مُهاجِر | Mosut

✅ چگونه در مدارس آمریکا رفتار و عقاید بچه‌ها جهت می‌گیرد

#یادداشت_مهمان
#دانشجویی_در_کلرادو

من و همسرم در خانواده‌های مذهبی بزرگ شدیم و قبل از مهاجرت به آمریکا مقید به رعایت دستورات دینی بودیم، درست مثل همین الان. طبیعتاً پسر کوچکم رو هم در جو مذهبی بزرگ کرده بودیم.

یادمه زمانی که برای دانشگاه های آمریکا اپلای می‌کردم یکی از اقوام مون که سابقا آمریکا تحصیل کرده بود بهم گفت من برای خودتون خوشحالم و نگران نیستم چون شخصیت‌ تون ایران شکل گرفته، ولی خیلی مراقب بچه‌تون باشین، چون اونجا یک دنیای دیگه‌اس برای اون و ممکنه خیلی از اونجا تاثیر بگیره.

این حرف این آشنامون همیشه در ذهنم بود، برای همین سعی کردم در آمریکا خیلی مراقب باشم. مثلا تلویزیون نخریدم چون اکثر برنامه‌های تلویزیونی رو نامناسب می‌دونستم، سعی کردم فقط با خانواده‌های مذهبی و بخصوص محجبه ارتباط خانوادگی بگیرم، استفاده از اینترنت پسرم رو کنترل کنم و حتی در دیدن کارتون هم نظارت داشته باشم.

با همه مراقبت‌هایی که می‌کردم، در چندین مورد متوجه شدم که جو مدرسه تاثیر خودش رو می‌گذاره. بعد از اینکه پسرم کلاس اول رو در مدرسه آمریکایی تمام کرد، تصمیم گرفتیم که برای دیدار خانواده به ایران برگردیم. در فرودگاه دیدم پسرم با علاقه خاصی با پرچم آمریکا برخورد می‌کنه و این خیلی برای من عجیب بود.

در آمریکا متوجه می‌شوید که پرچم از اهمیت خاصی در نزد مردم برخورداره. اینجا بود که دلیلش رو فهمیدم. از کلاس اول طوری در مدرسه برای پرچم آمریکا اهمیت قائل میشن که حتی در ذهن بچه‌های غیر آمریکایی هم بسیار مهم به چشم میاد.

ایران که رسیدیم توفیقی دست داد، به پابوس امام رضا علیه السلام رفتیم. مردم بعد از نماز تکبیر گفتند، ولی پسر ۷ ساله من از شعار مرگ بر آمریکا در تکبیر خیلی اظهار ناراحتی کرد! اونجا بود که فهمیدم چرا در کشوری که همه چیز پولی هست، مدارس رایگان هست برای همه حتی خارجیها! سعی کردم با استدلال برای پسرم توضیح بدم که ایرانی‌ها چه زجرهایی از دولت آمریکا کشیدند که بتونه این شعار رو‌ هضم کنه. مثلا به کشته شدن مردم قبل از انقلاب و در طول جنگ تحمیلی و حمایت آمریکا از شاه و صدام اشاره کردم.

خب همین مسافرت به ایران باعث شد که متوجه بشم که بچه‌ها در مدارس طوری تربیت میشن که بطور ناخودآگاه همون طوری پرورش پیدا می‌کنند که این سیستم می‌خواد. البته بد نیست اشاره کنم که متاسفانه خروجی سیستم آموزشی ایران طوریه که خیلی از ایرانی های مقیم آمریکا بخش قابل توجهی از سنت و فرهنگ شون رو فراموش میکنند و ایرانی بودنش در قرمه سبزی خوردن و ایرانی رقصیدن خلاصه شده. بگذریم ...

اما در یک روز چیزی رو‌ از پسرم دیدم که خیلی من رو به فکر فرو برد. مدتی بود که پسرم مدام اسباب‌بازی هاش رو در اتاق پخش می‌کرد. یک روز تصمیم گرفتیم بهش بگیم که بعد از اتمام بازی، ۱۰ دقیقه فرصت داری که اسباب‌بازی هات رو جمع کنی، وگرنه هر چی رو زمین ببینیم می‌ریزیم بیرون. پسرم اول فکر کرد باهاش شوخی می‌کنیم و حرف‌مون رو جدی نگرفت. ده دقیقش که تموم شد به باباش گفتم اسباب‌بازی هاش رو ببره و گرنه هیچ وقت حرف‌ گوش نمی‌ده. باباش هم اسباب‌بازی ها رو برد بیرون و‌ گذاشت داخل ماشین که ببینه عکس العمل پسرمون چیه.

پسرم که دید موضوع جدی شده زد زیر گریه و خیلی ناراحتی کرد و حرفی زد که تا چند روز نمی‌تونستم از فکرش بیام بیرون. اون گفت شما مسلمونها همتون تروریست هستید. همین کارها رو می‌کنید که همه!! میگن مسلمونها تروریستن.

