ما آن راه سوم هستیم

‍ ‍ 🔴 برای محمد نجفی، وکیل شجاع و آزاده

✍🏻 سیدمصطفی تاجزاده

🔻محمد نجفی، وکیل رسمی دادگستری و از فعالین حقوق بشر است که وکالت تعدادی از معترضان دی‌ماه سال ۹۶ را پذیرفت و به علت پیگیری و مصاحبه در خصوص جان‌باختگان آن اعتراضات، علاوه بر اینکه در همان سال بازداشت گردید، ۶ فقره پرونده قضایی دیگر نیز برایش تشکیل شد. در نهایت این پرونده‌سازی‌ها منجر به صدور ۱۰ فقره دادنامه قطعی و محکومیت وی درمجموع به تحمل ۱۷ سال حبس گردید. او هم‌اکنون درحال سپری‌کردن هفتمین سال از حبس خود می‌باشد.

🔻 نزدیک ۱۷ ماه است که نامبرده را بدون هرگونه توضیح و یا صدور حکم قضایی جدید، با دستبند و پابند از زندان اراک به اوین منتقل کرده و در این مدت حتی یک روز مرخصی به وی نداده‌اند. پر واضح است که انتقال ایشان از زندان اراک به زندان اوین تهران، موجب بروز مشکلات برای خانواده‌اش (از قبیل خطر حوادث و سوانح جاده‌ای) گردیده و هزینه مالی بی‌دلیلی را به آنان برای رفت و برگشت به تهران تحمیل کرده است.

🔻وی در طول مدت تحمل هفت‌سال حبس خود و به دلیل عدم مراقبت‌های ضروری پزشکی، به فشار خون دچار گشته و دیابت او نیز به گونه‌ای تشدید شده که به عصب هردو پا و سایر غدد او آسیب وارد کرده است.

🔻نجفی در طول دوران وکالت خود، با دغدغه حقوق بشری از بسیاری از زندانیان سیاسی، مدنی و عقیدتی مرتبط با جریان‌ها و طیف‌های مختلف دفاع نموده است و در جهت همین دغدغه، انتقادها و موضع‌گیری‌های صریحی داشته است. همین فعالیت‌ها هم نهایتاً باعث دستگیری و محکومیت‌های متعدد او شده است. او علاوه بر پرونده اول بابت مصاحبه با رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور درباره وحید حیدری، از کشته‌شدگان اعتراضات سال ۱۳۹۶ به همکاری با دول متخاصم خارجی متهم و به ۵ سال حبس، بابت سفر به کردستان و دیدار با خانواده رامین حسین‌پناهی و تحت عنوان اتهامی نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی به ۱ سال حبس، بابت انتشار نامه‌ای با عنوان «امام در ماه، ملت در چاه» خطاب به رهبر و با عنوان اتهامی انتشار اکاذیب از طریق رایانه در فضای مجازی به ۲ سال حبس و ۴ میلیون تومان جریمه نقدی، بابت سخنرانی علیه آیت‌الله خمینی در خصوص دهه ۶۰ و اعدام‌های سال ۶۷ تحت عنوان اتهامی نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی به ۶ ماه حبس، بابت ارسال فایل صوتی با عنوان «غدیرخم کجا، کویر قم کجا» علیه آقای خامنه‌ای و با ایراد اتهام توهین به مقامات و مأمورین به ۳ سال حبس، بابت ارسال فایل صوتی از زندان اراک علیه آیت‌الله خامنه‌ای و با اتهام نشر اکاذیب به ۴ ماه حبس، بابت تحریم انتخابات و نامه درخواست عزل رهبر تحت عنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس، بابت ارسال فایل صوتی در حمایت از جنبش «زن، زندگی، آزادی» و با عنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب به ۱ سال حبس، بابت ارسال فایل صوتی از زندان اراک به خارج از زندان و در حمایت از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، تحت عنوان اتهامی تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس و بابت گزارش از وضعیت نابسامان زندان اراک با اتهام نشر اکاذیب به ۴ ماه حبس محکوم شده است. شگفت آنکه قریب به ۳ سال است که دستگاه قضا نسبت به ادغام و تجمیع آرای صادره هیچ اقدام مؤثری صورت نداده است.

