#شبهه_آدم_خواری طرح بحث : آنچه ما از نوشته های برخی از مورخین از جمله نصرالله فلسفی می دانیم، آن است که گروهی از جلادان معروف به چیگین ها در دربار شاه عباس اول حضور داشتند که با دستور شاه، ناگهان به شخصی که مورد خشم سلطان قرار گرفته بود، حمله و او را با دندان تکه تکه کرده در حضور همه حاضران زنده زنده می خوردند.😐 نصرالله فلسفی در کتاب زندگی شاه عباس اول، این داستان را از قول کتاب خطی «روضه الصفویه» تالیف «میرزابیگ جنابذی» نقل می کند و سپس ارجاعی به کتاب های «تاریخ عباسی» نوشته «جلال الدین محمد یزدی» که منجم باشی دربار بوده و همچنین کتاب خطی «خلد برین» تالیف «محمد یوسف قزوینی» متخلص به «واله» از شعرای دوره صفویه می دهد. شکنجه ها و اعدام هایی که شرح آنها در کتاب مزبور آمده در آن روزگار در بیشتر دربارهای پادشاهان کشورهای گوناگون رواج داشته است. و در دولت صفوی چیز عجیبی نیست(البته اشتباه بوده ) در دولت عثمانی آشکارا سر شیعیان را میبریدند.... مستشرقین و سیاحان اروپایی که در زمان صفویه و به ویژه در دوران حکومت شاه عباس و شاهان بعد از او به ایران سفر کرده اند، بارها از مجازات ها ی صفوی آنها سخن به میان آورده اند. «تاورنیه» سیاح فرانسوی از انداختن نانوایی گرانفروش به داخل تنور و به سیخ کشیدن قصابی کم فروش به دستور شاه عباس سخن گفته است.😐 پرواضح هست مستشار اروپایی که صفویه را دشمن درجه یک خود میدانستند در نقل قول هایشان غلو کنند.(دقت کنید) با این همه خورده شدن یک انسان و به تماشا ایستادن درباریان حکایتی است که مسلما هیچ سیاح و سفیر اروپایی از یاد نمی برد تا آن را برای بدنام.کردن صفویه نقل کند ؛ در حالی که در گزارش های باقی مانده از ماموران دولت های اروپایی هیچ اشاره مستقیمی به این امر نشده است. نمی توان گفت پنهان کاری آنان از ترس یا عاقبت اندیشی بوده، چرا که زمانی که خادمین خاصه و نویسندگان مورد اعتماد شاه بسیار آزادانه به نقل اینگونه حوادث و بیان سیرت و خصوصیت درباریان و شاهان می پرداختند. دیگر جای نگرانی و ترس برای بیگانگان نبوده است. باید توجه داشت که بیشتر شاخ و برگ ها و حاشیه هایی که بر این ماجرا نوشته شده، از سوی نویسندگان معاصر بوده است نویسندگانی که بی توجه به واقعیات حتی چیگین ها را همان قزلباش ها توصیف کرده اند که اینگونه اعمال وحشیانه را برای رسیدن به مقاصد خود انجام می دادند. باید این قبیل داستان ها را به حساب همان بزرگنمایی ها و غلوهای تاریخی بگذاریم. در منابع اصلی درباره این گروه شاید تنها یک صفحه مطلب وجود داشته باشد. آنان ناگهان در دربار صفویه ظاهر شده و ناگهان هم محو می شوند. باز هم تاکید می کنیم که ما منکر دسته چیگین ها و استفاده از شکنجه و اعدام در دوره صفویه نیستیم، آنچه ما بر آن اصرار داریم، این است که واقعیت امر به آن شدت نبوده است. در کتاب «عالم آرای عباسی» نوشته اسکندر بیگ منشی ترکمان که در بسیاری از وقایع دوران شاه اسماعیل دوم تا پایان حکومت شاه عباس حضور داشته است، هر چند از سختگیری های شاه بسیار گفته اما همانند نویسندگان اروپایی به زنده خواری ملازمان شاه اشاره ای ندارد. از سویی باید توجه داشت که جنابذی، قزوینی و یزدی که به جلادان آدمخوار شاه عباس اشاره کرده اند، بارها و بارها از ذوق و هنردوستی و رقت قلب و مهماندوستی و شوخ طبعی و آگاهی او نسبت به مسائل مختلف سخن به میان آورده اند، چگونه ممکن است پادشاهی جمع نقیضین باشد؟!! 🆔 @samsaamakbar