حضرت مولانا🕊️

چون برسی به کوی ما
خامشی است خوی ما

       زان که ز گفت و گوی ما
       گرد و غبار می‌رسد


#مولانا

مولانا یه نصیحت قشنگِ پدرانه میکنه و میگه:


«هر کسی را همدمِ غمها و تنهایی مدان!
سایه هم راه تو می آید
ولی همراه تو نیست!»

️مُشک را گفتند:

ﺗﻮ ﺭﺍ ﯾﮏ ﻋﯿﺐ ﻫﺴﺖ

ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ

ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺧﻮش ات ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﻫﯽ.
ﮔﻔﺖ:
ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﻨﮕﺮﻡ ﺑﺎ ﮐﯽ ﺍم

ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﻨﮕﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﯽ ﺍﻡ!

"مولانا

هر چه گويم عشق را شرح و بيان
چون به عشق آيم، خجل باشم از آن

مولانا

دل گر ره عشق او نپوید چه کند
جان دولت وصل او نجوید چه کند

آن لحظه که بر آینه تابد خورشید
آیینه انا الشمس نگوید چه کند

#ابوسعید_ابوالخیر

اوست نشستہ در نظر
من بہ ڪجا نظر ڪنم

اوست گرفتہ شهر دل
من بہ ڪجا سفر برم


#مولانا

این جفای خلق با تو در جهان
گر بدانی گنج زر آمد نهان

خلق را با تو چنین بدخو کنند
تا ترا ناچار رو آن سو کنند

#مولانای_جان

گر در یمنی چو با منی پیش منی
گر پیش منی چو بی منی در یمنی

گرد او گردم
که دل را گرد کرد

کو رسد فریادم از غوغای دل

#مولانای_جان

•➰

چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن
با تو ز جان شیرین شیرین‌تر است مردن...

_🥹💗_
محبوبم الله
•

پنبهء آن گوش سر گوش سرست
تا نگردد این کر آن باطن کرست



📘چقدر زیبا میگوید مولانا !!
میگوید شما یک گوش سر دارید همین گوشی که برابر آیینه میببنید یک گوش *سِر دارید یعنی گوش باطن که سِر و نهان است دیده نمیشود میگوید این گوش سر نسبت به آن‌گوش سِر مثال پنبه را دارد چطور پنبه اگر توی گوش باشد یک مزاحم است شما صدایی نمیشنوید این گوش نسبت به آن‌گوش یک چنین مثالی دارد
چطور تا پنبه را کنار نگذارید گوشت شنوا نمیشود صداها را نمیشنود حرفها را نمیشوند تا این گوش هم کنار نرود آن صداها و نغمات آسمانی و الهی را نخواهد شنید .

تا نگردد این کر آن باطن کرست
تا این گوش سر کر نشود یعنی ناشنوا نشود یعنی مثل ناشنواها نشود (آن باطن کرست) صدایی به گوش باطن شما نخواهد رسید.

من‌به‌مرگم‌راضی‌ام‌اما‌نمی‌آید‌اجل
بخت‌بد‌بین‌زین‌اجل‌هم‌ناز‌می‌باید‌کشید.....

گفت!
میدانم سبب این نیش را
میدانم من گناه خویش را

گر خون دلم خوری ز دستت ندهم
زیرا که به خون دل به دست آمده ای

مولانا

ای توبه‌ام شکسته، از تو کجا گریزم؟
ای در دلم نشسته، از تو کجا گریزم؟

ای نور هر دو دیده، بی‌تو چگونه بینم
وی گردنم ببسته، از تو کجا گریزم؟...

#مولانا

نمیدانم چه رازی هست میان این دل و دستم

به هر چیزی که دل بستم ،نمانده، رفته از دستم!


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

هر چه «به جز خيالِ او»
قصد حريمِ دل كند،

در نگشايمش به رو،
از درِ دل، برانمش!

 "شـهـ🩸ـهادت"