د تره کاکا لور یې د خپلې مینې غمجن مخ ته د زړه غوښه او د فکـر خوښه وربښله، له د هغه په ټولو سزاګانو یې د دغې مینې یو اقرار ځاروه . دلته یې د تره زوی مخ او سترګې له یتیمې څخه نه اوښتې، نو دغـې کړنـې ورو ورو یتیمه په خپل ځان باوري کوله، چې ممکن په ورته مینې یـې تـره زوی هم اخته وي . د مینې په دې روزګار کې یتیمې د خپلو هېرو او یادو ار مـانونو پـه یـاد خپلـې شپې سبا کولې . د مراسمو په جریان کې شپه راورسـېده؛ دواړو غوښـتل، چـې پـه یـوه پلمـه سره خبرې وکړي. نجلۍ له خپـل تـره زویـه د وریجـو د راوړلـو هیلـه وکـړه. محصل ځوان هم ومنله او د لږ وخت وروسته یې د خپلـې تـره لـور غوښتنه پوره کړه . د یتیمې په ټینګار یوه څنډه کې دواړه غوري ته کښېناسـتل او د خـوراک پـه جریان کې یې یو بل ته په خورا مینه کتل . د خوراک شخوند او په مینه د کتلو خوند لا پسې زیاتېده . د یتیمې هغه شک اوس بیخي باوري کېدونکی وو؛ ځکه نو یـې د ربـاب پـه څېر نرۍ خبرې له خوښۍ بیخي ګډې -وډې کېدی د غوري دپاسه یې پرته غوښه یو بل ته د خوړلو په پلمه ټېل وهله. پای کـې محصل په دې بریالی شو، چې خپله برخه په خپلې تره لور وخوري . د محصل مینه ناک چلند یتیمه په خپلې مینې بیخي ډاډمنـه کولـه او داسـې یې انګېرله، چې نور نو هغه احساس دوی تر منځ نشته، چې تـرې رنـځ یـې وړه او که وي نو د بیخي لږ ،چې ژر د له منځه تلو په حال کې دی، خو هـېڅ یې نه غوښتل چې د اوس لپـاره په دې اړه څـه ووایـي . له مراسمو وروسته عادي ژوند کې به هم، چې یتیمې د محصل ځوان څخه څه غوښتنې یا پوښتنې کولې، په ډېرې مینې او خوښۍ به یې تـره زوی پـه ورین تندي ورځوابولې . هغه ډالۍ چې به یې خپل کاکا زوی تـه اخېسـتلې، پـه ډېـرې مینـې بـه منـل کېدلې او آن کله-کله خو به په برعکس ډالیو هم نازول کېده . ډېر وخت همداسې تېر شو. اوس نو هغه شکونه او دردونه نه و، چـې پخـوا ترې یتیمې ډار درلود . پسرلی و ، محصل ځوان د انګلیسي ژبې له یو کلن پروګرام څخـه فارغېـده، ښایسته مراسم نیول شوي وو او د نورو خپلوانو سربېره یې د یتیمې کـورنۍ هم رابللې وه. یتیمې ورته د غاړې یو هار اخېستی و او د مور سره یوځای راغلې وه . له هغو تېرو جفاګانو هېڅ ګیله منه نه ښکارېده؛ لکه ګلاب چې په خپلو اغزو ویاړي، یتیمې هم په تېرو مبارزو باندې سم ویاړ کاوه . د نورې کورنۍ سره یې د محصل ځوان راتګ ته شېبې شمېرلې . د پسرلي په خوشګوار او ابري موسم کې یې پام د ګلابو بوټو ته شو، ورغله او د ګلانو په شکَولو بوخته شوه. په فکر کې یې د تره زوی په سر د همـدې َ پاڼو د ورولو خیالونه لیدل، چې لاس کې د اغزي ننوتو یې فکر بېرته پر ځـای کړ، خو بیا یې هم خې ډېرې د ګلابو پاڼې دانه دانـه کړلـې او خپـل پلـو یـې ترې ډک کړ. د انتظار په دغه لار یې بېلابېل فکرونه کول . له خدایه یې غوښتنه کوله، چې کاش ورسره تللي کسان یـو هـم رادننـه نـه شي او د تـره زوی یـې یـواځینی کـس وي، چـې د ښځو پـه مجلـس کـې ورننوځي . دغه دعا یې هم څښتن رد نه کړه او هماغسې د دروازې خولـه کـې یـې ټول خپلوان او ملګري ترې ستانه شول. محصل ځوان کور ته ننوت او د کـورنۍ ټولو غړو: مور، خور او نورو خپلوانو پرې خواږه وشیندل . یتیمه ورمخته شوه، پر سر یې د ګلابو پاڼې ور ودوړولې، هار یې ورپـه غـاړه کړ او په مسکا یې مبارکي ورکړه . د یتیمې په خاموشې مینې اوس اکثره نجونې پوهــې شـوې وې او د ده پـر وړاندې به یې کله-کله د ځورولو په پلمه، محصـل ځـوان سره د خپلـې مینـې په پیداکېدو د شوخې خبرې او دعوې کولې . د یتیمې بې کچې مینې به دغه غمازي هېڅ نشوه زغملای. په غیر مستقیم غبرګون به یې د هغوی ټولې دعوې دروغ ثابتولې . زړه کې به یې کله ویل : دغه ظلمونه او پېغورونه دې نور تمام شي. دواړه په یو بل خه مـین یـو؛ هسـې د یـو بـل پـه مـخ کـې خپلـې مینـې تـه د چوپتیا پوزکي اچوو ، سم مو له ځانه ماشومان جوړ کړي . زه چې هر څومره بهانې وکړم او دروغ ووایم، دوی زما په بې زړه ټټـر بانـدې پوهیږي، چې ترې زړه مې ستا ګوګل ته کډه کړی؛ ځکه زما د سرو لاسـونو په فسادونو او په اترنګي رنګ کې لیکل شویو زموږ د دواړو د نومونـو لـومړي توري دوی ګوري او پوهیږي . د دنیا په څو ورځني ژوند کې ولې دومره د وېرې په ژوند لکـه د قربـانې ؤری سپېلې مینه تر پڼو لاندې کوو؟ ستا په مینه کتل پر ما لکه د ژوره ماتې ماښامی ښه لګي . خو ژر به یې فکر خپل کړ: نآ! ځینې خبرې داسې دي، چې په دې ټولنه کې باید پټې وسـاتل شي، خـو دا هوډ مې کړی او کوم، چې خپله لېونۍ مینه ساتم او دغــه مینتوب ثابتوم . خپل سره لاسونه او د مینې ډک احسانونه بـه یـوه ورځ د خپـل مـین پـر اوږواچوم .تر خوږو د رسېدو لپاره باید د ترخو لارو اوږده مزلونـه ووهـل شي، چـې دې مزلونو ته ما خپله ملا تړلې .