به خودم در آینه میگویم:
نه، این رؤیاست
واقعیت
همان است که من دیدهام در خواب...
رویاهای
#بیژن_نجدی، البته بومی است و ایرانی است. اما از نگریستن به جهانهای دیگر هم باز نمیمانَد. مانند نویسندگان برجستهٔ
#امریکای_لاتین، از هویت خود، نَقبی به هویت جهان میزند. پس عناصر زادبومی را نه از سر تکلّف و تصنّع، که از دل زیستنهای وسیعش به کلام میسپارد. او همهٔ دیدارهایش را از
#لاهیجان آغاز میکند. مثل محمد حقوقی که دیدارش را در "خروس هزاربال" از
#اصفهان به شهرهای دیگر میگسترد. یا مانند محمدرضا
#شفیعی_کدکنی که در بخشی از شعرهایش، از چشمانداز
#نیشابور به شهرهای دیگر معطوف میشود؛
با خانهها و خیابانها
کوچهها و میدانهاش
در آغوش من است
لاهیجان...
#برگهایی_از _تاریخ_بیقراری_ما
#کامیار_عابدی#ثالت#کتاب_آبی@ketabeabii