■
🔴 ضدانقلاب مداوم
▫️ سایهی بلند کودتای نظامی ۱۹۷۳ شیلی۲۶ نوامبر ۲۰۲۳
🖌 نوشتهی: یاکوب گراف و آنا لندهِرترجمهی: کمال خسروی
💢 الگوی نئولیبرالی که تحت حکومت آگوستو پینوشه در پی کودتای نظامی علیه سالوادور آلنده رئیسجمهور سوسیالیست شیلی در سال 1973 استقرار یافت، حتی پس از اعتراضهای تودهای دههی نخست سدهی بیستویکم خود را بهمثابهی الگویی باثبات و پایدار عرضه میکند. بهرغم چالشِ مکرر این الگو، جریان سیاسی راست توانسته است از ساختارهای بنیادین آن در مقابله با همهی اعتراضها و مقاومتهای سیاسی تا امروز دفاع، و بعضاً حتی آنها را تقویت کند. جُستار پیشِ رو نشان میدهد که دیکتاتوری نظامی یک «ضدانقلاب مداوم»ی علیه مشارکت اجتماعی و سیاسی، و علیه «تودههای پیرامونی» پدید آورده که هرچند نقطهی عزیمتش سال 1973 بود، اما کماکان ادامه دارد و الگوی استقراریافته در آن زمان را تا امروز استوار نگهداشته است.
💢 50 سال پس از کودتای نظامی شیلی تحت فرماندهی ژنرال آگوستو پینوشه علیه دولت سوسیالیستیِ دموکراتیک برگزیدهشدهی سالوادور آلنده، دوسومِ شرکتکنندگان شیلیایی در یک نظرخواهی اعلام میکنند که به عقیدهی آنها پینوشه کسی بود که کشور را «از مارکسیسم نجات داد». بهویژه نزد افراد دارای درآمد بالاتر بهنظر میرسد که دیکتاتوری کماکان از محبوبیت برخوردار است. نزد «طبقهی بالای جامعه»، 60 درصد از تِز «نجات از مارکسیسم» دفاع میکنند و در میان آنهایی که خود را به راستِ سیاسی منسوب میدانند، این رقم بالای 70 درصد است. در عینحال شُمار کسانیکه موضعی انتقادی نسبت به کودتای نظامی دارند، رو به کاهش است. در حالی که در سال 2013، هفتاد درصد شیلیاییها بر آن بودند که هیچگونه توجیه و مشروعیتی برای کودتا وجود نداشت، در جریان قطببندی شدن سیاسی کنونیِ جامعه، این رقم به 41 درصد کاهش یافته است. بهنظر میآید «پینوشهایسم» در بحران سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سالهای اخیر جانی تازه یافته است.
💢 با این حال چنین نیست که دیکتاتوری نظامی شیلی (1990-1973) سایهاش را فقط بر قلمرو مواضع سیاسی بگستراند، بلکه کماکان خود را هماره از نو و در قامت و قوارهای تازه نزد آنهایی بر کرسی مینشاند که در زمان کودتا به الگوی استقراریافتهی نئولیبرالی میتاختند. تا کمتر از چهار سال پیش، وضع بهکلی متفاوت بود. آن سالها بزرگترین اعتراضات اجتماعی از زمان پایان دیکتاتوری به بعد، روی دادند. راستای اعتراضات اکتبر 2019 علیه تداوم سیاست نئولیبرالی، نابرابریهای اجتماعی و استمرار قانون اساسیِ دوران دیکتاتوری، کل کشور را به تعطیلی کشاندند، آغاز فرآیند تدوین قانون اساسیِ نوین را تحمیل کردند و به انتخاب گابریل بوریچ، یک فعال چپ، به مقام ریاست جمهوری یاری رساندند. قرار بود که در روند این مبارزهها، قانون اساسی مربوط به دوران دیکتاتوری جایش را به قانون اساسی نوینی بدهد، اما در سپتامبر 2022 اکثریت آشکاری از شیلیاییها علیه «قانون اساسی چپ» رأی داد و حتی در اوایل ماه مه 2023، راستهای محافظهکار و افراطی توانستند فرآیند تدوین قانون اساسی جدید را کاملاً به حیطهی اختیار خود بکشانند...
🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:https://wp.me/p9vUft-3Ne#شیلی #یاکوب_گراف #آنا_لندهر #کمال_خسروی
#جوانان_شیکاگو #ضدانقلاب_مداوم
@naghd