شورای بازنشستگان ایران

در آستانه سالگرد کشته‌شدگان جمعه خونین زاهدان و نیز سالگرد کشته شدن جاویدنام خدانور لجه‌ای، یادی کنیم از جاویدنام مریم سلیمیان، هنرمندی که این تصویر زیبا را خلق کرده بود.
او در شرح این تصویر نوشته بود:


«من، خدانور لجه‌ای رو اینجوری به یاد میارم؛ رها و رقصان دور آتشی که قاتلانش رو بلعیده و میسوزونه!
✨ که رقص ما گلوله‌ست تو صورت ستم…


ما سرانجام شبی، مست و مدهوش و کمی ژولیده، با بدن‌های به خون غلتیده، بر مزار نجس و نحس شما میرقصیم!
.
پ.ن: اگر هرکدوممون رفتیم، اونی که مونده بلندتر بخنده و بجنگه. و روز آزادی، به جامون برقصه..»


مریم نقاش معترضی بود که در تظاهرات نیز شرکت می‌کرد، او برای داشتن زندگی بهتر و پیشرفت در زندگی به سوی کشور اتریش در حال مهاجرت  بود تا اینکه پس از تلاش فراوان و اخذ ویزا در فرودگاه با ممنوع‌الخروجی خود مواجه شد.

پس از آن شب، مریم به طور مبهمی جان باخت، خبرها درباره نحوه مرگ او با ابهامات زیادی روبرو بود، عده‌ای نوشتند او خودکشی کرده است.

خانواده مریم به دلیل فشارها و تهدیدات هیچ‌گاه درباره او به طور شفاف سخن نگفتند و اطلاع‌رسانی نکردند.
شمار زیادی از خانواده‌های معترضان کشته‌شده تحت فشار و ارعاب هستند تا اطلاع‌رسانی نکنند.
مریم بدون حجاب اجباری و با پوشش اختیاری در خیابان حاضر می‌شد و حضور فعالی در جریان انقلاب  «زن، زندگی، آزادی» داشت.

#خدانور_لجه_ای #مریم_سلیمیان #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی #جمعه_خونین_زاهدان

@Shbazneshasteganir

نامه‌مادر یاسین

هفتم مهر ماه، زادروز سامان یاسین،

«هناسگم! یک سال هرشب را با کابوس چهارپایه، طناب دار و اعدامت به صبح رساندم، از روز تولد و بازداشتت در ۱۴۰۱/۷/۷ تا سال روز تولد دیگر تولدت در مهر ۱۴۰۲ روانت را به هم ریختند تا پنج ماه پیش کمیسیون روانپزشکی نوشت : «باید شش ماه را برای درمان بیرون از زندان باشی »
پسرکم گفتم هفتِ مهر ۱۴۰۳ سومین تولدت را دیگر در زندان نخواهی بود؛ گفتم با مهر و محبت مادری کم کم رنج و محنت دوسال حبس کشیدن در زندان رجایی‌شهر، اوین و قزلحصار را در درونت کم می‌کنم، اما هفت مهر آمد و تو نیامدی!
خدا زندگی آنهایی را بی سروسامان سازد که «سامان» زندگی مرا نا حق در بند کرده و جلوی آزادی اش را گرفته‌اند.

مادر دلسوخته‌ی سامان یاسین
۷ مهر ۱۴۰۳ سومین سالروز تولد فرزندش در زندان»

سامان از روز بازداشتش تاکنون تحت شدیدترین شکنجه‌ها بوده است. تاکنون دو بار او را به بیمارستان اعصاب‌و‌روان امین‌آباد منتقل کرده‌اند.


احمدرضا حائری، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار، هم پیشتر نسبت به وضعیت وخیم سامان یاسین، هشدار داده بود.

#سامان_یاسین
#زن_زندگی_آزادی
#هنرمندمستقل


@Shbazneshasteganir

میثم پیرفلک، پدر کیان پیرفلک، با انتشار تصویری از فرزندش نوشته است:

«دیگه مهر برای من بدون كيان عزيزم رنگ بو نداره، روحت شاد و یادت تا ابد در قلبمان جاويدان.»

