ما آن راه سوم هستیم

🔴هنرمندان ممنوع‌ از کار به سینما بازمی‌گردند؟

🖌#الاهه_نجفی

در آستانه قیام ژینا و در اقدامی که از سویه‌های نمادین هم بی‌بهره نمانده بود، سخنگوی دولت چهاردهم، تلویحاً اظهار امیدواری کرد که در چارچوب «وفاق ملی» سینماگران زن همسو با مردم به کار بازگردند. یک امر دور از انتظار؟

#فاطمه_مهاجرانی، سخنگوی دولت، پنجشنبه ۷ شهریور، تنها یک روز بعد از دریافت حکم انتصابش به بهانه نکوداشت امین تارخ به موزه سینما رفت. او در سالن فردوس گفت:

"نگاه دولت در حوزه سینما، حمایت از سینمایی است که حامی جامعه باشد. در واقع نگاه دولت نسبت به رسانه‌ای که واقعیت‌های زندگی و نیز آرزوها و آمال انسان را به تصویر می‌کشد حمایتی خواهد بود".

در جریان قیام ژینا، در مراسم خاکسپاری امین تاریخ بود که فاطمه معتمد آریا در همبستگی با معترضان بدون حجاب اجباری ظاهر شد.

سخنگوی دولت این سخنان را در شرایطی بیان کرد که عباس صالحی، وزیر ارشاد اسلامی در دولت چهاردهم در مرحله استقرار و رایزنی‌ها و بررسی‌ها برای انتخاب همکاران و مدیرانش است. از محمد حمیدی مقدم، محمد مهدی طباطبایی‌نژاد و به ویژه از ابراهیم داروغه‌زاده به عنوان گزینه‌های ر یاست سازمان سینمایی به عنوان مهم‌ترین نهاد سیاست‌گزار دولت در زمینه‌های سینمایی یاد می‌شود.

#عباس_صالحی، یک شخصیت حوزوی مورد تأیید علی خامنه‌ای‌ست که سانسور را یک امر قانونی می‌داند. تخصص او در زمینه‌‌های فرهنگی و حوزه است. #ابراهیم_داروغه‌زاده که در دولت دوازدهم به جای حبیب ایل‌بیگی بر مسند معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی که مهم‌ترین مرجع سانسور محصولات سینمایی ایران است، تکیه داده بود، تغییراتی در ساز و کار سانسور سینمای ایران ایجاد کرد: دست نهادهایی مانند سازمان فارابی، سازمان سینمایی اوج (وابسته به سپاه) حوزه هنری، انجمن سینمای دفاع مقدس و شهرداری‌ها را از بودجه فرهنگی دولت تا حدی کوتاه کرد و در همان حال با در نظر داشتن خطوط قرمز ایدئولوژیک، زمینه‌های سرمایه‌گذاری «بخش خصوصی» و پولشویان در سینمای ایران را فراهم آورد، بدون آنکه بهانه‌ای به دست ولایتمداران بدهد. او نیز مانند رئیس دولت یک پزشک است.

ادامه مطلب در: «رادیو زمانه»

#نه_به_حجاب_اجباری
#نه_به_سانسور

ما آن راه سوم هستیم

‍ 🖋در نکوداشت ۱۴ تیر روز قلم

در تقویم ایران "روز قلم" به‌عنوان نمادی برای تجلیل از صاحبان قلم و آثارشان انتخاب شده است.

در این نوشتار به ابعاد تربیتی، رسانه‏‌ای و ارزشی تألیف و نگارش اشاره می‌شود و از چگونگی سیر قلم در طول تاریخ صحبت به‌ میان می‌آید. به این سیر، چه از نظر محتوای نوشته‌ها و چه از نظر ابزار ظاهری ـ که به شیوه‏‌های اینترنتی و الکترونیکی ـ رسیده، نگریسته شده است.

در صفحات تقویم، ۱۴ تیرماه باعنوان «روز قلم» به‌خود جلوه‏‌ای دیگر بخشیده است. نام‏گذاری این روز به‌نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ‏ساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر "عطارد" می‏‌نامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به‌ همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می‏‌دانستند و گرامی می‏‌داشتند.

تاریخ نوشتار، حداکثر به بیست هزار سال پیش باز می‏‌گردد و با محدود ساختن به نظام‏‌های نوشتاری مدون، رقمی حدود شش هزارسال پیش را نشان می‏‌دهد. این ارقام و آمارها فقط تخمینی است از سوی کاوشگران علمی، در صورتی که بدون شک پیشرفتی از سوی جوامع گوناگون، بدون کمک خط و زبان امکان‏‌پذیر نبوده است.

از جمله موادی که برای نوشتن به‌کار می‏‌رفت سنگ، چوب، پوست حیوانات، برگ درختان، استخوان، موم، ابریشم، پنبه و کاغذ بود. در طول تاریخ، نوشتن به دو صورت بوده است: یک دسته خطوطی را در بر می‏‌گرفت که با استفاده از ابزارهای تیز چون سوزن، چاقو و... نوشتاری، کنده‏‌کاری می‏‌شد. دسته دیگر شامل خطوطی است که به‌وسیله قلم پر، قلم‌نی، قلم‌مو و ... و با استفاده از جوهر برسطح ماده نوشتاری ترسیم می‏‌شد. گفتنی است نسخه‏ پردازی از نوشته‏‌ای بر سنگ یا فلز به‏‌طور منطقی، در نهایت به اختراع چاپ انجامید.

قلم چیست؟:
قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان‏ها و بیان‏‌کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان‏‌ها است. هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده‏‌تر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدن‏‌ها، تجربه‏‌های تلخ و شیرین و علوم بانوشتن ماندگار می‏‌شوند و آیندگان مملو از تجربه و پر از راه‌حل‏‌ها هستند.

#نه_به_سانسور
#فرهنگی_هنری_فلسفه_ادبی

ما آن راه سوم هستیم