آیا در دورهٔ پهلوی (و کلا در دورهٔ معاصر، تا امروز) هرگز تُرکی ممنوع بوده؟! در دورهٔ معاصر _ به‌ویژه دورهٔ پهلوی _ آهنگ‌های بسیار زیادی به‌ترکی تولید و در تلویزیون پخش‌شده‌است؛ همچنین کتاب‌های زیادی به‌ترکی چا‌پ‌شده‌اند که نام‌آن‌ها را در این‌جا نیز می‌نویسم: اشعار شهریار شاعر تبریزی به‌زبان ترکی آذربایجانی، مثل سهندیه و حیدربابایه سلام دیوان ملا محمد هیدجی دیوان رضا صراف تبریزی دیوان ابوالحسن راجی تبریزی دیوان فضولی بغدادی دیوان میرزا علی معجز شبستری دیوان شمس‌الحکمای تبریزی خودآموز ترکی دکتر سلام‌الله جاوید این تنها نمونه‌ای از کتاب‌های چاپ‌شده به‌زبان ترکی آذربایجانی در دورهٔ حکومت پهلوی بوده‌است. اگر از ممنوعیت سخن بگوییم، اتفاقاً باید از «ممنوع‌کردنِ زبان فارسی» در دورهٔ حکومت فرقهٔ دموکرات سخن‌گفت. یاوه‌گویی کنتور نمی‌اندازد و بلاهت انتهایی ندارد. روش مقابله‌با ابلهان هرگز بحث‌کردن با آن‌ها نیست؛ بلکه روشنگری واقعیات بدونِ مخاطب‌قراردادنِ آن‌هاست. یک ابله همیشه ابله می‌ماند؛ اما با هوشیارترشدن جامعه، ابله نیز ناچار می‌شود بلاهت خود را به‌سطوحِ بالاتری به‌روزرسانی‌کند. #کاوه_ایرانفر