▫️ چه کسی چپ است؟
🚩🖌 نوشتهی: یاشار دارالشفاء
٥ مارس ٢٠١٩
🔸 امروز اما این «مارکسیسم علنیِ عامیانه» تا توانسته است در به تعویق انداختن مواجههی جامعه باپرسشهای اصلی و نیز نشان دادن «چه باید کرد»ی مبری از «رئال پولتیکِ» مُنحطِ بازتولید کنندهی وضع موجود، کوشا بوده است.
🔸 در یک سر طیفِ این نوع مارکسیسم، کسانی از یکسو بر برجسته کردن خطر «فاشیسم» و «
امپریالیسم» دست میگذارند و از نظرشان ظهور آن به تقویت خشونت و فلاکتی دامن میزند که دهها برابر از وضع موجود بدتر است؛ و از سوی دیگر تداوم اجرای سیاستهای نئولیبرالی را نابودکنندهی «همبستگی اجتماعی» و زمینهسازِ عروج پوپولیستیِ (و نه نظامیِ) فاشیسم عنوان میکنند.
🔸 در سر دیگر طیف، کسانی نارضایتی عمومی بابت مالباختگی، افزایش قیمت گوشت، ماشین و مسکن را میانجیهایی امیدبخش برای خیزشی گسترده علیه بنیانهای وضع موجود میبینند و گمان میکنند که مسیر همواری در گذار از «مبارزهی اقتصادی» به «مبارزهی سیاسی» هست و چنین معترضانی بالقوه-بالفعل سوسیالیست هستند.
🔸 در خصوص مواجههی طیف اول با وضعیت، باید گفت که مشخص نیست بناست از دلِ این هشدارها و احتمالات، چه سازوکاری برای نبرد بیرون بیاید. بارها و بارها تکرار میشود که زندگی فاجعهبار شده و هر لحظه بیشتر از قبل در تونلِ وحشتِ «بربریت» در حال قدم زدنیم، اما معلوم نیست که خطابِ این همه کیست؟ حاکمان (تا شاید بر سر عقل آیند و چارهای بیاندیشند)؟ مگر آنها خود در صف مقدم فاجعهآفرینان نبوده و نیستند؟ تودهی مردم هم که از نگاهِ این طیف به سبب اجرای سیاستهای نئولیبرالی، هرچه بیشتر مستعدِ تبدیل شدن به پیادهنظامِ این «فاشیسم» شدهاند. پس چه باید کرد؟
🔸 طیف دوم اما آنقدر خوشبین است که نمیبیند باوجود سالها اعتراضات شدید اقتصادی که در اروپا و بسیاری دیگر از کشورها جریان داشته و دارد (و حتی گروههای گوناگون مردم امکان متشکلشدن دراتحادیهها و سازمانهای مختلف را قاعدتا و عمدتا بدون کمترین هزینههای امنیتی به نسبت ما در ایران دارند)، این اعتراضات اما راه به سیاستِ رهاییبخشی که بنیانهای وضع موجود را نشانه بگیرد، نبرده است و به شکلی کمدی ـ تراژیک وضعِ موجود را بازتولید کرده است.
🔸 به نظر میرسد در برههای واقع شدیم که لازم است مرز قاطعی میان «راست»و«چپ» بکشیم و مدام با افزودن طیفی بر طیفهای چپ، بر هرچه گسترده شدن کاذب این نحلهی فکری پای نفشاریم. قطعا همواره باید از گسترش اندیشهی چپ استقبال کرد،اما بیتوجهی به«کیفیت» این گسترش، دستاوردش بازتولید راست از درونِ چپ، و از بین رفتن اعتمادی است که تودهی مردمِ معترض به سرمایهداری، متکی بر مبارزاتِ تاریخِ چپ، نسبت به این نحله دارند...
متن کامل مقاله را در لینک زیر بخوانید:
https://wp.me/p9vUft-MB#یاشار_دارالشفاء #مارکسیسم #نئولیبرالیسم #امپریالیسمhttps://t.center/kkfsf