( وَاتَّقُوا الَّذِي =و پروا کنید
از کسی ک
خَلَقَكُمْ =خلق شما را
وَالْجِبِلَّةَ=و نسل های
الْأَوَّلِينَ )پیشین را
الشعراء (184) Ash-Shu'araa
و از کسی که شما و آفریدگان نخستین را آفرید بترسید.
( قَالُوا إِنَّمَا=گفتند جز این نیست ک
أَنتَ مِنَ=تو ا ز
الْمُسَحَّرِينَ )سحر شد گانی
الشعراء (185) Ash-Shu'araa
گفتند :«(ای شعیب!) جز این نیست که تو از جادو شدگانی،
( وَمَا أَنتَ=و نیستی تو
إِلَّا بَشَرٌ =مگر آدمی
مِّثْلُنَا= مانند ما
وَإِن= و همانا
نَّظُنُّكَ= می پنداریم تورا
لَمِنَ =از
الْكَاذِبِينَ )دروغ گویان
الشعراء (186) Ash-Shu'araa
تو جز بشری همانند ما نیستی، و تو را از دروغگویان می پنداریم.
( فَأَسْقِطْ =پس بیفکن
عَلَيْنَا =بر ما
كِسَفًا =پاره ای
مِّنَ السَّمَاءِ=از آسمان
إِن كُنتَ =اگر هستی
مِنَ الصَّادِقِينَ )از راستگویان
الشعراء (187) Ash-Shu'araa
پس اگر از راستگویانی، پاره ی از آسمان را بر (سر) ما بینداز»
( قَالَ رَبِّي=گفت پرودگارم
أَعْلَمُ =داناتر است
بِمَا تَعْمَلُونَ )ب آنچه میکنید
الشعراء (188) Ash-Shu'araa
(شعیب) گفت :«پروردگارم ! به آنچه انجام می دهید؛ داناتر است.
( فَكَذَّبُوهُ= پس تکذیب کردند اورا
فَأَخَذَهُمْ =پس گرفت آنها را
عَذَابُ يَوْمِ=عذاب روز
الظُّلَّةِ ۚ=ابر (آتشبار
إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ =همانا آن بود
عذاب
يَوْمٍ عَظِيمٍ )روز بزرگ
الشعراء (189) Ash-Shu'araa
پس او را تکذیب کردند، آنگاه عذاب روز سایه آنها را فرو گرفت، بی گمان آن عذاب روز بزرگی بود.
( إِنَّ فِي= همانا در
ذَٰلِكَ لَآيَةً= ۖاین نشانه هایی ست
وَمَا كَانَ= و نبودند
أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ )بیشتر شان مومنان
الشعراء (190) Ash-Shu'araa
بی گمان در این (ماجرا) نشانه ای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.
( وَإِنَّ رَبَّكَ=و همانا پرودگارت
لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ )او پیروزمند و مهر بان است
الشعراء (191) Ash-Shu'araa
و بی تردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.
( وَإِنَّهُ =و همانا او (قران
لَتَنزِيلُ=قطعا فرستاده ی
رَبِّ الْعَالَمِينَ )پرودگا ر جهانیان است
الشعراء (192) Ash-Shu'araa
و همانا این (قرآن) نازل شده (از جانب) پروردگار جهانیان است .
( نَزَلَ بِهِ=فروآورده است
الرُّوحُ =فرشته
الْأَمِينُ )امانتدار
الشعراء (193) Ash-Shu'araa
روح الامین (= جبرئیل) آن را فرود آورده است.
( عَلَىٰ قَلْبِكَ=بر دل تو
لِتَكُونَ=تا شوی
مِنَ الْمُنذِرِينَ )از بیم دهند گان
الشعراء (194) Ash-Shu'araa
بر قلب تو، تا از هشدار دهندگان باشی.
( بِلِسَانٍ=ب زبان
عَرَبِيٍّ =عربی
مُّبِينٍ )روشن
الشعراء (195) Ash-Shu'araa
(آن را) به زبان عربی روشن (نازل کرد).
( وَإِنَّهُ لَفِي=وهمانا در آن (قر آن
زُبُرِ =در کتابهای
الْأَوَّلِينَ )پیشینیان است
الشعراء (196) Ash-Shu'araa
و همانا (توصیف) آن در کتابهای پیشینیان (نیز آمده) است.
( أَوَلَمْ يَكُن=آیا نیست
لَّهُمْ آيَةً=برای شان نشانه ای (مشرکان قریش
أَن يَعْلَمَهُ =اینکه می دانند
عُلَمَاءُ =علمای
بَنِي إِسْرَائِيلَ )بنی اسرائیل
الشعراء (197) Ash-Shu'araa
آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل از آن آگاهند؟!
( وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ=و اگر نازل می کردیم آن را
عَلَىٰ بَعْضِ=بر یکی از
الْأَعْجَمِينَ )غیر عرب زبانان
الشعراء (198) Ash-Shu'araa
و اگر آن را بر بعضی از عجمیان (= غیر عربها) نازل می کردیم.
( فَقَرَأَهُ=پس میخواند آن را
عَلَيْهِم=بر آنها
مَّا كَانُوا بِهِ =نمیشدند
ب آن
مُؤْمِنِينَ )مومن
الشعراء (199) Ash-Shu'araa
پس او آن را برایشان می خواند، به آن ایمان نمی آورند.
( كَذَٰلِكَ =این چنین
سَلَكْنَاهُ =راه دادیم آن را
فِي قُلُوبِ=در دلها ی
الْمُجْرِمِينَ )مجرمان
الشعراء (200) Ash-Shu'araa
(آری) این گونه آن (تکذیب) را در دلهای مجرمان در آوردیم.
( لَا يُؤْمِنُونَ=ایمان نمی آورند
بِهِ حَتَّىٰ =ب آن (قر آن )تا
يَرَوُا =ببینند
الْعَذَابَ الْأَلِيمَ )عذاب درد ناک را
الشعراء (201) Ash-Shu'araa
به آن ایمان نمی آورند تا عذاب دردناک را (با چشم خود) ببینند.
( فَيَأْتِيَهُم =پس آید ب آنان
بَغْتَةً=ناگهان
وَهُمْ=و ایشان
لَا يَشْعُرُونَ )در نیابند (بی خبر باشند
الشعراء (202) Ash-Shu'araa
پس ناگهان در حالی که بی خبرند به سراغ آنها می آید .
( فَيَقُولُوا =پس میگویند
هَلْ نَحْنُ =آیا هستیم
ما
مُنظَرُونَ )مهلت داده شد گان
الشعراء (203) Ash-Shu'araa
آنگاه می گویند:«آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟!»
( أَفَبِعَذَابِنَا=آیا عذاب ما را
يَسْتَعْجِلُونَ )ب شتاب می طلبند
الشعراء (204) Ash-Shu'araa
آیا برای عذاب ما شتاب می کنند؟!