🔻ازآنجا که غالب محکومیت‌های وی در پرونده‌های متعدد قضایی، به انتشار نامه‌های انتقادی و اعتراضی نسبت به عملکرد رهبر باز می‌گردد، آیت‌الله خامنه‌ای باید توضیح دهد آیا برای دستگاه قضایی زیر نظر خود، نباید حد و حدودی در ایجاد مشکل و فشار علیه شخصی که گناه نابخشودنی‌اش، نقد عملکرد شخص او بوده، تعیین کند؟ به‌ویژه آنکه گذشت زمان درستی بسیاری از انتقادها را آشکار ساخته است؟

آنچه مرا به نوشتن این یادداشت برانگیخت، بی‌توجهی مسئولان قضایی به درخواست ابتدایی وی که کمترین حق یک زندانی است یعنی برگرداندن وی به زندان اراک و نزدیک خانواده خود است.

آیا گوش شنوایی در وزارت اطلاعات یا نهاد قضا هست؟

سیدمصطفی تاجزاده
زندان اوین
دوم شهریور ۱۴۰۳

#مصطفی_تاجزاده
#محمد_نجفی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

کمپین یک گروه از فمینیست‌های فرانسه در اعتراض به پیروزی راست‌گرایان و ناسیونالیست‌های این کشور در انتخابات اخیر