#کیان_پیرفلک

#زن_زندگی_آزادی


@Shbazneshasteganir

پیش بسوی مبارزه متحد علیه برتری طلبی، مهاجر ستیزی، نژاد پرستی و زن ستیزی!

خطاب به فعالین، تشکلات زنان و سایر نیروهای مبارز و مترقی در اروپا، آمریکا و...

ما در دوره بس حساس و هولناکی بسر می بریم: با نسل کشی فلسطینی ها توسط نژادپرستان اشغالگر اسرائیلی و با حمایت آشکار قدرت های امپریالیستی غرب و در راس آنان امپریالیست های آمریکایی روبرو هستیم. با تخریب هراس انگیزمحیط زیست توسط سرمایه داری حاکم بر جهان برای کسب سود و گسترش سرمایه روبرو هستیم. شاهد ظهور و قدرت یابی نیروهای راست افراطی فاشیست در سطح جهانی هستیم.

نیروهای راست افراطی در نتیجه سیاست های نئولیبرالیستی و جهانی شدن اقتصاد توسط قدرت های امپریالیستی تقویت و گسترش یافته و در سراسر جهان در حال گسترش هستند. فاشیسمی که به ناسیونالیسم، مهاجر ستیزی، نژاد پرستی، زن ستیزی ...، دامن زده و بر آن تکیه دارد. بیان ایدئولوژیک این فاشیسم در آمریکا و اروپا برتری سفید پوستان و در صدر آن مردان سفید پوست تجلی می یابد. بر همین اساس مهاجرین و پناهجویان غیر سفید پوست مورد تهاجم نژاد پرستانه و فاشیستی قرار می گیرند. کمپ های پناه جویی به آتش کشیده می شوند و زنان مهاجر و پناهنده «مستحق» تجاوز و آزار جنسی می شوند.

... افغان ستیزی در ایران جدا از مهاجر ستیزی در غرب نیست. آن مهاجر افغانستانی که زیر مشت و لگد نیروهای مزدور رژیم ایران و بخش نا آگاه مردم جان اش را از دست می دهد، آن زن افغانستانی مهاجر که به خاطر زن بودن و افغانستانی بودن تحت ستم وحشیانه تر قرار میگیرد، جدا از آن مهاجر و پناهجویی نیست که مورد توهین و تحقیر در غرب قرار می گیرد و تعدادی نیزجان شان را به خاطر حملات فاشیست ها از دست می دهند.

ما می توانیم و باید علیه نژاد پرستی، برتری طلبی، مهاجر ستیزی و زن ستیزی؛ مبارزه مشترک و طولانی مدتی را سازماندهی کنیم و به سهم خود و به طور فعال از گسترش ایدئولوژی فاشیستی برتری طلبی جلوگیری کنیم.

متن کامل بیانیه سازمان زنان هشت مارس(ایران-افغانستان) :

https://tinyurl.com/27e22ahx

#نه_مرز_نه_جنسیت_نه_ملیت
#زن_انقلاب_رهایی
#جهانی_عاری_از_ستم_و_استثمار



@Shbazneshasteganir

۳۰ شهریور دومین سالگرد جانباختن سارینا 🌹

دوستت داریم سارینای عزیزمان.

تو همچون سایر جانباختگان زنده یاد، خیلی جوان بودی و اول راه زندگی ولی افق زندگیت چقدر روشن بود چقدر پیشرو بود.

میگفتی "ما رفاه ، رفاه و رفاه میخواهیم"

نمی‌دانستی که چقدر این حرفت همان حرف میلیونها کارگر و معلم و بازنشسته و پرستار است، میدانستی عزیز دلم؟؟

#زن_زندگی_آزادی

#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Shbazneshasteganir

به مناسبت دومین سالگرد  کشته شدن نیکا

او یک جنگجو بود.
جنگجویی که بی وقفه رنج کشید.
به سرعت با تکیه بر هوش اجتماعی و ذهن پویا و پرسشگر و پیشروی خود رشد کرد.آگاهانه به جنگ رفت و آنقدر جنگید که‌کشته شد.
به احترام روح بزرگ محبوس در تن نوبالغش می ایستیم و میگوییم:
بله جوجو، این یک اعلان جنگ بود و تو در این جنگ درخشیدی و جاودانه شدی.

