بسیج دانشجویی دانشگاه سمنان

⏳ ساعت ۲۱ به وقت شهید گمنام

⏱ مدت زمان مطالعه : « ۱ دقیقه و ۵۰ ثانیه »

💠#قسمت_نوزدهم💠

به شهید چمران انس و علاقه خاصی داشت، به خصوص به مناجات هایش. شهید محمد عبدی را هم خیلی دوست داشت. اسم جهادی اش را گذاشته بود: «عمار عبدی.» عمار را از کلیدواژه🗝 «آیت عمار» حضرت آقا وعبدی را از شهید عبدی گرفته بود. بعضی ها می گفتند: «از نظر صورت، شبيه محمد عبدی و منتظرقائم هستی. » ذوق می کرد تا این را می شنید. الگویش در ریش گذاشتن، شهید محسن دین شعاری بود. زمانی که عماد (جهاد مغنیه شهید شد، واقعا به هم ریخت. داشتیم اسباب اثاثية خانه مان را مرتب می کردیم. می خواستم چینش دکور را تغییر بدهم، کارمان تعطیل شد. از طرفی هم خیلی خوشحال شد و می گفت آقازاده ای که روی همه را کم کرد. تا چند وقت عکس رسول خلیلی را روی ماشین و داخل اتاق داشت. همه شهدا را زنده فرض می کرد که «اینا حیات دارن ولی مانمیبینیم!» تمام سنگ قبرهای شهدا را دست می کشید و می بوسید. بعضی وقتها در اصفهان و یزد اگر کسی نبود پابرهنه می شد، ولی در بهشت زهرا هیچ وقت ندیدم کفشش را دربیاورد. _
تاریخ تولد و شهادت شهدا را که می خواند، می زد توی سرش: «بين اینا چه زندگی پرثمری داشتن ولی من با این سن، هیچ خاصیتی ندارم!» تازه وارد سپاه شده بود، نه ماه بعد از عروسی برای دوره آموزشی پاسداری رفت اصفهان. پنجشنبه جمعه ها می آمد یزد. ماه رمضان که شد پانزده روز من را هم با خودش برد. از طرف سپاه بهش سوئیت داده بودند، صبح ها ساعت هشت میرفت تا دوی بعدازظهر. می خوابیدم تا نزدیک ظهر، بعدهم تا ختم قرآن روزانه ام را می خواندم می رسید، استراحتی می کرد و می زدیم بیرون و افطاری را بیرون می خوردیم. خیلی وقت ها پیاده میرفتیم تا تخته فولاد و گلستان شهدا، به مکان های تاریخی اصفهان هم سر زدیم: سی وسه پل و پل خواجو. همان جاهم تکه کلامی افتاد سر زبانش: امام و شهدا. هروقت می خواست بپیچاند می گفت: «امام و شهدا!» به کجا میری؟ - پیش امام و شهدا -باکی میری؟ با امام و شهدا
ادامه دارد...
#قرارگاه_خادمین_شهید_گمنام
#قصه_دلبری
#خاطرات_شهید_مدافع_حرم (محمد خانی)

🆔 @semuni_basij