تعقید لفظی و معنویعشق سرخی را که نوشیدهام در جام یک قلب
که در آن دیدهام گردش مغرور ماهی مرگ تنم را
که بوسهٔ گرم خواهد گرفت با دهان خونآلود زخمش
از زمین عشق سرخش (
#هوای_تازه)
این عیب معلول تظاهر به وسعت تخیل و عدم اطلاع از مفهوم ابهام و آشنانبودن به فرمهای مجرب شعری است. شاعر میخواهد هرچه بیشتر اقتدار خود را نشان دهد، اما بهسبب حالت عصیانی و خامی سالهای آغاز، فقط به چنان نحوهٔ بیان شتاب آمیز و چنان سطرهای دراز دست مییابد. اما هرچه به پیش میرود و در مهار سیلان احساسات نخستین بیشتر موفق میشود و به تسلط کامل ذهنی میرسد، دیگر جایی برای تعقیدات لفظی و معنوی در شعر او نمیماند:
نخستین بوسههای ما
بگذار یادبود آن بوسهها باد
که یاران
با دهان سرخ زخمهای خویش
بر زمین ناسپاس نهادند(
#آیدا_درخت...)
#محمد_حقوقی#شعر_زمان_ما#احمد_شاملو#نگاه@ketabrabii