📝 اجتماعیسازی و تقسیم مالکیت: «موازین نیمهکاره»
🔸... حاصل تمامی فرایندهایی که صرفاً توزیعی عادلانهتر از مالکیت خصوصی را عرضه میکنند، «اجتماعیسازیِ وسایل تولید» نیست، بلکه صرفاً جابجایی مالکان خصوصی است. یک نمونهی اینگونه جابجایی، انتقال مالکیت از شخص حقیقی به اصطلاحاً «شخص حقوقیِ» براساس حق خصوصی است، مثلاً، انتقال یک شرکت خصوصی به مالکیت اشتراکیِ یک شرکت سهامی. چنین فرایندهایی به هماناندازه اندک اجتماعیسازیاند، که برخی پروژههای کوچک و ساده، که از سوی برخی از مخالفانِ نامطلعِ سوسیالیسم، «اجتماعیسازی» نامیده میشوند...
🔸خواستِ حذفِ کامل مالک خصوصی از فرایند تولید، ناکافی بودن چنین اقداماتی را آشکار میکند که در پیِ تقسیم قدرت و سود بین مالکان غیرکارگر از یکسو، و کارگران غیرمالک از سوی دیگر هستند.
🔸از منظر سوسیالیسم، تمامی این «موازین نیمکارانه» را... در بهترین حالت میتوان همچون پرداختهای مقطعی تلقی کرد. در اوضاع و احوالی نامساعدتر، چنین موازینی مستقیماً در مقابل منافعِ حقیقیِ طبقهی کارگر در مسیر رهایی قرار میگیرند که این امر بهویژه درمورد اغلب پروژههای به اصطلاح «سهیم شدن سود» صادق است.
☑️ از مقاله ی «اجتماعیسازی چیست؟»/ برنامهای برای سوسیالیسم عملی
نوشتهی
#کارل_کرش ترجمهی
#دلشاد_عبادی 🔹 متن کامل این مقاله در «نقد» بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-EH👇🏽🖋@naghd_comhttps://t.center/kkfsf