سیستم استمولیشن
تاسی کردن تقلید وپیروی کردن از دیگران و خود را قبول نداشتن
هینو کی کُرٌن که میاشو دُرّن
هینو دخدرّن هینو کی کُرّن
هی چی دُخدرو زیر برمیان زَنَه
هی که بینمشو گوی چیام سنه
هی کار زنونه کی کار پیایه
هر کاری کنی هاوت بیایه
خجالت کشم د مین ای مردم
وا ای قیافت د بات بگردم
خوت خوهم دونی چنی وت گتم
د مین ای مردم نکو سر کُتم
قشنگی آدم کی هی و میه
رسم عوض کردِ کار اجنویه
زیر برمیان زنی تو خوت سریسی
یال دور ّکردیه منی خریسی
هرکسی که بینت گوه بی پدریسی
هی که هم هفتی هیچ نوریسی
هرکه سیل کنه که بی بندِباری
خیال کنه هیچ مناکوناری
گم چنو نکو د مین ریم مونی
هی چی نرخری لغت گن شونی
دی کیچه درایی روی مین اُ کیچه
هیچ دبارت نی حاصلت هیچه
زیر برمیات زنی میات وی دورّی
هاخراو کنی تو رسم لری
دختدرو پوشن لِباس اندومی
یه روز یکشون دیم نوکُمی
گتم هی چینه کردی دِ ورت
گت توکلاس ناری خرّهِ دسرت
گتم کار نارم مه وا کلاس و بی کلاس
منی آو ریمو دهِ ها دِ خلاص
کُریا چی دُخدر اُ دخدر کُرّونه
کی چنم رسمی رسمِ لُرُونه
مردم دپشت سر هی گُن و خنن
تُف دری هنو که هینون ونن
نه جالت کشی نه داری غیرت
لابردِنگ وت گن چطور نگیرت
روزی یه مُدل تو ها بپوشی
وه فرهنگ غریو خونت فروشی
هی بدبخدیه نوش نی کلاس
مار حل وحل روه دلونه رؤ راس
کلاست هینه اُ هینه طرزت
کل د دس دیه تو حدِ مرزت
ار عقل داری اگر با هوشی
جایا حساسن باید بپوشی
رسم کهن مونیه مین خانواده
حرفشو مُؤدب و لباس ساده
احترام نین دخوشو گفدر
فوری د کوره نکنن و در
هرگس وا بالا گپی نشینه
آماده خدمت و دس وسینه
حرف گفدرن هرگس نبرّهَ
چون گرون بها مثلِ دُرّهَ
همچی دونه و همه چی بینه
و سر وریسه وپاش نشینه
چون یاد گریته ادَو دِ بآوؤ
کالیاش جفت کنه و ٱو اِفتاوؤ
حولن وا دو دس بره وا نهاش
گویالا بفرما نشونش بالاش
دو بالشت یاره نیه وزیر تکیش
آماده خدمت هی مونه و تِیش
پتوی یاره وُنه وزیر پاش
هی مونیه وا حار نرؤ وا بالاش
لذت تو بری دگفت لُفتش
دوس داری هر روز بشینی جفتش
او هی یه رنگه اُ تو هزار رنگ
سی رسم قدیم خیلی یا وِ تنگ
او هی یه رنگه تو رنگ ورنگی
حرفش گوش بکو آخرش لنگی
اِدو شنیدن اُ گوش کردنه
اینو یه جومه بیشدر دِرّدنه
هرگس خوتن نکو طرفشو
تا روز آخر یایی سر حرفشو
د براورشو بلبلی نکو
ریداری نکو قوتلی نکو
روز هی چی روزه شوهی چی شوؤ
گنم هی گنم جم هم هی جوؤ
ایسه گوش کو تابینی چی گم
رهتن بلل نیسی که ها روی و کم
یکی نپرسه هی چه وضیه
سویلیات زنی اُ میت گزیه
خُتن کردیه منی دآتی
فراموش بکو رسم شیاتی
مه خو د قدیم هی حرفم تَله
دامنی پوشی د مینجا کَلَه
هی و سیاست هنو که دونن
لباس ایرانین د ورت سونن
مُدل عوض بو اُ تو هی پوشی
رسم خومون نی و فراموشی
دامن کوتاهی کنن د ورت
همه کس چی پل زنه و سرت
هنو که بزرگ و بزرگوارن
هی هنو خوؤن که ای حرفیا نارن
دی حرفیا نارن سی آو و روشو
هر فاضللوی نروه و جو شو
شاعر: استاد جواد حیدری
https://t.center/lorhistory🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇮🇷
