#مورد_اختلاف_از_نظر_وهابيان ⚠️ مورد نزاع بين وهابيان با ساير مسلمانان درخواست شفاعت از اولياى الهى در عالم برزخ است كه وهابيان از آنجا كه آن را قبول ندارند آن را جايز ندانسته بلكه شرک به حساب مى آورند 📜 محمد بن عبد الوهاب مى گويد ونثبت الشّفاعة لنبيّنا محمّد (ص) يوم القِيامَةِ حسب ما ورد، وكذا نثبتها لسائر الأنبياء والملائكة والأولياء والأطفال حسب ما ورد أيضاً، ونسألها من المالك لها والاذن فيها لمن يشاء من الموحّدين الّذين هم اسعد النّاس بها كما ورد بانّ يقول احدنا متضرّعاً إلي الله تعالي: (اللّهمّ اشفع نبيّنا محمّد (ص) فينا يوم القيمه، أو اللّهمّ شفّع فينا عبادك الصّالحين أو ملائكتك أو نحو ذلك ممّا يطلب من الله لا منهم. فلايقال: يا رسول الله أو يا ولي الله أسألك الشّفاعة أو غيرها، كأدركني أو اغثني أو انصرني علي عدوّي ونحو ذلك ممّا لا يقدر عليه إلّا الله تعالي 🔝وما شفاعت را براى پيامبرمان محمد (ص) در روز قيامت به حسب آنچه از روايات وارد شده ثابت مى كنيم. وهمچنين آن را براى ساير انبيا وملائكه واوليا واطفال به حسب آنچه وارد شده ثابت مى كنيم، ولى شفاعت را از مالك آن وكسى كه آن را به افرادى از موحدين با سعادت داده مى خواهيم، آن گونه كه در روايات وارد شده است؛ به اينكه يكى از ما در حال تضرع به سوى خداى متعال بگويد: بار خدايا! پيامبر ما محمد را در حق ما روز قيامت شفيع قرار بده، يا بگويد: بار خدايا! بندگان صالح خود يا ملائكه يا امثال آنان را در حق من شفيع گردان. ولى اين را بايد از خدا طلب كند نه از شفيعان، يعنى نگويد: اى رسول خدا، اى ولى خدا از تو شفاعت يا نحو آن را در خواست مى كنم مثل اينكه بگويد: مرا درياب، مرا كمك كن، مرا بر دشمنم يارى نما ومثل اين عباراتى كه به جز خدا كسى بر آن قادر نيست 📚الهدية السنيه، ص ۴۲ 📍نقد و بررسى نظر وهابيان همان گونه كه اشاره شد، برخى از گناه كاران به واسطه شفاعت، مورد عفو وبخشش الهى قرار خواهند گرفت، قرآن كريم وسنت نيز بر اين مطلب تصريح نموده است قرآن كريم با مسلم گرفتن اصل شفاعت يادآور مى شود كه شفاعت تنها به اذن الهى انجام مى پذيرد (مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ) «كيست كه در پيشگاه الهى به شفاعت برخيزد مگر به فرمان او ونيز مى فرمايد: (ما مِنْ شَفِيعٍ إِلَّا مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ) هيچ شفيعى جز با اجازه او نخواهد بود واز طرفى ديگر به ابطال عقيده بت پرستان ومشركان در اين مورد پرداخته است؛ زيرا آنان براى شفاعت هيچ گونه شرط وقيدى مانند اذن خدا قائل نيستند. قرآن كريم در رد اين عقيده مى فرمايد 📌 وَ يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ ما لا يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ يَقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللهَ بِما لا يَعْلَمُ فِي السَّماواتِ وَ لا فِي الأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ آنها غير از خدا، چيزهايى را مى پرستند كه نه به آنان زيان مى رساند و نه سودى مى بخشد و مى گويند اينها شفيعان ما نزد خدا هستند. بگو: آيا خدا را به چيزى خبر مى دهيد كه در آسمان‌ها و زمين سراغ ندارد؟ منزه است او، و برتر است از آن همتايانى كه قرار مى دهند (يونس ۱۸) ✔️ بنابرين اگر كسى با اين استدلال به آياتى كه شفاعت خواهى مشركان از بت‌ها را مردود مى شمارد، قصد داشته باشد اصل شفاعت در اسلام را زير سؤال ببرد، مغالطه اى آشكار است؛ چرا كه در شفاعت اسلامى، نه اعتقاد به الوهيت شافعان مطرح است ونه بى قيد وشرط بودن شفاعت آنان قرآن كريم از فرشتگان به عنوان شفاعت كنندگانى ياد كرده است كه جز درباره كسانى كه خداوند رضايت مى دهد، شفاعت نخواهند كرد 📌 بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ* لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ* يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى بلكه آنها (فرشتگان) بندگان شايسته اويند. هرگز در سخن بر او پيشى نمى گيرند و (پيوسته) به فرمان او عمل مى كنند... و آنها جز براى كسى كه خدا راضى (به شفاعت براى او) است شفاعت نمى كنند (انبياء۲۶- ۲۸) 👌 پس هرگاه اصل شفاعت پيامبر (ص) وديگران در قيامت مورد تأييد است درخواست آن از سوى مؤمنان نيز امرى مشروع خواهد بود همان گونه كه درخواست دعا از ديگران امرى مشروع است 🆔@samsaamakbar