#زن_زندگی_آزادی
#دادخواهی
#نیکا_شاکرمی

متن از آتش شاکرمی


@Shbazneshasteganir

قوانین زن‌ستیزانه زمینەساز قتل بی‌باکانه زنان/ تصاویری از قتل یک زن توسط خواستگارش

این تصاویری از لحظه کشته شدن روناک توسلی‌پور زن ۲۸ ساله اهل اندیمشک توسط فردی است که به درخواست ازدواج  او جواب رد داده بود.

«روناک (جیران) توسلی‌پور»، روز یکشنبه بیست‌وپنجم شهریور ماه در شهرستان اندیمشک توسط خواستگار خود به ضرب گلوله به قتل رسید.

قوانین زن‌ستیزانه جمهوری اسلامی و عدم وجود مجازات جدی برای زن‌کُشی، دست مردان را برای کشتن زنان به بهانه‌های مختلف باز نگه داشته است.

سیاست کلی کیفری در موضوع خشونت خانگی و زن‌کشی، حمایت از نظم مردسالاری است. این سیاست، با فقدان جرم‌انگاری خشونت خانگی و عدم تناسب جرم و مجازات در این زمینه، و همچنین عدم حمایت اجتماعی از زنان در برابر خشونت، منجر به رواج و عادی‌سازی جنایت علیه این قشر شده است.

#زن_کشی_ساختاری


@Shbazneshasteganir

کارزار سه شنبه های " نه به اعدام" در سی‌ و چهارمین سه‌شنبه، همچنان مقاوم به پیش میرود.

زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۱زندان مختلف امروز سه‌شنبه ۲۷شهریور ، برای سی و چهارمین هفته پیاپی علیه حکم اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند، که شامل زندانیان زندانهای اوین (بند زنان، بند ۴ و بند ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و واحد۴)، زندان تهران بزرگ، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز ، زندان اسد آباد اصفهان، زندان بم کرمان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر ، زندان اردبیل، زندان تبریز ، زندان ارومیه ، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران می‌باشد.

فعالان این کارزار بار دیگر از تمامی زندانیان در زندان‌های سراسر کشور می‌خواهند که، برای لغو حکم اعدام و نهادینه شدن و سراسری شدن مطالبه لغو حکم اعدام در جامعه، به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" بپیوندند. و ضمن اشاره به حمایت ۱۰۰ نفر از زندانیان سیاسی سابق و ۱۵۰ نفر از فعالان مدنی و سیاسی از کارزار،مکررا از عموم نهادها، سازمان‌ها و تشکل‌های حقوق‌بشری، سیاسی، صنفی و کنشگران سیاسی و مدنی و رسانه‌های آزاد خاضعانه می‌خواهند، مساله " نه به اعدام" را در صدر فعالیت‌های خود قرار داده و با کمک به این کارزار و دفاع از "حق حیات" شهروندان؛ راه رسیدن به آینده روشنی برای جامعه را بدون سرکوب و اعدام" میسر سازند؛ آینده‌ای که تنها در سایه اتحاد و عمل جمعی ممکن خواهد شد.


#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته ۳۴
۲۷ شهریور ۱۴۰۳


#سه‌_شنبه_های_نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Shbazneshasteganir

‌
روایت مهرنوش طافیان، خبرنگار زندانی از بند زنان زندان اهواز در روزهای ابتدایی اعتراضات ۱۴۰۱:
۵۰ نفر زندانی جفت‌ تا جفت کنار هم بودند

مهرنوش طافیان، خبرنگار و زندانی سیاسی با انتشار متنی در حساب خود در شبکه اجتماعی ایکس، روایتی را از وضعیت بند زنان زندان اهواز در روزهای ابتدایی آغاز خیزش سراسری زن، زندگی، آزادی بازگو کرده است.

