گاهی مردم از من میپرسند: جف!
تو مراقبه میکنی؟
جواب میدهم: نه. مراقبه نمیکنم.
خوب بله من مراقبه میکنم.
بستگی دارد تعریف شما از مراقبه چه باشد.
من هیچ آیین رسمی برای مراقبه ندارم. نه برنامهای و نه تکنیکی.
نه عودی روشن میکنم و نه عکس معلم معنوی بر دیوار دارم.
من هیچ وقت با خود نمیگویم: ؛«من الان میخواهم مراقبه کنم».
اما در طول روز، خودم را در مراقبهای عمیق، غرق در حضور میابم.
این چه جور مراقبهایست؟
دربرگیری خالصانهی لحظه اکنون، دقیقا همان گونه که هست.
اجازهی «بودن»ِ همه چیز.
بدون اضافه کردن چیزی.
بدون حذف چیزی.
بدون هیچ هدف، جستجو و برنامهای
بدون رسیدن به حالت ویژهای
بدون داشتن تجربهی خاصی
تنها شگفتی خالص
عادی بودنِ خارق العادهی هرچه که هست
زندگی کردنِ زندگی
در نهایت، مراقبه کاری برای انجام دادن نیست
در نهایت، چیزی است که حقیقتا هستم.
من همان سکوتِ در قلب همه چیز هستم.
من ظرفِ شادی و اندوه بزرگ هستم.
من برای این لحظه، نیازی به جستجوی تجربه بیشتر زنده بودن، عمیقتر بودن و معنویتر بودن ندارم.
این لحظه به خودی خود، مقدس، زیبا و سرشار از برکت است. کامل، همیشه کامل.
🌱#جف_فاستر@rahasaber963