🚩🔴⚫️ #انقلاب_بنگلادش را پیشاپیش نمیتوان در زمرهی یک انقلاب اجتماعی و پرولتاریایی به شمار آورد. برای همین ارزیابی از پیروزی انقلاب بنگلادش هنوز بسیار زود است. بنگلادش با دو طیف مهم سیاسی/ اجتماعی مواجه میباشد که تأثیرگذاران اصلی تحولات سیاسی در آن کشور هستند:
۱) لیگ عوام (سکولار و طرفدار اقلیتهای قومی/ مذهبی)
۲) حزب ملی بنگلادش (اسلام سیاسی) که در ائتلاف با جریانی به نام «جماعت اسلامی» قرار دارد.
بنگلادش بعد از به روی کار آمدن شیخ حسینه در مدت ۱۵ سال، با رشد اقتصادی ۶٫۳% مواجه بوده که دومین رشد اقتصادی بعد از هندوستان میباشد.
اما این کشور بعد از کویدو-19 دچار بحران اقتصادی، تورم و بیکاری با میزان ۱۲ میلیون نفر درگیر میباشد. سر آغاز اعتراضات اجتماعی بهطور عمده بر علیه اختصاص سهمیهبندی ۳۰% به فرزندان خانوادههایی که در جنگ داخلی جانباز و یا کشته شده بودند گره میخورد. اما در پس و پشت این حرکت، نقش کشورهای هند، چین، و پاکستان را هم نباید فراموش کرد.
💢 در پسِ چنین انقلاباتی، نه فقط احتمال روی کار آمدن یک دولت نظامی هست (همچون انقلاب ۲۰۱۹-۲۰۱۸ سودان علیه دیکتاتوری عمرالبشیر که به روی کار آمدن ارتش و جنگ خونبار آنان با نیروهای پشتیبانی سریع انجامید) که بلافاصله اسلامگرایان از فرصت استفاده کردهاند و به معابد و منازل و مراکز تجاری اقلیت هندو حمله میکنند. (اقلیت سیک و مسیحی هم در امان نیستند.)
درست مثل انقلاب دموکراتیک ۱۹۹۸ اندونزی که به سقوط دیکتاتوری راستگرای سوهارتو انجامید، اما اسلامگرایان از فرصت استفاده کردند و اقلیتهای قومی-مذهبی را سرکوب کردند.
انقلاب ۲۰۱۱ مصر را هم اسلامگرایان سلفی با آزار مسیحیان قبطی و حتی اقلیت شیعه به گند کشیدند تا زمانی که گروهی کثیر آرزوی بازگشت دیکتاتوری سکولار نظامیان را کردند.
دربارهی سوریهی ۲۰۱۱ هم بحث مفصل است. جایی که اخوانالمسلمین باشد، بختی برای رواداری نیست. گروههای دیگر که بماند.
همچنان که اولین قربانیهای انقلاب ۵۷ ایران هم اقلیتهای مذهبی بودند. جایی که کلر برییر، خبرنگار زن فرانسوی حاضر در تظاهرات سال ۵۷، در آخرین پرسش مصاحبهی معروفش با فوکو (نک: «ایران روح یک جهان بیروح»، ص. ۶۷) میگوید نه فقط زنان، که یهودیان در معرض تهدیدهای انقلابیون در تظاهرات روزهای منتهی به پیروزی انقلاب بودند. در نتیجه، در همان ماههای اول انقلاب، علیمراد داودی، استاد بهایی گروه فلسفهی دانشگاه تهران، ربوده و کشته شد و حبیب القانیان، نمایندهی کلیمیان در مجلس، هم زندانی و اعدام شد.
البته که انقلاب اسلامی از ابتدا همین بود؛
از همان روز ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ که مذهبیون در تهران، سر راه خود هر چه بنگاه شادمانی در چهارراه سیروس و هم
چون مشروبفروشیها را آتش زدند (همچنان که اعتراض اولیهشان به اصلاحات دولت برای اعطای حق رأی زنان (ولو نمایشی) و قسم خوردن نمایندگان سایر مذاهب به کتابی غیر از قرآن بود)، معلوم میشد ماهیتشناسی کرد.
لیکن هیجان مغز آنچنان بر مغز هیجان غالب بود که چپ ضدامپریالیست را در دامن خمینی به مدافع جنگ ارتجاعی در گرایش به شرق (شوروی و چین و آلبانی
) از خود بیخود نمود. هنوز هم دل بخشی از آن چپِ بیت رهبری در گرو اسلام سیاسی است.
اسلام
گرایان آفت هر #کنش_دموکراتیک و انقلابی در هر کجای جهاناند.
برای پیشروی انقلاب، #قدرت بهدست کمیتههای #کارگری/#دانشجویی در بنگلادش
https://t.me/kkfsf/35150
به ما بهپیوندید:
https://t.center/kkfsf