من که واقعا از حرفش شوکه شده بودم سعی کردم جلوی خودمو بگیرم و بعد از اینکه پدرش اسباب‌بازی‌هاش رو از ماشین آورد، پسرم رو‌ آروم کردم و بعد موشکافی کردم که چرا همچین حرفی زده. نهایتا متوجه شدم در سالگرد یازده سپتامبر، در مدرسه‌شون راجع به اینکه مسلمونهای تروریست باعث مرگ انسانهای زیادی شدن، کلی تو سرشون چرت و پرت کردن.

بله بعد از مدتی فهمیدم که این مدرسه چه به سر پسرم آورده. در حالی که خودش مسلمان هست، در مغزش فرو کردند که مسلمانها تروریست هستند! اون هم بخاطر ۱۱ سپتامبر که توسط افرادی انجام شده که همین الان هم از طرف دولت آمریکا حمایت میشن. همین چند روز پیش بود که ترامپ با رهبران سعودی رقص شمشیر کرد.

اینها رو که دیدم متوجه شدم که سیستم آموزشی آمریکا تاثیرش رو می‌گذاره، هر چند که شما متوجه نباشید که چه اهداف و مقاصدی پشت این سیستم آموزشی هست. راجع به سند ۲۰۳۰ هم می‌تونم بگم که شاید مسئولین کشور به ظاهر این سند رو مطالعه کردند و بهش اشکالی وارد ندونند ولی واقعیت اینه که اون کسانی که این سند رو‌ تهیه کردند، میدونند که چه خروجی قراره در بیاد از این سند.

ادامه دارد...


برگرفته از کانال:
🆔 @K1inUSA
مشاهدات چند دانشجوی ایرانی🇮🇷 از جامعه امریکا🇺🇸

کانال نشریه دانشجویی مهاجر
🌐 @mosut

📝✍ #یادداشت_دانشجویی

💢 #تصادف_در_پردیس یا #انحطاط_روحی_ما؟! #بخش_دوم

🔸وقوع این سانحه برای این دو عزیز اما کد های بسیاری را برای من روشن نمود. این که خیلی از ماها بعد از خروج از دانشگاه نیست که تغییر می کنیم. از همین حالا همان موجوادت چندسال بعدیم که ابزار و امکاناتمان محدود است.
این که هر طیف و گروه و دسته ای در داخل دانشگاه نیز به دنبال انتفاع شخصی و گروهی و سوء استفاده از این ماجرا برای انداختن نام مجموعه ی خود بر سر زبان ها هستند؛ قلب آدمی را به درد می آورد.

🔸این که یک دسته از ما دانشجویان در آب گل آلود این حادثه به دنبال تسویه حساب های شخصی و سیاسی با فلان معاونت هستیم و دسته ای دیگرمان به دنبال اثبات توانمندی و کارآمدی طیف متبوعش در پیش بینی و گوشزد نمودن این وقایع به مسئولین و البته به طعن و کنایه حساب های شخصی را مطرح ساختن.
(نام نمی برم که در این اتفاق همه ی دانشگاه را همگام و هم مسیر می دانم تقریبا بدون استثناء)

🔸این که انتفاع و مطامع گروهی را حتی جایی که افرادی در حال #رنج_کشیدن هستند مجاز می شماریم و گویی استفاده ابزاری از هر اتفاقی را جهت اثبات خود نه تنها مجاز، بلکه مطلوب می دانیم.
همه ی این ها نشان دهنده ی تباهی روح ماست. باید دست بجنبانیم تا بیش از این غرق نشده ایم...

🔸حتی همین نوشته نیز بری از #نفع_ها و #طمع_ها و #غرض_ها نیست...

و این مشتی از نمونه ی خروار جامعه ی ماست. دردی که جامعه را از درون می خورد. بهره ی شخصی از هر حادثه و اتفاقی. باید به حال خودمان فکری بکنیم...

🔹تکمَله :
با گفتن و شنیدن همه ی این حرف ها و همه ی آن حرف ها؛
هرگز کسی از ما (فارغ از همه ی ادا و اصول ها)، درد آن دو عزیز حادثه دیده را درک نمی نکنیم... این که چه بلایی از کنار گوششان گذر کرده و شاید هنوز هم نکرده...

می دانید؟! تا مشابه این اتفاق برای زنان خانواده تان اتفاق نیافتد(الهی که هرگز نیافتد) ، متوجه نمی شوید که یک زن چقدر ممکن است از این حادثه رنج ببرد...

شاید تا آخر عمر...

✍علی فیض اللهی

✅@mosut
✅@basijsut
🔸کانال مهاجر نقد ها و یادداشت های فرهنگی و اجتماعی شما را منعکس می کند...