.
من اگه جای بزرگ علوی بودم،
معمای چشم‌هاشو
واسه خودم نگه می‌داشتم و،
از دست‌هاش،
مینوشتم و مینوشتم و مینوشتم...
انقدر که کلمه کم بیاد..
اسمشم نمیذاشتم «دستهایش»
میذاشتم «تنها معجزه‌ی دائمی انسان»...
بعدشم جلد دو همینو درباره بغل گرفتن مینوشتم :
از اون لحاظ
که دست‌ها و آغوش خیلی خاص و مهمن.... خیلی....
#علی_سید_صالحی