اتحاد بازنشستگان

#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

‍
ما در خیابانها برای داشتن درآمد می‌میریم

حدود دو میلیارد نفر در سراسر جهان در مشاغلی مانند دستفروشی خیابانی، کشاورزی یا جمع آوری و بازیافت زباله های پلاستیکی، کسب درآمد می‌کنند و کارگران غیررسمی محسوب می شوند. بسیاری از آنها به صورت روزانه درآمد دارند و فاقد پس انداز، مراقبت های بهداشتی یا سایر حمایت های اجتماعی هستند.
کارگران غیررسمی اغلب با آزار و اذیت و استثمار دولت توسط کارفرمایان مواجه هستند و با با منافع کمی در گروه خوداشتغالی دسته بندی می‌شوند.
کارگران غیررسمی اغلب در سکونتگاه‌های غیررسمی زندگی می‌کنند؛ جایی که مسکن با کیفیت پایین و خطرات محل کار, طیفی از خطرات سلامتی را برای این گروه ایجاد می‌کند. از آنجایی که کارگران غیررسمی ثبت نام نشده‌اند، اغلب در داده‌های رسمی نادیده گرفته می‌شوند و در سیاست‌گذاری، مورد غفلت قرار می‌گیرند. در مورد تاثیر تغییرات اقلیمی بر انها مطمئناً چنین است.
کارگران غیررسمی ممکن است در طول کار خود با خطرات مختلف مرتبط با آب و هوا مواجه شوند - از جمله سطوح غیرقابل تحمل گرما، سیل، آلودگی و خشکسالی. از سال ۲۰۱۸، مؤسسه بین‌المللی محیط‌زیست و توسعه، با کارگران غیررسمی و ساکنان سکونتگاه‌های غیررسمی در ایندور، هند و هراره و ماسوینگو در زیمبابوه همکاری می‌کند تا چالش‌های کلیدی را برجسته کند و راه‌حل‌ها را بررسی کند و این موجب بیشتر دیده شدن این موضوع شد.
بسیاری از کارگران غیررسمی با مسائل بهداشتی پیچیده مرتبط با آب ناکافی، بهداشت ، انرژی ناپاک و خطرات شغلی مانند جراحات و کارگاه‌های ناایمن مواجه هستند. افزایش دما یکی دیگر از تهدیدات کلیدی است: بررسی های این گروه با ۴۲۰ کارگر غیررسمی در هراره و ماسوینگو نشان می دهد که گرمای شدید منجر به کاهش زمان کار، خستگی و درآمد کمتر برای بیش از نیمی از آنها شده است.
در ایندور، کارگران کارخانه‌های با تهویه ضعیف در نزدیکی ماشین‌آلات داغ به ‌ویژه در معرض استرس گرمایی و صدمات هستند. روکمینی، زن ۳۵ ساله‌ای که در یک کارخانه فولاد کار می‌کند که میله‌های آهنی تولید می‌کند، توضیح داد: «در گرمای بعدازظهر کار در داخل کارخانه بسیار دشوار می‌شود. فضای کار به دلیل گرمای ناشی از ماشین‌هایی که برای برش میله‌های آهنی استفاده می‌شوند، بسیار گرم می‌ماند. گاهی اوقات دلم می‌خواهد بعدازظهر استراحت کنم، اما مدیرم اگر بیش از پنج دقیقه بنشینم به من ایراد میگیرد.»
اتکا به هیزم و سایر منابع انرژی آلاینده نه تنها گاه منجر به دست اندازی به طبیعت از طرف این گروه‌ها می‌شود، بلکه سلامت و شرایط زندگی کارگران را نیز تهدید می‌کند، همانطور که یکی از کشاورزان زیمبابوه توضیح داد: «هوای ما تمیز نیست، گرد و غبار زیادی از جاده ها، کارخانه سیمان مجاور و دود ناشی از استفاده از هیزم، لاستیک و کفش برای پخت و پز دارد. ما در مناطق مسکونی تعمیرگاه های غیررسمی ژنراتور داریم و دود ناشی از آنها باعث کثیف شدن هوا می شود.
سیل به‌طور قابل توجهی فروش غیررسمی کارگران را مختل می کند و منجر به خسارات سنگین و همچنین افزایش فشار بر آب و فاضلاب می‌شود.
گوپال، یک فروشنده خیابانی ۴۵ ساله که در ایندور سبزیجات می‌فروشد، در هنگام باران‌های شدید مشتریان بسیار کمتری دارد زیرا بازارهای نزدیک سکونتگاه های غیررسمی اغلب غرقاب می شوند. نه تنها فروش او کاهش می یابد، بلکه متحمل ضرر نیز می شود زیرا سبزیجات فاسد شدنی هستند و در نهایت با قیمت های پایین‌تر فروخته می شوند یا دور ریخته می شوند.
اکثر کارگران غیررسمی جهان در جنوب جهانی هستند و برای درک اینکه تغییرات آب و هوایی چگونه بر آنها تأثیر می گذارد به اطلاعات بیشتری نیاز است. اما از قبل واضح است که این کارگران به طور فوری به خدمات اولیه مانند انرژی، آب، و سرویس بهداشتی، دسترسی بیشتر به حمایت اجتماعی و شناخت سیاسی بیشتر نیاز دارند.
کارگران غیررسمی معمولاً در استراتژی‌های اقلیمی نادیده گرفته می‌شوند و سیاست‌گذاران باید تمرکز خود را گسترش دهند تا خطرات متعددی که این کارگران با آن مواجه هستند را در بر گیرند. کارگران غیر رسمی اغلب  زنان، مهاجران، افراد دارای معلولیت و سایر گروه‌های محروم جوامع هستند و این زنجیره‌ی محرومیت و فقری مضاعف را به انها تحمیل می‌کند.

اعظم بهرامی، فعال محیط زیست

اتحاد بازنشستگان

#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

‼️ انتشار اسناد برخوردهای قرون وسطایی حراست خواجه‌نصیر: عدم اجازه «خروج» از خوابگاه به دلیل نوع پوشش!

