🚩⚙️#استخدام_برای_کار یا #ابژهی_جنسی؟شناعت اشتغال زنان در فضای کار رژیم ج.
اسلامی📄 در آمار فضای رو به گسترش بیکاری در جامعه چهرهی کثیف سرمایه چهره مینماید، تلاش برخی کارفرمایان برای سوءاستفاد از وضعیت بیکاری و غلبهی گرانی و فقر، پدیدهی حریصانه از نگاه جنسی به زنان در جستجوی کار ماهیت ضدانسانی نظام سرمایهداری را هر چه بیشتر برملا میکند.
شرایط وخیم بازار کار و شدت گرفتن بیکاری در میان نیروهای کار و بهویژه زنان بهخاطر رکود تولید مدتها است که دستاویزی برای سوءاستفاده برخی از سرمایهداران و کارفرمایان از وضعیت موجود شده است. در چنین شرایطی نه تنها تحمیل ساعات طولانی کار بیشتر بهجای اضافه کاری با مزد، که تنها گوشهای از این سوءاستفادههاست؛ فاجعهبارتر زمانی است که
استخدامهای آگهی در واقع حاوی پیشنهادهای جنسی غیرمستقیم و مستقیم به زنان میباشند.
نگاه جنسی (سکسیستی) به زنان در جستجوی کار در نظام سرمایهدارانه موضوعی جدیدی نیست، همان نگاه بردهوارانه است که تاریخا نسبت به برده و بندهی به انقیاد کشیده شده اعمال گشته است. اکنون نیز به بهانه
استخدام زنان را به محل کار خود کشانده و به صورت غیرمستقیم سعی میکنند تمایل خود به برقراری روابط نامتعارف را به طرف مقابل بفهمانند، حتی این روزها کارفرمایان بسیار راحتتر از قبل طعمه خود را میجویند؛ آنان بهطور شریرانه از جویندگان زن صریحا میخواهند که در صورت تمایل به همکاری با هرگونه مطالبهای از سویشان اعلام موافقت کرده یا انصراف کنند.
درخواست عکس تمامقد از زنان بهتدریج به یک شرط پذیرش کار تبدیل گردیده و علت را به راحتی علاوه بر خدمات کاری، مرتبط با خدمات جنسی هم مطرح میکنند که در بسیاری از موارد، دست زنان کارگر در شکایت از چنین افرادی کوتاه است.
اگر
سلبریتیهای طبقهی سرمایهدار و متوسط در بدو ورود به «دنیای هنر» و ساختن کاریر (karrier) برای پیشرفت، چشم بر آزار جنسی بسته و یا میبندند، مسألهی افشاگری در این مورد را تنها هنگامی به میان مدیای جهانی و شبکههای اجتماعی میکشند و غوغا به پا میکنند که در جایگاههای مطلوب توسط آزاردهندگان خود قرار کرفتهاند، و اما در مورد سوءاستفاده و آزار جنسی و تجاوز آشکار نسبت به زنان کارگر دل هیچ سلبریتی بهدرد نمیآید و هیچ صدایی بر نمیخیزد.
اما، نگاهی به آمار اشتغال زنان برای پی بردن به عمق فاجعهای که زنان تحمل میکنند ضروری است، بر اساس آماری که مرکز آمار ایران در فروردین ماه سال جاری (۱۴۰۱) منتشر کرد، نرخ بیکاری زنان دو برابر مردان است. از سوی دیگر از زمان شیوع کرونا تاکنون زنان در خط مقدم اخراجها و تعدیل نیروها قرار داشته اند. تحریمها و شرایط اقتصادی کشور تحت سیاستهای ارتجاعی، اشتغال زنان را ۱۴ برابر بیش از مردان تحت تاثیر قرار داده است.
گزارش مرکز آمار ایران در سال ۱۴۰۰ نشان میدهد نسبت زنان به مردانی که شغل خود را در سال ۹۹ از دست دادهاند، حدود ۹ برابر بوده است. بر اساس همین گزارش نرخ بیکاری زنان ایرانی ۳ برابر میانگین جهانی است به این نحو که طی سال ۹۹ نرخ بیکاری زنان ایرانی حدود ۱۵.۶ درصد بوده درحالیکه میانگین نرخ بیکاری زنان در جهان حدود ۵/۵ درصد است. آماری که بعد از گذشت دو سال بهطور چشمگیری به مراتب پسرفت هم داشته است.
آمارهای دیگر گویای این است که؛ در کشور ۳.۵ میلیون زن سرپرست خانوار وجود دارد که نزدیک به ۱.۵ میلیون نفر از آنان را زنان خودسرپرست (خانوار یکنفره) تشکیل میدهند. همچنین نسبت زنان سرپرست خانوار در دهک کمدرآمد حدود ۵ برابر زنان سرپرست خانوار در دهکهای بالای درآمدی است.
نگاهی به این آمارها و قرار دادن آنها در کنار موج کارفرمایانی که با خواستههای جنسی خود عرصهی کار و اشتغال را بر زنان تنگ میکند و توجه به میزان نیاز و اضطرار این زنان نشان میدهد که چرا در مواردی زنان حاضر به پذیرش چنین پیشنهادات کثیف و شنیعی از جانب سرمایهداران علیرغم میل باطنی خود میشوند.
این در حالی است که؛ هیچ نهاد یا سازمانی نیست که با چنین مواردی برخورد کند، اما همان سرکوبگران ضد زن که ایجاد آزار و اذیت برای زنان را به دلیل پوشش و آرایش در خیابانها مورد آزار جسمی و حتی جنسی قرار میدهند، مبارزه با فساد تلقی میکنند.
https://t.me/kkfsf/24551به ما بهپیوندید:
https://t.center/kkfsf