◾️۲۵خرداد سالروز درگذشت
حسن کسایی است. متن زیر خاطرهای از محمدرضا لطفی دربارهی اوست.
روزی در ایام جوانی توفیقی حاصل شد تا در منزل سایه به همراه هنرمندانی که دوستشان داشتم، جمع شویم. در این مهمانی ادیب خوانساری،
حسن کسایی، حسین قومی، محمدرضا شجریان، ناصر فرهنگفر، استاد بهاری و من بودیم. ابتدا
حسن آقا (
حسن کسایی) افشاری را از نتی زد که کمتر کسی بتواند با او بزند. بهاری با کمانچه سعی کرد او را همراهی کند و چند باری کوک ساز را عوض کرد اما در نهایت نشد و زیر لب غرولندی هم کرد. پس از آن
حسن آقا، افشاری «لا» کوک کرد و من با ایشان همنوازی کردم. در این افشاری که برای خواننده بسیار بالا بود استاد قوامی خواند. خواندن در آن فاصله کار سختی بود. در ادامه آقای شجریان هم به سختی از عهده کار بر آمد.
ما آن موقع متوجه نشدیم که چرا
حسن آقا این کار را میکند و اینقدر کوک را بالا میگیرد که دیگران به سختی بتوانند او را همراهی کنند. بعد فهمیدیم که هدفش این بوده که ادیب خوانساری کم نیاورد و مقام استادیاش بیشتر معلوم شود. وقتی ادیب خواست بخواند
حسن آقا دست برد و نی کوتاهی در آورد و در فاصلهای که چپ کوک محسوب میشد شروع به نواختن شوشتری کرد. ادیب هم که سن و سالی از او گذشته بود آواز شوشتری بینظیری در همان فاصله اجرا کرد که همه پشیمان شدند چرا خواندهاند. پس از اجرای ادیب دیگر کسی نه ساز زد و نه آواز خواند.
yon.ir/vsOlb#نشر_اطراف#روایت_زندگی#حسن_کسایی@atrafpublication