این خبرنگار که در تاریخ ۲ مهر ۱۴۰۱ در اهواز بازداشت شد، درباره تجربه خود نوشته:
«رهایی از انفرادی‌ اطلاعات و ورود به زندان خودش نوعی آزادی از بند بود. در حال پر کردن فرم مشخصات در ورودی زندان بودم که یکی از زندانبانها گفت: وارد بند شدی حرف خاصی نزن. اینها یک عده بچه هستند که منتظر آزادی‌اند. منظورش این بود تحریکشون نکنی.»

به نوشته مهرنوش طافیان «با خودم گفتم یک جوری حرف میزنه حالا انگار چند نفر داخلند. وارد بند که شدم زبونم از گفتن سلام هم قاصر بود. حدود ۵۰ نفر زندانی جفت‌ تا جفت کنار هم بودند. باورم نمیشد خوزستانی که اوایل اعتراضات خاموش بود اینگونه بلند شده بود. زنان و دخترانی ۱۶ساله تا خودم که مادر بودم.»

آنطور که این خبرنگار اهوازی نوشته این همبستگی است که عامل ترس حاکمیت در ایران است: «همه دلخوشی من که چگونه با آن همه جسارت و شهامت تابوها را شکسته بودند و زن‌، زندگی، آزادی را فریاد زده بودند. از آنجاییکه همان شروع اعتراضات دستگیر شده بودم از همه اتفاقات بی‌اطلاع بودم، از خیابان گفتند و من با بغض و اشک دردهایم را بیرون میریختم. زندان زنان همان همبستگی است که ج. ا همیشه از آن می‌هراسد. این همبستگی ادامه دارد.»


#مهرنوش_طافیان
#زن_زندگی_آزادی
#زندان_اهواز


@Shbazneshasteganir

پیراهن پسرم بر تنم است.

#زن_زندگی_آزادی


@Shbazneshasteganir

بعد ما - شروین حاجی‌پور

من‌جاده را برات صاف میکنم
جای کمرت شلاق میخورم.

بیا بریم...

بعد ما
پر میشه این خونه از رقص و گل و شادی

بیا بریم....


#زن_زندگی_آزادی

@Shbazneshasteganir

طبق خبرهای دریافتی امجد امینی و مژگان افتخاری پدر ومادر ژینا امینی در حبس خانگی بسر می برند.مردم مبارز شهر سقز به سمت خانه آنها در حرکت بودند ولی نیروهای رژیم در محل حاضر شدند و تحت کنترل فضای امنیتی شدیدی هستند و همچنین پدر ومادر ژینا تهدید شدند که اگر قصد برگزاری دومین سالگرد ژینا امینی و تجمع داشته باشند با خشونت و برخورد شدید روبرو خواهند شد
یک‌شنبه بیست و پنجم شهريورماه ۱۴۰۳

#زن_زندگی_آزادی
#ژینا_امینی


@Shbazneshasteganir

باز باهم میخندیم باز باهم میرقصیم اما نه به این ساز

برای زیبایی بود

رقص شما هم زیبا بود اما نه به این ساز

برای رقصیدن، برای خندیدن

برای روزهایی که دنیا را لرزاند

#زن_زندگی_آزادی


#مهسا_امینی

#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@shbazneshasteganir

  دومین سالگرد جنبش ژینا !

فردا ۲۵ شهریور است

طبق اخبار منتشر شده بیش از ۲۵ نفر از زنان زندانی سیاسی در بند اوین در حیاط بند تجمع کرده اند!

آنها شعارهایی را روی مقوا نوشته و به دیوارهای زندان آویخته اند

آنها در راهروها  شعار می‌دهند و سرود می‌خوانند


آزادی، آزادی، آزادی

جان برود، سر برود، آزادی هرگز  نرود

بندزنان اوین، هم صدا و هم پیمان،

تا لغو حکم اعدام، ایستاده ایم تا پایان

صدور حکم اعدام، انتقام حاکمان،

از زنان و کردستان، تا هر گوشه در ایران
اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تموم ماجرا

آنها نام کشته شدگان و اعدام شدگان را فریاد می زنند و سرود بلاچاو و به نام تو که اسم رمز ماست را دسته جمعی می خوانند.

