#ولایت_تشریعی_امام 💠 در میان علمای شیعه مسلم است که رسول الله (ص) همه احکام و قوانین الهی را در زمان حیات خویش بیان کرده است و دین الهی را با نصب امیرمؤمنان (ع) به امامت و خلافت به کمال رسانده است خداوند متعال تکمیل دین را توسط پیامبر امضا کرده و می‌فرماید: 📌الیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ آلإِسْلامَ دِیناً امروز دین شما را برای شما تمام کردم و نعمت خویش را بر شما اتمام بخشیدم و برای شما از نظر دین به اسلام رضایت دادم (مائده/ ۳) ▪️پیامبر گرامی اسلام هم در یکی از خطبه‌های خویش به این امر تأکید نموده و یادآوری می‌کند که همه آنچه بندگان خدا را به بهشت نزدیک و از جهنم دور می‌کند، بیان کرده است 📌أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی لَمْ أَدَعْ شَیْئاً یُقَرِّبُکُمْ إِلَی الْجَنَّةِ وَ یُبَاعِدُکُمْ مِنَ النَّارِ إِلَّا وَ قَدْ نَبَّأْتُکُمْ بِه ای مردم همانا من چیزی را که شما را به بهشت نزدیک کند و از آتش دور کند در حقّ شما فروگذار نکردم و از آن به شما خبر دادم 📚کافی ۵/۸۳📚 🔹امام صادق (ع) نیز با بیان ختم نبوت با رسالت پیامبر گرامی اسلام و پایان یافتن انزال کتب آسمانی با نزول قرآن، ذکر می‌کند که حلال و حرام قرآن تا روز قیامت باقی است: خداوند متعال محمد (ص) را مبعوث کرد و پیامبران را با او ختم کرد پس بعد از او پیامبری نخواهد بود و برای او کتابی نازل کرد و کتاب‌ها را با آن ختم کرد پس کتابی بعد از آن نخواهد بود در آن حلال را حلال و حرام را حرام کرد پس حلال آن تا قیامت حلال و حرامش تا قیامت حرام است 📚بحار الانوار ۹۳/۳📚 💢 پس ولایت تشریعی به این معنا که ائمه (ع) در تشریع احکام هم صاحب اختیار باشند، به آنان داده نشده است یعنی آنان هیچ گاه حلالی را حرام و حرامی را حلال نمی کنند و به طور کلی آنان به هیچ وجه حکمی تشریع و قانونی وضع نمی کنند زیرا پیامبر خدا همه قوانین و احکام را بیان کرده است امام باقر (ع) در تفسیر آیه «اطیعو الله... و أولی الأمر منکم» به این امر تصریح کرده، می‌فرماید: این آیه در شأن علی و امامان است که خداوند آنان را در جایگاه پیامبران قرار داده است جز این که آنان چیزی را حلال و حرام نمی کنند 📚تفسیر عیاشی ۱/۲۵۲؛ بحارالانوار ۲۳ / ۲۹۳📚 🔖 البته باید توجه داشت که همه احکام و قوانین الهی در زمان پیامبر گرامی اسلام به همه صحابه آن حضرت بیان نشده بود و هیچ یک از اصحاب آن حضرت هم چنین امری را ادعا نکرده که همه احکام و معارف دینی را از پیامبر فرا گرفته است آری در میان صحابه تنها امیرمؤمنان علی بن ابی طالب بود که مدعی فراگیری همه علوم و معارف دینی بود ممکن است جهت این که خداوند متعال نصب ایشان را به مقام امامت و خلافت کمال دین شمرده است همین امر بوده باشد ولی با وجود این معلوم است که نفی «ولایت تشریعی» به معنای تشریع احکام و وضع قوانین دلالت نمی کند که آن بزرگواران «ولایت تشریعی» به معنای سرپرستی امور امت و صاحب اختیار و أولی به تصرف بودن را هم دارا نباشند خداوند متعال ولایت امیرمؤمنان علی (ع) را مورد تصویب قرار داده، می‌فرماید: 📌إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا آلَّذِینَ یُقِیمُونَ آلصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ آلزَّکاةَ وَهُمْ راکِعُونَ همانا ولیّ شما خدا و رسول و مؤمنینی هستند که نماز را به پا می‌دارند و در حال رکوع زکات می‌دهند (مائده / ۵۵) 🔅در بخش «شیوه‌های تعیین امام» خواهیم گفت که مراد از «الذین یقیمون الصلاة... » امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) است خداوند متعال در آیه شریفه ولایت رسول اکرم و ولایت امیرمؤمنان را قرین ولایت خویش قرار داده است روشن است که ولایت امیرمؤمنان همان ولایتی است که به رسول اکرم داده شده است. و با توجه به این که پیامبر سرپرستی امت را بر عهده داشتند: «النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم» پس امیرمؤمنان نیز سرپرست امت و «أولی بهم من انفسهم» خواهد بود (احزاب / ۶) به همین جهت است که رسول اکرم او را «مولی» و سرپرست امور امت معرفی می‌کند: مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ أَوْلَی بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعِی فَعَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ مَوْلَاهُ أَوْلَی بِهِ مِنْ نَفْسِهِ لَا أَمْرَ لَهُ مَعَه کسی که من مولای او و از او بر خودش سزاوارترم که با وجود من او را امری نیست پس علی بن ابیطالب ولی اوست و او بر خودش سزاوارتر است و با وجود او، وی را بر خودش امری نیست 📚بشارة المصطفی / ۵۱؛ بحار الانوار ۳۷/۲۲۱📚 وجوب اطاعت از «اولی الامر» به طور مطلق نیز به این امر دلالت داردخداوند متعال می‌فرماید: 📌أَطِیعُوا اللّهَ وَأَطیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأمْرِ مِنْکُمْ اطاعت کنید خدا را اطاعت کنید رسول و صاحبان امر خودتان را (نساء / ۵۹) 🆔 @samsaamakbar