شاه فرتوت ابریقستان

‍ ✅به جای توجیه اشتباه، معلمی کنید

#مجتبی_نجفی

✅امروز سالروز تسخیر سفارت آمریکا بود. اقدامی به غایت نابخردانه که هزینه‌های سنگینی بر کشور تحمیل کرد. این تسخیر، میخی بود بر تابوت میانه‌روی در انقلابی پر از خشم و هیاهو. می‌توانستیم بدون شعار" مرگ بر آمریکا" و تسخیر سفارت که حرکتی خلاف ضوابط بین‌الملل بود، استقلال خود را حفظ کنیم و این همه هزینه سنگین بر کشور هم تحمیل نشود. دانشجویان ساده‌اندیش آنروز، بازیچه کسانی بودند که برای حذف #بازرگان و #ملی ها از صحنه سیاست ایران نقشه می‌چیدند. تسخیر سفارت در واقع برنامه پیچیده برای تثبیت حاکمیت انحصاری روحانیون بر عرصه سیاست ایران بود. تسخیر کنندگان و عاملان پشت پرده این بحران را بیش از ۴۰۰ روز طول دادند تا تمام امکانات آمریکا علیه ایران بسیج شود. چند دهه بعد که انتقادها از این اقدام نابخردانه در فضای رسانه‌ای ایران مطرح شد، باز هم شاهد حمله و تسخیر سفارتهای انگلیس و عربستان بودیم. هزینه تسخیر سفارت آمریکا به مراتب از این دو اقدام اخیر سنگینتر بود و هر دو اقدام محکوم و مغایر با منافع ملی‌اند.
✅تسخیر سفارت آمریکا هیچ توجیهی ندارد. نه می‌توان به بهانه دیدن شرایط زمان و مکانی توجیهش کرد و نه با ارایه استدلالهای عجیبی مانند ضرورت اجماع ملی و وحدت ملی در آنزمان. اگر تسخیر سفارت آمریکا انتقام از کودتای ۲۸ مرداد و سقوط دولت #مصدق بود چرا بسیاری از تسخیرکنندگان و البته عاملان اصلی پشت پرده، مصدق قربانی کودتا را تکفیر کردند و حتی اجازه نامگذاری یک خیابان را به او ندادند؟ مگر از بازرگان، مصدقی‌تر هم بود ؛کسی که از نهضت ملی شدن صنعت نفت دوشادوش رهبر نهضت تلاش کرده بود. انتقام از کودتای ۲۸ مرداد بهانه است. چرا که مصدق نه شعار مرگ بر انگلیس داد و نه منافع ملی را قربانی خصومت با انگلیس کرد مصدق از حقوق ملی ایرانی ها دفاع کرد؛ از شخصیت تحقیر شده ایرانی در برابر زورگویی قدرتهای خارجی اعاده حیثیت کرد اما تسخیر سفارت بیشتر از هر چیز مصرف داخلی داشت. تسخیر کنندگان سفارت می‌گویند این اقدام به وحدت و اجماع ملی منجر شد. تاسف‌آور است که حذف ملّیون، بازرگان و نهضت، گروههای بعضا روشنفکری مستقل از گرایشهای مختلف را به رسمیت بشناسیم و از وحدت ملی سخن بگوییم.
این حرکت نه وحدت بود و نه اجماع ملی؛ استبداد اکثریت بر اقلیتی بود که به خاطر گستردگی شبکه روحانیت و برخورداری از حمایت توده‌ای نتوانست از حقوق خود در جامعه و قدرت برخودار شود در نتیجه حذف و منزوی شد.
مگر می شود حذف و تحمیل سکوت قبرستانی در کشور را اجماع ملی نامید؟مگر حمایت اکثریت مردم از یک حرکت خلاف ضوابط بین‌الملل مشروعیت‌آور است؟ آیا مایه تاسف نیست که برخی از شخصیت های محترم #اصلاح‌طلب از این اقدام حذفی به عنوان اجماع ملی یاد کنند؟
✅اگر انتظار دارید چند جوان بسیجی تحریک شده توسط عوامل موذی پشت پرده اقدام خود را نقد کنند، اشتباهتان را توجیه نکنید. نقد شجاعت می‌خواهد و به خصوص اقدامی در این گستره وسیع که تبعات منفی‌اش آشکار شده جای توجیه ندارد.
به جای توجیه برای نسل جوان انقلابی متکی به رانت حکومت نفتی، معلمی کنید. بگویید اقدامتان اشتباه بود .هیجان زده شدیم. دید درستی به خاطر جوانی به سیاست نداشتیم. اشتباهاتمان را بعدها تصحیح کردیم. نگاهمان را با آزمون و خطا تغییر دادیم. بگذارید یاد بگیریم اقرار به اشتباه خطری متوجه کسی نمی‌کند. بگذارید جامعه در مسیر تصحیح خطا به جای توجیه خطا گام بردارد.