زنان زندانی در اعتراض به سیاست های سرکوب زنان به خاطر حجاب اجباری، در حیاط زندان شال آتش زده اند.

زنان معترض اعلام کرده اند که همگام و هم صدا با مردم به خاسته و معترض ایران، روز یکشنیه بیست و پنجم شهریور ماه در اعتصاب غذا خواهند بود.

۲۴ شهریور ۱۴۰۳
زندان اوین - بند زنان
#زن_زندگی_آزادی


@shbazneshasteganir

‏کشته شدن  ‎#مهسا_امینی مبدا تاریخ‌نگاری جدید ما شد !
دوسال از ثبت این تصویر ‌می‌گذرد.
پدر و مادر بزرگ مهسا ، سر بر شانه‌های هم در بیمارستان و از آن روز دیگر هیچ چیز عادی نیست.

دیگر هیچ پدیده ای بشکل قبلی و بدور از تاثیرات این جنبش عظیم شکل نخواهد گرفت.
واقعه ای که ایران و جهان را تکان داد.

#زن_زندگی_آزادی
#مهسا_امینی


@shbazneshasteganir

زن زندگی آزای

صیانت از طبیعت و منابع زیست محیطی کره زمین بخشی جدایی ناپذیر از مبارزه علیه سود و سرمایه است که درآرمان و ماهیت زن،زندگی،آزادی نهفته است. 
سرمایه های طبیعی و منابع زیست موجودات در این بخش از کره زمین بنام ایران بخش مهمی از خواستگاه جنبش انقلابی #زن_زندگی_آزادی است.
نه تنها برای آنکه این جنبش،  زندگی را در خیابان فریاد زد و علیه مرگ وکشتار همه زیستمندان ایستاد بلکه  وظیفه ما در این اعتراض انقلابی اندیشیدن به نسل کنونی و  آینده انسان و استمرار حیات همه موجودات در این تنها منبع کنونی حیات است.

سود ورزی و مناسبات غارتگرانه ی محیط زیست در تناقض با شعار #زن_زندگی_آزادی  است.
ما این شعار را زیست می‌کنیم.

