🔴🥇#زنان_کف_خیابانها مرجعیت مبارزه هستند و نرگس محمدی به اعتبار آن زنان در شأن دریافت نوبل
جایزهای که رژیم جاسلامی را به وحشت و تکاپو میاندازد.
جایزهی نمادین صلح نوبل ۲۰۲۳ به نرگس محمدی اعطا شد؛ چیزی که اعتبار دیگر زندانیان زن و جنبش «زن، زندگی، آزادی» را پشتوانهی خود دارد، محصول فردی و خصوصی کسی نیست و در حقیقت به اعتبار کسی نمیافزاید و چیزی هم از دیگر زنان نمیکاهد. اما دلالتهای روشنی دارد که مهمترین آن تأیید مرجعیت است:♦️ نشانگر اینکه، مرجعیت مبارزات ترقیخواهانهی ایران با زنان است (پیام آشکار «جنبش زن، زندگی، آزادی»، چنانچه تمام پنج کاندیدای ایرانی صلح نوبل، زن بودند)؛
♦️ مرجعیت و مرکزیت مبارزات مردم ایران، در داخل ایران است. شیرین عبادی هم هنگامی به دریافت جایزه نایل شد که در داخل ایران بود که به دلیل آزارهای رژیم از ایران خارج شد و دیگر از مرجعیت مبارزات حقوق بشری زنان ایران بیرون است؛
♦️ مرجعیت مبارزات ایران، در زندان است (همچون انقلاب ۵۷ که رهبران اصلی جنبش در زندان بودند و رهبران در تبعید بواسطهی دخالت قدرتهای جهانی در آخرین لحظات تحمیل شدند).
با این سه گزارهی«زن بودن» به شکستن طلسم رهبر کاریزماتیک مردانه انجامید است؛ «زندگی در ایران» به بهای آزار روزمرگی؛ و «مبارزه برای آزادی» به قیمت شکنجه و زندانی شدن، محرومیت از دیدار فرزندان و کار و دانشگاه را میتوان برشمرد.
گزارههایی که از مصداق نرگس محمدی (و نیز نسرین ستوده، الهه محمدی و نیلوفر حامدی، سه کاندیدای زن دیگری که در زندانهای ایران هستند) فراتر میرود و تمامی مبارزان و خاصه قربانیان جنبش «زن، زندگی، آزادی» را در
جامعیت خود چونان «جنس قریب» این تعریف از مرجعیت مبارزه شامل میشود.
چنان که
مانعیت آن تعریف نیز، مصادیقی دارد چون رضا پهلوی (که در نسبت تناسلی و تعریف صوری «مرد مدعی کاریزمای رهبری، در زندگی آسوده بیرون از زندان و مشغول کاسبی در خارج از ایران» را فرا یاد میآورد) و حتی «فصل بعید»
پنجمین کاندیدای زن آن جایزه، که معرف فیلسوف جنگ (برنارد لوی)، یعنی مسیح علینژاد را بهعنوان پیمانکار حرفهای پروژههای خارجی حقوق بشر ایران بیرون میگذارد، هرچند زن است و مدعای «رهبری» دارد.
💢 نرگس محمدی در بند است و جایزه را در همبستگی و در دفاع از حقوق زنانی (که در کتاب
شکنجهی سفید در گفتگو با ۱۲ زندانی منعکس شده)؛ دریافت میدارد که از کنشگران مدنی، صنفی، اقلیت دینی و... همچون زندانی دیرینه اما نهچندان معروف کورد، زینب جلالیان، نام برد و از دیگر زندانیانی گفت که حتی نامشان را دانسته نیست.
بدین ترتیب، جایزهی صلح نوبل به نرگس محمدی، فراتر از وجه نمادین انتخاب او بهعنوان یکی از مراجع مبارزه در ایران که به تمام زنان مبارز قابل تعمیم است، گواه آن است که پیام واقعی مبارزهی مردم ایران در آکادمی نوبل صلح از زبان اعطاکننده؛ «زن،زندگی،آزادی» هم رانده شد.
اکنون رژیم و عوامل آشکار و پنهان آن میکوشند با استقرای این جایزه به برخی برندگان دیگر آن، نرگس محمدی را کوچک کنند، این حواشی نه چیزی از او نمیکاهد، چنانکه هر متن دیگری نیز چیزی به کارنامهی او نخواهد افزود. این جایزه به تمام زنان مبارز ایران تعلق دارد، داوران داخلی خود را دارد که در شمار و شعور بسیارند.
پیام ماجرای نوبل این است: مرجعیت در ایران و با زنان است؛ حول مبارزه برای «زندگی و آزادی»؛ و به بهای آزادی و زندگی شخصی افراد و گروههای مرجع. این پیامی است که جنبش «زن، زندگی، آزادی» به جهان ندا داد و آکادمی نروژی صلح نوبل هم آن را دریافت (نه برعکس).
آن که هنوز آن را دریافت نکرده، مصداق شدت جهل و غلظت غرض است، چنانچه بامداد گفت: «سخت است فهماندن چیزی به کسی که برای نفهمیدن آن پول میگیرد...»
#سپیده_قلیان
#زینب_جلالیان
https://t.me/kkfsf/31510
به ما بهپیوندید:
https://t.center/kkfsf