ما صدای تمامی زنانی هستیم که نام و نشانی داشتند و از سوی پدر، برادر و همسر مرد، متاثر از فرهنگ و قوانین متحجرانه و مرد سالارانه اسلامی حاکم، تحت عنوان "ناموس" به قتل رسیدند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، در اردیبهشت سال جاری، «شیروان.ه» ۲۴ ساله و اهل روستای صفاییه (از توابع شهر خوی) به اتهام ارتباط با پسرعموی خود، توسط مردان خانواده به قتل رسیده است.
«غزال. م» اهل روستای رازان ( از توابع ارومیه) ، زن جوان دیگری است توسط شوهر سابق خود کشته شده است.
زنکشی، فارغ از طبقه، ملیت و پیشینهی فرهنگی خانواده، روزانه و در سرتاسر جهان، جان زنهای بسیاری را میگیرد که اغلب به اتهام واهی «لکهدار کردن شرف و ناموس مردان خانواده»، از طرف نزدیکان مستحق مرگ دانسته میشوند.
این جنایت در ایران، به دلیل حمایت قانونگذار زنستیز از مردان و سلطهی مردانه، ابعاد پیچیدهتری پیدا میکند و اغلب بدون مجازات میماند و از آنجایی که هر اقدام جمعی علیه هر شکلی از ستم جرمانگاری امنیتی شده و «اقدام علیه امنیت ملی تلقی میشود» دست فعالین حقوق زنان برای آگاهیرسانی و مبارزهی جمعی علیه این پدیدهی شوم بسته میماند. اما در نهایت در همهجای جهان، زنکشی انگیزهی مشترکی دارد: «اعمال قدرت بر بدن، حیات و سرنوشت زن».
زنان کارگر بلوچ و بیگاری در نخلستانها منبع :دسگوھاراں🖍
در موسم برداشت خرما، زمانی که صاحبان نخلستانها، دلالان و تاجران برای کار بر روی زمین به کارگر نیاز دارند، معادلات به کارگیری نیروی کار متفاوت میشود. کارفرمایان ترجیح میدهند زنان بیشتری را استخدام کنند و از نیروی کار آنان استفاده کنند. در ادامه منطق چنین روندی را توضیح میدهیم. در ادامه روندی که در دسگوهاران وعده داده بودیم، این بار نیز به مناسبت روز جهانی کارگر و در میان بیشمار بیانیه و مقاله تصمیم گرفتیم گزارشی کوتاه از وضعیت زنان کارگر کشاورز در نخلستانهای بلوچستان بنویسیم. همچنان که در گذشته اعلام کردیم، در این سلسله مقالات و گزارشها بر تجاربزیسته و گزارشهای دریافتی تکیه میکنیم تا از خلال آنها به فهم بهتری از اشکال فرودستی و ستم دست یابیم. خرما یکی از اصلیترین منابع درآمد مردم در جنوب بلوچستان است. بخش زیادی از مردم در طول سال با سرمایهگذاری روی درختان نخل هزینههای زندگی خود را تامین میکنند. البته در مورد کارگران باید خاطر نشان کرد که این منبع درآمدی فصلی و بیثبات است و شش ماه زمان میبرد تا محصول نهایی به دست کشاورزان برسد. نیمه دیگر سال را اغلب مردم برای تامین مخارج زندگی به شغلهای سیاه روی میآورند. در موسم برداشت خرما، زمانی که صاحبان نخلستانها، دلالان و تاجران برای کار بر روی زمین به کارگر نیاز دارند، معادلات به کارگیری نیروی کار متفاوت میشود. کارفرمایان ترجیح میدهند زنان بیشتری را استخدام کنند و از نیروی کار آنان استفاده کنند. در ادامه منطق چنین روندی را توضیح میدهیم.
مرداد ماه برداشت برنج در گرما ی طاقت فرسا و رطوبت زیاد ،کاری مشقت بار است که زنان کارگر کشاورز از نشا تا برداشت و در دیگر بخشهای کار کشاورزی حضور 70,درصدی دارند. اما سهم زنان در اشتغال بخش کشاورزی تنها 11 درصد است. این بهمعنای آن است که چنین فعالیتهایی در نهادهای دولتی محاسبه نمیشود و نقش اشتغال آنان «نامرئی» است. زنان، کارگران فصلی هستند که عمدتاً در باغ ها و جالیزها کار می کنند. زنان سبزیکار، شالیکار، میوه چین، پنبه چین و . . . ۳- زنان کارگر در بخش کشاورزی، یک سوم مردان مزد میگیرند و همین ارزان بودن قیمت نیروی کارشان سبب شده است که عده ای به عنوان کارچاق کن و کنتراتچی ، زنان را از شهرها و روستاهای همجوار سازماندهی میکنند و با مینی بوس به مزارع و باغ ها می برند و برمی گردانند. بدیهی است که بخشی از مزد زنان را به عنوان کاریابی برای خود بر میدارند. #شالیکار #بیجار_کار