#جنبش_حفظ_محیط_زیست


@Shbazneshasteganir

بیانیه
⁨14 سپتامبر، 2024⁩ توسط ⁨کانون نویسندگان ایران⁩


روزی نیست که خیابان‌های ایران از جلوه‌های مقاومت زنان‌ خالی باشد. آن‌چه از پسِ قتل مهسا (ژینا) امینی زاده شد، جنبش آزادی‌خواهی دیرپای مردم ایران را از دشوارترین گردنه‌ها عبور داد. زنان که از نخستین روزهای استقرار جمهوری اسلامی مقابل سرکوب دامن‌گیر آن ایستاده و خود را تنها یافته بودند، در سال ۱۴۰۱ بخشی تعیین‌کننده از جنبش آزادی‌خواهی شدند. امروز دیگر نمی‌توان میان برابری‌طلبی زنان و دیگر خواسته‌های ستم‌ستیزانه مرزی آشکار گذاشت. جنبش ۱۴۰۱ جمع پراکنده‌ی آزادی‌خواهان را گرد هم آورد و نشان داد که کوشش‌های آنان زمانی پایه‌های استبداد را می‌لرزاند که به پیکری واحد بدل شوند. اکنون خواسته‌های زنان تنها منحصر به خودشان نیست بلکه به بخشی جدایی‌ناپذیر از مطالبات دانشجویان، اصناف، کارگران، بازنشستگان و دیگر تشکل‌ها بدل شده است. همان‌گونه که امروز آزادی بیان به‌واقع خواسته‌ای همگانی است. 
در مقابل، حکومت نیز کماکان راه ارعاب و اختناق را پیموده و «خدای دهه‌ی شصت» در این دو سال نیز به شیوه‌های گوناگون فتاوی سرکوب صادر کرده است. برخی معترضان هم‌چنان در زندان به سر می‌برند، دادخواهان هم‌چنان زیر ضرب نیروهای امنیتی‌‌اند، آزار خانواده‌ی کشته‌شدگان بی‌وقفه و گاه با فشارهای اقتصادی ادامه یافته است، فعالان صنفی و مدنی در گیرودار بازداشت و محاکمه‌اند، نویسندگان و هنرمندان زیر تیغ «پرونده‌های باز» رفته‌اند و زنان کماکان با هراس از ربوده شدن قدم به خیابان‌ها می‌گذارند.
پس از انتخابات اخیر نیز حکومت نمایشی تازه را آغاز کرده که یکی از ارکان آن سندی با عنوان «قانون برنامه‌ی هفتم پیشرفت جمهوری اسلامی» است. متنی که به‌روشنی نشان می‌دهد «پیشرفت» برآمده از آن جز نتیجه‌ی اجرای شش سند پیشین نخواهد بود. بخش‌های گوناگون این متن، «توسعه‌ی شبکه‌ی ملی اطلاعات»، «راه‌اندازی سامانه‌ی رصد»، «استقرار فریضه‌ی الهی امر به معروف و نهی از منکر» و ... پیشاپیش تکلیف زن، زندگی و آزادی را روشن کرده‌اند؛ سندی برای تداوم سرکوب آزادی و تجهیز بیش از پیش حکومت به قوانینی که دخل و تصرف در زندگی مردم ‌را ممکن، و آزادانه زیستن را ناممکن ‌می‌کند. عنوان فصل ۱۶ آن نیز گواه نگاه جمهوری اسلامی به زن است: «زن، خانواده و جمعیت»؛ زنی که ماشین زاد و ولد حکومت است، باید «تربیت» شود و «الگوی زن مسلمان» باشد. و‌ باز هم ناگفته پیداست که این «تربیت» همان مطیع و رام کردن به ضرب تیر و تازیانه است، همان «ارشاد» با زنده‌گیری و پتوپیچ کردن و کشتن.
بازخوانی اسناد و قوانینی که قواعد اختناق را تنظیم می‌کنند، گشودن دریچه‌ای است تا از آن به دهه‌ها سرکوب بی‌امان، کشتار معترضان و «جراحی» به‌جان‌آمدگان بنگریم و یقین کنیم که هر تغییری تنها با نیروی مردمان، و نه با وفاق حاکمان، ممکن می‌شود. یادکرد جنبش «زن، زندگی، آزادی» یادآوری همین یقین است؛ زنگ بیدارباش و به‌هوش بودن. گو‌‌ این‌که گاه گذر زمان، در سایه‌ی سرکوب نفس‌گیر، نسیان به بار می‌آورد و گرد نومیدی می‌پراکند؛ پس گرامی‌ باد دومین سالگرد جنبش آزادی‌خواهانه‌ی ۱۴۰۱ 
کانون نویسندگان ایران با اتکا به بند اول منشور خود، خواست آزادی بیان را که بخشی جدایی‌ناپذیر از بدنه‌ی جنبش‌های اجتماعی است، به دستاوردهای جنبش «زن، زندگی، آزادی» پیوند می‌زند و بار دیگر، به بانگ بلند، حمایت خود را از خواسته‌های برحق مردم، دادخواهان و زندانیان سیاسی اعلام می‌کند.

کانون نویسندگان ایران
۲۴ شهریور ۱۴۰۳

#زن_زندگی_آزادی


@Shbazneshasteganir

زنان و دگر باشان جنسیتی " ناموس" کسی نیستند.

قتل و آزار توسط خانواده و حکومت جرمست.
در دومین سالگرد جنبش ژینا به یاد می‌آوریم صحنه های دردناکی از قتل فجیع زنان و دگر باشان را که بدون حمایت حکومت امکان پذیر نمی بود.

حق انتخاب سبک زندگی از حقوق اولیه هر انسانی است.

نه به " زن کشی"!

#زن_زندگی_آزادی
#زن_کشی_قتل_عمد_حگومتیست


@Shbazneshasteganir