⛔️ بنابر گزارش دانشجویان، حراست دانشگاه خواجه نصیر در هفته‌های اخیر به بهانه عدم رعایت حجاب از ورود دانشجویان دختر به دانشکده‌ها و بعضا خروج آنها از خوابگاه‌ها ممانعت می‌کند.

❌ اسناد جدید منتشر شده از خوابگاه‌های دخترانه این دانشگاه نشان می‌دهد که نیروهای حراست با جزئیات کامل تردد دانشجویان دختر را ثبت و گزارش می‌نمایند.

📌 طبق آمارهای تجمیعی از پردیس‌های دانشگاه خواجه نصیر، در یک سال تحصیلی گذشته از هر ۶ دانشجوی دختر یک نفر با پرونده باز کمیته انضباطی مواجه است.

به نقل از: خبرنامه امیرکبیر

#حجاب_اجباری
#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

⭕️ زنان شهر نو؛ از اولین قربانیان حجاب اجباری

✍️#الصا

اگر حجاب اجباری را بخشی از فرآیند کلی سلب حق اختیاری بر بدن بدانیم، باید بگوییم از اولین قربانیان این سلب حق، زنان شهر نو بودند که در بهمن ۵۷ به آتش کشیده شدند. شهرنویی که نه فقط در تهران ویران شد، بلکه در فاصله سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ در سراسر ایران (باسکول آبادان، شیرین‌بیان شیراز، گز، بندرعباس، استادسرای رشت، اصفهان و بسیاری از شهرها) در آتش سوخت.

درست است که پایه این استثمار جنسی پیش از این بر اجبار و طرد بخشی از زنان بنا نهاده شده بود و اکثر آن‌ها زنان عصیانگر یا فقیری بودند که در نتیجه شکستن قوانین مذهبی و سنتی از خانواده رانده شده بودند، اما جمهوری اسلامی یکی از اولین بناهای تشدید سلطه بر بدن زنان و تحمیل حجاب اجباری را با حذف زنان روسپی از کوچه و خیابان بنا نهاد. سوال این است که چرا حجاب اجباری که در بطن خود برآمده از سلب حق زن بر بدنش است، در رابطه با زنان شهر نو تفسیری نیافته است؟

🖇متن کامل

#زنان
#حجاب_اجباری
#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

‍ 🔴سر و ته ورقی


در عهدی دور، آگاهی به بند کشیده می‌شد تا تاریک‌اندیشان در پستوی کاخ‌ها و عمارت‌های خود آن کار دیگر را بی‌مزاحمت انجام دهند. آن‌ها در حالی که تسبیح و آلات عبادت پروردگار را به گوشه‌ای می‌انداختند، رخت از تن بر می‌کندند، با تنی مست از باده‌ خود را  به بستر می‌سپردند و با تنی حرام  درمی‌آمیختند. 
مصلحت حفظ اندرونی پر لهو و لعب برای پاپ، خلیفه، کاردینال، اسقف و پادشاه سکوت مطلق در کوچه‌ها و میدان‌های شهر بود. گزمه‌ها عمل خندیدن جمعی و شادی در ملا عام را به شدت رصد می‌کردند. متخلف پس از بازداشت خشونت‌آمیز، به اشد مجازات محکوم می‌شد. عامل شادی بی‌مجوز جمعی را در جلوی چشم دیگران حد می‌زدند تا درس عبرتی برای سایرین شود. 
وقتی این سطور را می‌خوانیم به صورت منطقی توقع آن است که از دوران سپری شده صحبت به عمل آید. اما نه اشتباه می‌کنید تمام ارکان جامعه‌ای که در بالا ترسیم شد همچنان در جغرافیایی که ایران نام دارد، با کمال شگفتی جاری و متداول است. 

