kurdish women against ♀️♂️gender discrmination✌

پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت

#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقه‌مند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، می‌تواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونه‌ای دیگر نشان می‌دهند.

در واقع #پرستاری شغل #زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.

شمار بالای پرستاران جهان، زنان مهاجر‌اند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیک‌های ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد پرستاران آمریکایی که در محیط‌های رسمی #بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.

این رقم برای پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت می‌رسد. در ایالات متحده #پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.

در کانادا آمار #پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیش‌تر است و اغلب آن‌ها را زنان مهاجر فیلیپینی تشکیل می‌دهند.

اما در #ایران تصویر دموگرافیک پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کم‌ترین شمار پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل #بهیاران و #کمک_بهیاران هم می‌شود، جمعیت قابل توجهی از پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.

این ساختار علاوه بر #جنسیت‌زدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویت‌های اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروه‌های به حاشیه رانده شده و تحت ستم.

عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهره‌مند‌اند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.

پرستاران زن مهاجر از اتنیک‌ها، ملیت‌ها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کم‌تری می‌گیرند، امکان کم‌تری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کم‌تر تضمین امنیت شغلی هر لحظه می‌توانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.

از پریستار
#زنان_مهاجر
https://t.center/kanla57

چهره زنانه جنگ

یکی از روزهای سرد دی‌ ۱۴۰۰ محمد به من تلفن کرد. از سرِ اتفاق با هم آشنا شده بودیم و شناخت کمی از هم داشتیم. حالا زنگ زده بود برای خانواده‌ای که تازه به تهران رسیده بودند و سرپناهی نداشتند کمک بخواهد. به جای پیغام به آدم‌های پول‌داری که می‌شناسم کسی را در شبکۀ یاری معرفی کرده و گفته بودم اگر به نهادها متصل شود، احتمالاً کار راحت‌تر خواهد بود. یک هفته بعد از محمد خبر گرفتم. گفت خانواده هنوز پولی ندارند و دنبال خانه‌اند. محمد پیش‌تر از این یک ‌بار برای خانوادۀ دیگری پول جمع کرده بود و راه‌حل را در بخشش افراد می‌دید و من هنوز به نهادها اعتقاد داشتم. قرار شد متنی را که برای شبکۀ یاری فرستاده به من نیز بدهد که اگر کسی را می‌شناسم برایش بفرستم.

متنی که محمد فرستاد مختصر بود و تأثیرگذار. گرچه اصلاً تلاش نشده بود تأثیرگذار نوشته شود. اتفاقاً رسمی و ماشینی به نظر می‌رسید. شروع متن توضیحی بود دربارۀ خانوادۀ عایشه که از درۀ هزارۀ پنجشیر آمده بودند و در خانۀ یکی از اقوام زندگی می‌کردند. بعد اسم همۀ اعضای خانواده و تاریخ تولدشان آمده بود. محمد نوشته بود که پسر بزرگ‌تر در افغانستان مکانیکی داشته و خط پایین‌تر توضیح داده بود: «پدرشان پس از سقوط حکومت افغانستان به جبهۀ مقاومت پیوست. بعد از سقوط پنجشیر در همان‌جا کشته شد. احتمال می‌رود جنازه در گورهای دسته‌جمعی باشد». و بعد دربارۀ ناامنی و شرایط روحی بدِ خانواده نوشته و در آخر اضافه کرده بود: «تنها نیاز فعلی‌شان داشتن خانه است».

همزمان با برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، ولایاتی در افغانستان که نامشان را کمتر شنیده بودیم یکی‌یکی به دست طالب‌ها افتاد و بعد، در شامگاه پنج‌شنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۰، هرات سقوط کرد و سه روز بعد اشرف غنی از کابل گریخت. دنیا داشت رو به ویرانی و عقب‌گرد می‌رفت و مدام از خود می‌پرسیدیم ما چه می‌توانیم بکنیم؟ در اول شهریورماه جلسه‌ای عمومی ویژۀ افغانستان در شبکۀ یاری کودکان تشکیل شد و ۱۳ روز بعد کمپین «ما کنار ما» با همراهی ۲۶ نهاد رسماً فعالیتش را آغاز کرد.
#زنان_مهاجر
#ستم_قومی_جنسیتی
#مقاومت_زنان_افغانستان
https://t.center/kanla47

👇
http://zananemrooz.com/article/چهره-زنانه-جنگ/d