سیب

#دلبری۳

آمدی از دلبری صد انجمن تاسیس شد
در نگاه شاعری شعر تری تاسیس شد
طاق ابروی تو تا چرخید در کل جهان
رشته معماری افسونگری تاسیس شد....
غزل از بانو #بهنازپالیزبان
تنظیم و تدوین #رضافانی
باصدای #مدرس_زاده
@modareszadeh

درود آدینه نکو

🍎
#دلبری۲
#شاعرنویسنده #بهنازپالیزبان
تمنای وصال توست یارم امشب و هرشب
نمی خواهم کسی جز تو کنارم امشب و هرشب

@modareszadeh

🍎
#دلبری۱
#شاعرونویسنده
#بهنازپالیزبان
@modareszadeh

درود

21 آبان سالگرد تولد
پدرشعر نو فارسی
خجسته باد.
#نیما_یوشیج
@modareszadeh

الهی
درسڪوت شب
تمام سختی روزمان را
بـه تـو می سپاریم
سـلامت را ارمغان
فردای من و دوستانم کن
و همزمان باطلوع
آفتاب فردایت
هدیه ای الهی ازنوع آرامش
خودت بـه زندگی
همـه ما هدیه فرمـا
شبتون زیبـا و در پناه خدا

🍎
با هم مهربان باشیم زندگی پر از خداحافظی های غیرمنتظره است
@modareszadeh

درود

🍁‍ بر شیشه ها تلنگر ،  آوای خیس باران
در شهر و در خیابان ، بازم  طنین آبان
ای کاش او بشوید، این حجم بی  کسی را
رنگین ترین بهاران ،درفصل سرد و سوزان
گاهی چو سینه چاکان ، گه با گَسی دلارام
برگی تکانده سرما ، از روی ساقه نالان
دستی به مهر دارد دستی به دست آذر 
سرنای  شور دارد ، با خود درون ناودان
نقاش میزند رنگ بر برگ برگ گلها
بابوسه ای فریبا دلخواه بیقراران

سراینده:✍🏻 #بانو_زهرا_سعادت

داشت دریک عصرپاییزی زمان می ایستاد
داشت باران در مسیر ناودان می ایستاد
بالبی که کاربرد اصلی اش بوسیدن است
چای مینوشید و قلب استکان می ایستاد
در وفاداری اگر با خلق می سنجیدمش
روی سکوی نخست این جهان می ایستاد
یک شقایق بود بین خارها و سبزه ها
گاه اگریک لحظه پیش دوستان میایستاد
درحیاط خانه گلها محوعطرش می شدند
ابر، بالای سرش در آسمان می ایستاد
موقع رفتن که میشد من سلاحم گریه بود
هرزمان که دست میبردم برآن می ایستاد
موقع رفتن که می شد طاقت دوری نبود
جسممان میرفت اما روحمان می ایستاد
از حساب عمر کم کردیم خود را بعدِ ما
ساعت آن کافه یکشب درمیان می ایستاد
قانعش کردند باید رفت با صدها دلیل
باز با این حال می گفتم بمان می ایستاد
ساربان! آهسته ران کآرام جانم می رود
نه چرا آهسته! باید ساربان می ایستاد
بایدازما بازخوشبختی سفارش می گرفت
باید اصلا در همان کافه زمان می ایستاد
✍🏻کاظم بهمنی

گفتم ای دل، نروی؟ خار شوی، زار شوی/بر سر آن دار شوی بی بر و بی بار شوی/نکند دام نهد؟ خام شوی، رام شوی؟/نپری جلد شوی، بی پر و بی بال شوی؟/نکند جام دهد؟ کام دهد، از لب خود وام دهد؟/در برت ساز زند، رقص کند، کافر و بی‌عار شوی؟/نکند مست شوی؟ فارغ از این هست شوی؟/بعد آن کور شوی، کر شوی، شاعر و بیمار شوی؟/نکند دل نکنی، دل بکند، بهر تو دل دل نکند؟/برود در بر یار دگری، صبح که بیدار شوی؟
شاعر #امید_یاسین

الهی
درسڪوت شب
تمام سختی روزمان را
بـه تـو می سپاریم
سـلامت را ارمغان
فردای من و دوستانم کن
و همزمان باطلوع
آفتاب فردایت
هدیه ای الهی ازنوع آرامش
خودت بـه زندگی
همـه ما هدیه فرمـا
شبتون زیبـا و در پناه خدا

درود

بهشت خانه را خالی ز حوا....
عرق ریزان ولی لبخند بر لب، می رسد از راه، تنها... مرد
سبک، پر می دهد تا سرسرا، پروانه های واژه ها را... مرد
"کسی در خانه آیا نیست؟... سیمین!... بچه‌ها!... هستید؟... "می پرسد
نمی یابد سلام خویش را، از هیچ سویی پاسخ اما، مرد
نگاهش، سرسرا و پلکان و پرده را می کاود...، اما هیچ
فرو می ریزد و می پاشد از هم، می نشیند در همان جا، مرد
کسی انگار پای نبض را در جویبار سرخ می بندد
سقوط خویش را حس می کند، در مرز بیداری و رویا، مرد
میان آسمان ها و زمین، پرهیب مصلوبی ست آونگان!
چه باید کرد این تعلیق را...؟. می ماند از حل معما، مرد!
زمان پشت سرش تاریک و، پیش روی او دیوار روییده ست
ندارد فرصت آغاز فصل دیگری... می داند آیا مرد؟
زمین خالی و راه آسمان گم،... در کجا تبعید خواهد شد؟
هبوط...؟.. اما نمی خواهد بهشت خانه را، خالی ز حوا، مرد
بقلم زیبای:✍🏻
#علیرضا_طبایی