#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan

‍ روحانی؛ لقمۀ گلوگیر هر دو جناح

هیچکدام از دو جناح سیاسی عمدۀ کشور دیگر علاقه‌ای به حمایت از #حسن_روحانی ندارند؛ اما #روحانی نیز به نوبۀ خود اعتنایی به این موضوع نشان نمی‌دهد چرا که او عملاً لقمۀ گلوگیر هر دو جناح شده است!
به عبارت دیگر، بی علاقگی دو جناح سیاسی به پشتیبانی از روحانی، تأثیر عمده‌ای بر موقعیت کنونی او نمی‌گذارد به گونه‌ای که هر دو جناح مجبورند تا اطلاع ثانوی او را تحمل کنند و کجدار و مریز با او کنار بیایند.
در واقع، حسن روحانی به واسطۀ حمایت بی‌دریغ و در عین حال بی‌قید و شرط جناح #اصلاح‌طلب به قدرت رسیده است؛ از این رو، خواه ناخواه بین آنها پیوندی برقرار شده که گسست آن، از یک سو مورد پذیرش افکار عمومی قرار نمی‌گیرد و از سوی دیگر، تهدیدی علیه روحانی تلقی نمی‌شود. اصلاح‌طلبان با فاصله گرفتن کامل از روحانی در حقیقت، موقعیت خود را در دولت او تضعیف می‌کنند بدون آنکه قادر به خلع او از قدرت باشند.
از این جهت به نظرم خیال روحانی از جانب اصلا‌ح‌طلبان کم و بیش راحت است و شاید از همین روست که به انتقادهای آنها نیز وقعی نمی‌گذارد.
جناح میانۀ "اصولگرایان" نیز که این روزها برای فاصله گرفتن از رئیس‌جمهور تلاش می‌کند؛ چندان روحانی را نمی‌ترساند. این جناح البته به لحاظ نظری می‌تواند از طریق مجلس یا قوۀ قضائیه زمینه‌های #استیضاح یا عدم کفایت سیاسی روحانی را فراهم آورد و او را از قدرت خلع کند؛ اما به لحاظ عملی، چنین اقدامی به دلایل گوناگون برایش مقدور نیست.

دلیل نخست در این مورد این است که صرف خلع روحانی از ریاست جمهوری، وضع داخلی و خارجی را بغرنج‌تر و دامنۀ نابسامانی را گسترده‌تر می‌کند.
دلیل دوم اما عدم امکان برگزاری انتخاباتی آرام و بی‌دردسر در چنان شرایطی است.
انتخابات به هر اندازه هم که کنترل شده باشد؛ به میزانی از رقابت نیاز دارد. رقابت نیز به سهم خود؛ به ایجاد حاشیه‌ای امنیتی برای تجمع آزاد حامیان نامزدها نیازمند است و این نیز به نوبۀ خود امکانی در اختیار نیروهای ناراضی قرار می‌دهد تا از این فضا به سود خود بهره ببرند.
با این حساب، خلع قانونی و بی دردسر روحانی عملاً امکانپذیر نیست و سایر روشهای خلع او از قدرت نیز نوعی نقض‌غرض است و بخصوص زمینۀ افزایش فشارهای خارجی را فراهم می‌کند.
بدین ترتیب، روحانی فعلاً "آش کشک خاله" هر دو جناح عمده است و در این میان گمان نمی‌کنم که از جناح تندور "اصولگرایان" هم کاری علیه او بر آید؛ مگر دست زدن به همان شیوه‌های غیر متعارفی که سرکنگبین‌اش به قول حضرت مولانا صفرا می‌افزاید.
این همه، اما به معنای مصونیت روحانی نیست. تنهایی و بی پناهیش شاید روزی او را به هدف سهل و آسانی برای شکستن تمام کاسه - کوزه ها بر سرش در آورد و به قربانی ‌شدنش بیانجامد!

#احمد_زیدآبادی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan