خدای مهرب️ان

🌾🌿🌾



از جمله ویژگی‌هایی که امام علی علیه‌السلام برای جامعه مطرح می‌کند: «لَا نَنْتَفِعُ بِمَا عَلِمْنَا» است؛ یعنی ما از آنچه آموخته‌ایم بهره‌ای نمی‌بریم.

برای فرد یا اجتماع نقصِ بسیار بزرگی است که مجموعه‌ای از دانستنی‌ها را کسب کند، اما هیچ اثری از آن در حیات او دیده نشود. مگر نه آنکه یکی از نتایج مهم آموختن علم، ظهور فایدۀ آن است؟
اگر چنین نشود این علم چه ارزشی دارد و چه فضیلتی دربر خواهد داشت؟

اگر علم در سینۀ عالِم دفن شود و در فرایند عمل، ظهور خارجی نیابد، نه‌تنها فایده نمی‌دهد، بلکه شاید اثر عکس نیز بر جای بگذارد؛ یعنی نخوت و غرور تولید کند و او را از حرکت به تعالی باز دارد. در اینجا نه‌تنها نور علم وجود عالِم را مصفا و روشن نکرده، بلکه بر ظلمت سینه‌اش افزوده و فضای جانش را تاریک‌تر کرده است.
پس درحقیقت، این علم تفاوتی با جهل ندارد، زیرا کارکرد هر دو یکسان است. با توجه به این رابطۀ ضروری میان علم و عمل است که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید:

«عِلْمٌ‏ بِلَا عَمَلٍ‏ کَشَجَرٍ بِلَا ثَمَرٍ» .
دانش بدون عمل همچون درختی بدون بار و ثمر است.

نزد پیشوایان دین، علم با عمل قرین است و هرکس دانشی می‌آموزد باید مطابق آن عمل کند؛ اما اگر کسی چنین نکرد، مصداق آیۀ شریفه است که فرمود:

«مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً».
مثال کسانی که تورات وظیفۀ ایشان شد، اما آن را برنتافتند، همانند مثال خری است که کتاب‌هایی حمل می‌کند.

در روایتی از وجود مقدّس سیدالساجدین علیه‌السلام زاویه‌ای دیگر از این بحث گشوده می‌شود:

«مردی خدمت امام سجاد علیه‌السلام آمد و از ایشان مسائلی پرسید و آن حضرت بدو جواب داد. بعد از مدتی بازگشت تا از مسائلی همچون مسائل پیشین بپرسد. امام فرمود: در انجیل نوشته شده است: تا بدانچه دانسته‌اید عمل نکرده‌اید از آنچه نمی‌دانید نپرسید؛ چرا که علمی که به آن عمل نشود جز بر ناسپاسی دارندۀ آن و دوری او از خدا نیفزاید.»

از نگاه حضرت سجاد علیه‌السلام تا زمانی که ثمرۀ عملی دانش در حیات فردی و اجتماعی انسان مشاهده نشود، آن آموزه‌ها معتبر نیست. اگر این ثمرات در زندگی دیده نشد، آگاهی‌های ذهن انسان فسیل می‌شود و انسان ذهنی عادتی می‌یابد و حتی شاید زمینۀ خطاهای بزرگ‌تر و چه‌بسا مقدمات کفر او به حق فراهم شود.

▫️کتاب فروغ حکمت، ج۳، صص ۱۶۰-۱۵۷.

#بوستان_معرفت
#متن_مکتوب
#کتاب_فروغ_حکمت_جلد3
#گزیده

@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾



علم؛ معیار تفاضل میان انسان‌هاست.
خداوند می‌فرماید:
«یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِن ذَکَرٍ وَ أُنْثَی»
ای مردم، ما شما را از یک زن و مرد آفریدیم.

همۀ انسان‌ها یکسان‌اند و هیچ تفاوت و فضیلتی بین شرقی و غربی، سیاه و سفید، پیر و جوان وجود ندارد؛ اما درعین‌حال قرآن سه عامل را نام می‌برد که باعث برتری و تفاوت و تمایز انسان‌ها از یکدیگر می‌شود:

اول، تقوا: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاکُمْ»
گرامی‌ترین شما نزد خداوند باتقواترین شماست.

دوم، جهاد: «فَضَّلَ اللهُ الْمُجَاهِدِینَ عَلَی الْقَاعِدِینَ أَجْرَاً عَظِیماً».
خداوند مجاهدانی را که با مال و جان خود جهاد نمودند، بر قاعدان (ترک‌کنندگان جهاد) برتری مهمی بخشیده.

سوم، علم: «هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ»
آیا کسانی که می‌دانند با کسانی که نمی‌دانند یکسانند؟!

تقوا و تلاش در راه خدا و نیز علم و دانش ملاک برتری انسان‌ها بر یکدیگر است. اگر در جامعه‌ای عالم و غیر عالم در یک رتبه باشند، ظلم به عالم شده و با این نظام ارزش‏گذاری، رغبت تلاش و فعالیت در جامعه کم‌رنگ می‌شود.

البته باید گفت که عامل دستیابی و نیل به تقوا، علم و آگاهی است. علم زینت‌دهندۀ آدمی است و درعین‌حال، نقش موتور محرک تلاش و مجاهده را ایفا می‌کند. باید به این نکته نیز اشاره نمود که تلاش در حوزۀ دین، نیازمند دو عامل درک دین و درد دین است. بسیاری از افراد درد دین دارند، ولی چون درک دین ندارند عملکرد آن‌ها به دین لطمه می‌زند. اگر درد دین با درک دین همراه نباشد، آفت ایجاد می‌شود و اگر درک دین همراه با درد آن نباشد، حرکت و تلاشی انجام نمی‌گیرد.

▫️کتاب گامهای موفقیت در پرتو قرآن کریم، صص ۱۵۲-۱۵۳.

#بوستان_معرفت
#متن_مکتوب
#کتاب_گامهای_موفقیت
#گزیده

@rahe_aseman
🌾🌿🌾