد فرهنگی باشد

👈🏽 گفتگو با امیر رئیسیان، وکیل پایه یک دادگستری در خصوص ضرورت تصویب قانون جامع #منع_خشونت_خانگی:

🔸 قوانین کیفری ایران در کمترین حد ممکن به موضوع #خشونت_خانگی پرداخته است.

🔸 نظام تقنینی ما در مورد خشونت خانگی اصلا رویکردی نداشته است جز دنباله‌روی از سنت‌های ملی یا محلی و یا برداشت‌هایی غلط از دین

🔸 مردم با توجه به ابزارها و امکانات و آگاهی‌های جدید از این سنت‌ها و از این رویکردِ حاکم عبور کرده‌اند و بسیاری رفتارها را به‌عنوان ناهنجاری شناسایی می‌کنند. این فاصله میان رویکرد حاکم و برداشت مردم موجب می‌شود که ما دچار دو پدیده بحران‌زا شویم؛ خلأ قانونی در ارتباط با پدیده‌های اجتماعی جدید و قوانین متروک و ناکارآمد سابق.

🔸 مهم‌ترین مشکل ما عدم #آموزش_نیروهای_پلیس است. یک نیروی انتظامی با نتیجه بی‌توجهی خودش آشنا نیست. با نتیجه رها کردن بزهکار خانگی آشنا نیست. با شیوه کنترل وضعیت جرم‌زا و مستعد جرم آشنا نیست.

🔸 مراجعین به دادگستری یا نیروهای انتظامی همیشه نیم‌نگاهی به نتیجه شکایتشان و سنجش هزینه و فایده این پیگیری قضایی دارند. روشن است که وقتی قانون نتایجی را برای دادخواهان به ارمغان نیاورد آن‌ها نیز به فکر دادخواهی نمی‌افتند.

🔸 بسیاری از این خلأهای قانونی با قانون شدن این پیش‌نویس از بین خواهد رفت و از نقاط قوت این قانون شناسایی کردن برخی مصادیق خشونت خانگی است، از سوی دیگر اینکه این موضوع از پستوی خانه به صحن مجلس آورده شود به خودی خود دستاورد است. همین‌طور نهادسازی‌ای که در این متن پیشنهادی صورت گرفته است باعث خواهد شد که تبدیل به قانون تزئینی و متروک نشود. توجه این متن به #جامعه_مدنی هم ستودنی است.

🔸 اما به نظرم برای بودجه باید تدارک‌های واقعی‌تری در نظر گرفته شود. به‌ویژه در مورد #خانه‌های_امن. با وضع فعلی و با بودجه‌های امروزی باید گفت سرنوشت این خانه‌های امن چیزی فراتر از پناهگاه‌های افراد بی‌خانمان که توسط شهرداری‌ها اداره می‌شود نخواهد شد.

🔸 با توجه به استقبال مردم از کمک به سمن‌ها، باید مقرراتی وضع شود که شهروندان بتوانند مالیات خود را از طریق کمک به سمن‌ها بپردازند و این مبالغ دریافتی توسط سمن‌ها در موضوعات مرتبط با فعالیت آن‌ها هزینه شود. پیشنهاد می‌کنم سمن‌هایی که حداقل 5 سال عملکرد مالی شفاف و ضابطه‌مند داشته‌اند از دولت مجوز بگیرند که خانه‌های امن تاسیس کنند و منابع مالی را از شهروندان دریافت کنند.

🔸 #جرم‌انگاری بی‌اهمیت نیست اما رویکرد جرم‌شناسانه باید رویکرد فرهنگی باشد. از مهم‌ترین مشکلات ما این است که خشونت خانگی «عادی» است. ایجاد امکانات رسانه‌ای برای تقبیح این اعمال و غیرعادی نشان دادن آن در کنار شعب ویژه قضایی است.

🔸 مهم‌ترین مانع این است که این موضوع در نظر مسئولان هم «عادی» است.

goo.gl/8Z1bRo

👈🏽مصاحبه کامل: http://pdvc.info/archives/3194

در نشست « حضور نمایندگان #جامعه_مدنی در #شوراها و آثار آن بر زندگی #روزمره_زنان » در انجمن جامعه شناسی ایران مطرح شد :
"چرا زنان کمترین سهم ریاست را دارند؟"📍
@womenwatcher

📌سارا پارساخو،استاد دانشگاه و عضو حلقه مطالعات مسائل اجتماعی زنان انجمن جامعه شناسی ایران:
با وجود گسترش روز افزون شهرها و ایجاد جایگاه‌های جدید مدیریتی، باز هم زنان کمترین سهم ریاست را در مقامات کشوری دارند و تنها حدود 10 درصد از پست‌های ریاست یا معاونت، به آنها واگذار شده است.

📌وی با انتقاد از اینکه شاهد افزایش ریاست مردانه و یا مردسالارانه هستیم تصریح کرد: متأسفانه نه با گسترش شهرها و نه با گسترش تکنولوژی، نرخ مشارکت زنان آنطور که باید و شاید بالا نرفته است و غیر از ارائه آمار و رقام، شاهد نتایج ملموس و قابل توجهی در این زمینه نیستیم.

📌پارساخو با بیان اینکه زنان نه تنها در رقابت با مردان بلکه در رقابت با سیاست های مردسالارانه حاکم بر تشکل های سیاسی و مراتب عالی مدیریتی همچنان به حاشیه رانده می شوند اظهار کرد: این پرسش که این اتفاق به دلیل دیدگاه‌های فرهنگی سنتی است و یا بی عدالتی جنسیتی؟ قابل تامل است.

📌وی با بیان اینکه در این دوره از انتخابات #شوراها، تعدادی از زنان کاندیدای مستقل کنار کشیدند و حواشی نیز در این خصوص ایجاد شده بود، ادامه داد: از برخی خواسته شده بود به هر دلیل از رقابت کنار روند. با این وجود تعدادی از زنان غیر متصل به قدرت و در عین حال متصل به بدنه جامعه، از جمله فعالان اجتماعی و دانشگاهی که ارتباطی با تشکل ها و جناح های سیاسی نداشتند، در انتخابات حضور یافتند. این حضور گرچه به نتایج مدنظر فعالان جامعه مدنی منجر نشد، اما در خور توجه بود.

📌پارساخو با تأکید بر اینکه افزایش سطح تحصیلات زنان درجامعه موقعیت های مدیریتی خاصی را برای آنان بوجود آورده است ادامه داد: همچنین زنان در مراتب مختلف از جمله درکمسیون های شورای شهر حضور پر رنگی دارند. به ‌واسطه ورود زنان به عرصه شوراها، این صحنه از انحصار مردان خارج شده است.

📌این استاد دانشگاه، تلاش مستمر زنان را در نتیجه خواست آنان برای تأثیرگذاری در سطوح عالی مدیرتی و سیاسی کشور دانست و گفت: در حقیقت این تلاش ها گامی برای طی کردن مراتب مبارزه با تبعیض های جنسیتی در عرصه مدیریتی است. جسارت و تلاش هایی با هدف شناخت موانع حضور زنان فعال مدنی و نمایندگان آنها لازم است تا بتوانیم در انتخابات های آینده شاهد حضور زنانی از بدنه جامعه مدنی با درک صحیح مشکلات روزمره زنان ایرانی باشیم - ایسنا

https://t.center/Womenwatcher