شما در یک روز عادی در حالی که استخوان‌هایت زیر بار فرمان ملوکانه ریاضت اقتصادی خورد شده است و سعی می‌کنی دشواری‌های زیست در یک جامعه در حال فروپاشی را تاب آوری، می‌روی در یک پارک مرکز شهر تا در کنار دیگر همشهری‌هایت دمی بیاسایی. تا اینجای کار همه چیز عادی بنظر می‌آید اما در ادامه خواهیم خواند چه رویدادی ایران ۱۴۰۳ را به اروپای عصر تاریک اندیشی در قرون وسطی پیوند داده است. 

در ضلع شمالی پارک لاله خیابانی است که از قدیم پاتوق  گروه‌های خودجوش ورزشی بوده است. این گروه‌های متکثر با هماهنگی قبلی اقدام به انجام یک فعالیت فیزیکی در فضای عمومی می‌کنند. نکته‌ای که این جمع‌ها را متمایز می‌سازد وجود فضایی باز در میان آن‌ها است. بطوری که ورزش گروهی همزمان افراد در جنسیت‌های مختلف و گروه‌های سنی متمایز در این محیط موضوعی متداول به حساب می‌آید. یعنی برای مثال شما در این خیابان یک تور والیبال می‌بینید که در دو سوی آن دختر نوجوان تا مرد بازنشسته اهل ورزش دیده می‌شود. این گروه‌های ورزشی معمولا برنامه خود را با رقص و پخش موزیک به اتمام می‌رسانند. 
روز جمعه به روال همیشه  در حاشیه همین خیابان بودیم که تراکم جمعیت در حوالی یکی از تورهای والیبال توجه ما را جلب کرد. صدای بلند موزیک حکایت از یک جمع شاد رقصنده می‌داد. وقتی خود را نزدیک‌تر رساندیم دیدیم بله حدس ما درست است. باندی بزرگ تعداد زیادی جوان را با ریتم یک آهنگ عامه‌پسند می‌رقصاند و خجالتی‌ترها در گرد آن‌ها با دست‌زدن همراهی می‌کردند. هر از چندی، یک نفر از حاشیه تردید را کنار می‌گذاشت و با دلی شاد به جمع مرکزی می‌پیوست و از صمیم دل حرکات موزونش را با دیگر حاضران هماهنگ می‌کرد. ما سکوت پارک را شکسته بودیم. که این گناهی بزرگ است. 
شاید ده دقیقه نگذشته بود که سبز پوشان یونیفرم پوش سوار بر موتورهای سنگین خود  مثل مزاحمان و اراذل اوباش به دل جمعیت زدند. در حالی که به وسلیه نقلیه خود گاز می‌دادند با توپ و تشر جمعیت را متفرق کردند. یکی از آن‌ها باند را دزدید و چند نفری را به قصد بازداشت متوقف کردند. گروهی از جوانان کرد حاضر در محل با سر دادن شعار "ژن،ژیان،ئازادی" نشان دادند رمز مقاومت در برابر ستمگر هنوز معنا دارد. یکی از آن‌ها خاطر نشان کرد کاش در مهاباد بودیم تا درس عبرت در خوری به آن‌ها می‌دادیم. در نهایت، نفرات حاضر  به دلیل عدم همخوانی توان جمعیت در مقابل یونیفرم پوشان متفرق شدند. اما ابری از سولات بی‌جواب بر فراز جمعیت نمایان بود و نفرت و خشم را در دل‌ها دو چندان می‌کرد: 

چرا با شادی ما مشکل دارند؟ اگر ما بتوانیم در پارک برقصیم به کجا برمی‌خورد؟ چرا فقط خودشان اجازه دارند بی غم زندگی کنند؟ چرا قانون در این مملکت تنها برای قشر بی‌دفاع کامل و بدون چشم‌پوشی اجرا می‌شود؟

ارسالی از مخاطبان

#سروته_ورقی
#حقوق_اجتماعی

ما آن راه سوم هستیم

طرح از: #کامبیز_درم‌بخش