بسم الله الرحمن الرحیم
«وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَى الْقُلُوب»
امشب توفیق یار بود نمایش میدانی «تنهاتر از مسیح» را مشاهده کردم و حس و حال با صفای مردم حسینی و زینبی را از نزدیک دیدم.
نمایشی مستند و معتبر از واقعه نینوا با نشان دادن غربت مسلم بن عقیل و شهادت علی اکبر و قاسم بن الحسن و بریدن دستان اباالفضل العباس ساقی کربلا، بیش از دو هزار نفر تماشاچی را به جذبه عرفانی نزدیک ساخت.
صحنه غربت امام حسین علیه السلام در گودال قتلگاه و تیرباران آن گوهر نایاب به دست فاجران و کافران و بریدن سر نورانی آن خورشید تابناک با خنجر شمر لعین، اشک بر گونه های مردم جاری ساخت.
وای چقدر سوزناک بود حمله به خیمه ها و آتش زدن حریم اهل بیت علیهم السلام و نشستن زینب کبری در کنار پیکر بی سر برادر و درددل گفتن با او و دردناک تر از آن، درددلهای رقیه با سر بریده بابا که چه کسی رگهایت را برید و محاسنت را با خونت خضاب کرد و مرا یتیم ساخت؟
نمایش تنهاتر از مسیح، سبکی بومی و ایرانی اسلامی دارد که با هماهنگی نظام مند تصویربرداری و نورپردازی و صداسازی و انتخاب مداحی و اشعار مناسب در جای جای نمایش و کاربست شیوه های گوناگون نمایشی، اثر را فاخر و پرمحتوا ساخت.
همسان انگاری جنایات داعش در شام با حادثه کربلا، نمایش را به زمانه ما وصل کرد و ارزش جریان مقاومت و رشادتهای رزمندگان اسلام و سردار دلها حاج قاسم سلیمانی را به مردم نشان داد که اگر نبودند تاریخ اسارت همه زنان و قتل عام مردان شیعه، تکرار می شد.
پایان نمایش با لبیک یا مهدی و دعای فرج، معنویت مجلس را مضاعف ساخت.
احسنت بر سازمان هنری رسانه ای اوج و همه عوامل پشت صحنه و بازیگران این نمایش فخیم، به ویژه برادر مجاهد عرصه فرهنگ احسان آقا حسنی و تهیه کننده و کارگردان باصفا جناب علی آقا اسماعیلی.
دست بوستان عبدالحسین خسروپناه
طلبه حوزه علمیه قم
۲۱ شهریور ۱۴۰۱
🆔 @khosropanah_ir
