#وجوب_طاعت_و_پیروی ❇️ پیش تر در معنای اصطلاحی «امامت» و «ولایت تشریعی» بحثی درباره مقام وجوب طاعت از امام داشتیم و روشن شد که طاعت و پیروی از امام به طور مطلق واجب است و هیچ کس نباید از اوامر و دستورهای او سرپیچی کند چون ولایت و مقام آمریت و مولویت آنان از ناحیه خداوند سبحانه است پس اوامر و نواهی آن‌ها در حقیقت اوامر و نواهی خدای تعالی محسوب می‌شود و اطاعت و پیروی از آن‌ها هم اطاعت و پیروی از خداوند متعال است. امام صادق (ع) به سدیر فرمود: ما قومی معصوم هستیم که خدای تعالی اطاعت ما را واجب و معصیت ما را حرام کرده است 📚کافی ۱/۲۶۹؛ بحارالانوار ۲۵ / ۲۹۸ معلوم است که مراد امام از امر خداوند متعال به اطاعت آن‌ها ناظر است به آیه: 📌یا أَیُّها الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللّهَ وَأَطیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ ای مؤمنان خدا را اطاعت کنید و رسول و صاحبان امر از خودتان را اطاعت کنید (نساء/ ۵۹) ☑️ پس روشن است که اطاعت از آن‌ها به طور مطلق از این باب است که آنان معصوم و پاکیزه اند هیچ گونه گناه و خلافی از آن‌ها سرنمی زند نسیان و غفلت و خطا بر آن‌ها عارض نمی شود و گفتار و کردار آن‌ها عین هدایت است به همین جهت شیعه معتقد است که قول و فعل و تقریر معصوم حجت است بدیهی است تنها کسی سزاوار پیروی است که هیچ گونه انحراف و کژی و خلاف در او راه پیدا نکند 📌أَفَمَنْ یَهْدِی إِلی الحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یَتَّبَعَ أَمَّنْ لایَهِدِّی إِلّا أَنْ یُهْدی آیا کسی که به حق هدایت می‌کند سزاوار است پیروی شود یا کسی که هدایت نمی شود جز این که هدایت شود (یونس / ۳۵) 🔘 پیروی از معصومان در حقیقت پیروی از نور و هدایت وعلم است به نظر نمی رسد هیچ عاقلی در لزوم پیروی از علم و نور شبهه و تردید داشته باشد به همین جهت است که امام رضا (ع) امام معصوم را چون ماه شب چهاردهم، و چراغی روشن کننده و نورانی و نوری تابنده و ستاره ای هدایتگر در شب‌های تاریک و ظلمانی معرفی می‌کند و دوری و جدایی از او را موجب هلاکت و تباهی می‌شمارد: امام ماه چهارده شبه نوردهنده و چراغ روشن کننده و نوری تابنده و ستاره ای هدایت کننده در تاریکی شبها است... کسی که از او دور شود هلاک می‌گردد 📚کافی ۱/۱۹۸؛ بحارالانوار ۲۵ / ۱۲۰ 🆔 @samsaamakbar