دعابه هنگام رعد و برق ((سُبْحَانَ الَّذِیْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالمَلاَئِکَةُ مِنْ خِیْفَتِهِ)) معنی: پاک و منزّه است آن ذاتى که رعد، پاکى اش را بیان مى نماید و او را ستایش می‌کند، و فرشتگان نیز از بیم او، تسبیح می‌گویند. منبع: عبد الله بن الزبیر –رضی الله عنهما- هنگامى که صداى رعد وبرق را مى شنید سخن گفتن را ترک کرده و دعاى فوق را مىخواند. الموطأ 2/992 وألبانی گفته این حدیث صحیح و سندش منسوب به صحابه است.