ما صدای تمامی زنانی هستیم که نام و نشانی داشتند و از سوی پدر، برادر و همسر مرد، متاثر از فرهنگ و قوانین متحجرانه و مرد سالارانه اسلامی حاکم، تحت عنوان "ناموس" به قتل رسیدند.
...حقیقتا چیزی برای افتخار کردن و فخر فروختن وجود ندارد. همه چیز یک رقابت ناعادلانه است و آنکه بهترین و بزرگترین و برنده و موفق میشود، مادام که به کلیت و قواعد این رقابت تن دهد در حقیقت شرافتش را بیشتر باخته است. رسیدن به مدارج عالی در علم و هنر و دیگر مهارتها افتخاری ندارد، تا زمانی که حتی یک کودک به این دلیل که پدر و مادرش توان صرف هزینههای مدرسه و ورزش و کلاس را ندارند، از پرداختن به دانش و هنر و مهارت باز میماند. امروز انسان راستین شرمگین از موفقیتهایش است نه مفتخر به آنها. و این شرم خود یک انقلاب است.