🔴 دانشجو، معلم، کارگر، ایستادگی در سنگر
معلمان، کارگران و دانشجویان در چند سال گذشته در جبههای واحد و در سنگرهای متکثر خود، علیه سیاستی واحد که زندگیشان را مختل کرده جنگیدهاند. سیاستی که همزمان موجب تعطیلی کارخانهها و تعویقهای چند ماهه در پرداخت دستمزد کارگران شده، حقوق معلمان را زیرخط فقر برده و باخصوصی سازی مدارس حق آموزش رایگان را از کودکان سلب کرده و امنیت شغلی معلمان را از بین برده است.
با پولی کردن دانشگاهها، صنعت کنکور و بومی گزینی حق فرودستان و غیر مرکز نشینان برای ورود به دانشگاه را پایمال کرده و انواع هزینههای گزاف را بر گردهی دانشجویان فرودست در دانشگاه گذاشته است. این سیاست واحد نامش گسترش ناگزیر منطق "سود" و "بازار" به همه ی حیطههای زندگی اجتماعی و نادیده گرفتن زیست انسانی بخاطر اولویت دادن به "سود" است.
دولت با خیال راحت از وظایف خود عقب نشسته و همهی عرصهها را به سرمایه گذاران واگذار کرده و در عین حال در جهت تثبیت تبعیضها کوشیده است.
درمقابل این ایستادگی، حکم ده سال ونیم حبس
#محمدحبیبی بخاطر فعالیت
صنفی تایید میشود،
#اسماعیلبخشی تحت شدیدترین شکنجهها قرار می گیرد،
#علینجاتی هم چنان در بازداشت است،
#فعالینصنفیدانشجویی بسیاری احکام سنگین قضایی دریافت می کنند و در انتظار دادگاه های تجدید نظر هستند و در یک کلامْ معلمان و کارگران و دانشجویان بسیاری بازداشت میشوند و حکم زندان میگیرند. سرکوب صرفا به این شکل عمل نمیکند و به طرق مختلف سعی در ایجاد انشقاق، انشعاب، انحلال و درهم پاشاندن سنگربندی های این سه گروه دارد.
در چنین موقعیت طاقت فرسایی در مبارزه به حقی که این گروه ها برای دفاع از زندگیشان در مقابل حاکمان آغاز کرده اند، راهحل چیست؟
بدون شک یکی از راه ها گسترش سنگرهاست. مگر همین سیاست واحد بازنشستگان را برای حداقل های معیشتی خود زیر ضرب نبرده، پرستاران را با طرح های مختلف به استثمار نکشانده، زنان را به موجودیت های درجهی دو در محیط کار و زندگی بدل نکرده، کشاورزان را از حقآبه محروم نکرده، گروه های گستردهی جوانان را بیکار نساخته و حق حتی نفس کشیدن را با ایجاد آلودگیهای زیست محیطی از مردم سلب نکرده است؟ پس ضروری است که این گروهها نیز دست به سنگربندی منسجم زنند، در سطحی سیاسی و سازمان یافتهتر عمل کنند و آن سیاست واحد وعاملاناش را که حاکمان ما هستند نشانه بگیرند. «نه به خصوصی سازی»، «نه به استثمار» و «نه به سیاست سرمایه محور حاکمان» ، آغازگاه مبارزه اى است که باید در سنگرهای گوناگون بطور منظم پی گرفته شود.
افزون بر این وقت آن رسیده که جریانهای پیشروی کارگران، معلمان، و دانشجویان در جهت ساخت و گسترش آلترناتیوهایی که فریاد زدهاند قدم بردارند.
اگر پیشتازان جنبش کارگری در هفت تپه از«شورا» گفتهاند، اگر جریان
صنفی معلمان از «آموزش رهایی» گفته است، اگر جریان
صنفی دانشجویی بر سر «لغو تبعیضهای متقاطع در یک سیاست واحد» ایستاده است، امروز بیش از هر چیز وظیفه دارند آلترناتیوهای خود را صورتبندی کنند و درجهت گسترش آن بکوشند. امروز ضروری است در عمل تشکیل شوراها و مواجهه با چالشهای آن در سطحی گسترده و میان اجتماعات مختلف کارگران و مردمْ تمرین شود. ضروری است که «آموزش رهایی» صورتبندی عینی و ملموس به خود بگیرد، ضروری است تقاطع تبعیضها تحت سلطهی واحد نشان داده شود و راهی برای الغای آن جستجو گردد. همهی اینها در هم فکری و عمل مشترک و گسترده ممکن خواهد بود.
سال گذشته در چنین روزهایی (پنجم دی ماه ۹۶)، کارگران، دانشجویان، معلمان و بازنشستگانْ تجمعی مشترک برای دفاع از سلامت و آزادی یکی از پیشتازان جنبش کارگری،
#رضاشهابی برگزار کردند. بدون شک بازگشت به این کنشهای مشترک نیز در سطحی وسیعتر ودر سنگرهای متکثر، برای پیشروی و ایستادگی جبههای که علیه فقر و تبعیض و سودمحوریْ شکل گرفته بسیار موثر خواهد بود.
آنچه قطعی به نظر میرسد این است که این جبهه در فرسایندهترین شرایط نیز سرِ بازایستادن از جنگ و عقب نشینی ندارد.
https://t.center/kkfsf