📃🔨تحلیل معنادار #کارگر ایرانی در تفاوت حکمرانی در دو سوی لوله گاز عسلویه/قطر! عمدگی سئوالهای این
کارگر، که مقایسهی میان دو کشور را از نیازهای معیشتی شروع میکند، بهعنوان عضوی از یک طبقهی فروشندهی نیروی کار با مسائل و مشکلاتی که در زندگی واقعی با آن طرف است، معطوف به چرایی برگزاری جام جهانی است، کارگری که آگاهی طبقاتیاش، بازنمای منافع طبقاتی خود نیست.
این
کارگر میگوید؛ «چطور مالک یک سر لوله گاز در خلیج فارس، میزبان جام جهانی۲۰۲۲ میشه و مردم مالک سر دیگر لوله حتی از خرید تخم مرغ هم عاجزند. پرسشها ساده ولی هوشمندانهاند؛ واقعا چرا؟»
اما او بجای مقایسهی نرخ بیکاری میان ایران و قطر، وضعیت دستمزدها، مرگ و میر کارگران خارجی در قطر و شدت استثمار، دغدغهاش در برگزاری جام جهانی است و اینکه چرا ما نمیتوانیم! چه چیزی را اثبات میکند!
جمعیت قطر ۲/۶ میلیون نفر است که ۸۸٪ این جمعیت یعنی ۲/۲ میلیون نفر کارگران خارجی هستند ـ که با بالاترین شدت درجه استثمار میشوند ـ و فقط ۳۰۰ هزار نفر شهروندان قطری آن.
۲/۳ میلیون کارگرهای خارجی قطر دائما دستمزدهای معوقه دارند، آنان دائما بدهکار هستند در شرایط بد و خطرناکی کار میکنند و نمیتوانند بخشی از نیروهای کار مورد حمایت قانون کار قطر بشوند. اینها بردههایی هستند که راه گریزی از استثمارشدگی ندارند، همزمان ۱۲۰هزار
کارگر پیمانکاری نفت ایران در اعتراض به حداقل امکانات ضروری زیستی، ماههاست که در اعتصاب بهسر میبرند.
فقط در فاصله سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴، هزار
کارگر هندی در قطر مردند. مقامات رسمی فیلیپین هم از مرگ کارگران فیلیپینی در قطر گفتند؛ اما سازمانهای حقوق بشری وضعیت را از این هم بدتر توصیف میکنند، و این
کارگر ما از عدم قدرت خرید زمین و اتومبیل میگوید.
حتی اگر جام جهانی و بازیهای آسیایی هم در ایران برگزار شود، باز هم تو #کارگر باقی خواهی ماند و دستمزد معوقه و فقر و استثمار گریبان ترا خواهد فشرد!لینک:
https://t.me/kkfsf/22945#خودآگاهی_طبقاتیhttps://t.center/kkfsf