اگه روزی به رسم دنیا، باری که بر شونه‌م نشسته، چنان سنگین شد که قدم‌هام رو از یاد بردم، من رو رها نکن. نجاتم بده، حتی اگه از شدت ضعف، کلماتم اسیر سکوت شدن و ازت نخواستم. کنارم بمون پروردگارم، حتی اگه ندیدمت. که من از ضعف و تاریکی نَفس و درونم گریزی ندارم، مگر به قدرت روشنی لطفِ تو. 🤍